HOOFSTUK 4

DIE EERSTE TESIS

JESUS AS GESKIEDKUNDIGE PERSOON

DEEL 1

DIE JESUS-PARADIGMA

Die Kerk se Jesus-paradigma was vir die afgelope twee duisend jaar soos volg, naamlik:

- dat Jesus die letterlike Seun van God is,

- dat Maria, die verloofde van Josef, sowat 2000 jaar gelede in Palestina deur die direkte ingryping van die God van die Bybel, en van die Heilige Gees, bevrug is;

- dat die kind wat daarop gebore is, Jesus van Nasaret was;

- dat daardie Jesus as 'n Jood tussen die Jode grootgeword het (Hy is besny). (Om te beweer dat eingiets anders was, kan net in loutere onkunde geglo word. Hy was ook volgens die verhaal die seun van Dawid, 'n Jood, en koning van die Jode);

- dat Hy tot allerhande wonderwerke en wondergenesing in staat was sodat Hy blindes weer kon laat sien, parapleë kon laat loop en selfs dooies weer lewend kon maak (wat Sy godheid bewys);

- dat Hy aan 'n kruis gesterf het as losprys vir die sonde van die wêreld;

- dat Hy uit die dood opgestaan het, lewend na die hemel opgevaar het waar Hy 'n plek aan God se regterhand ingeneem het en huidig daar is;

- dat Hy nou besig is met die laaste oordeel waarná Hy na die aarde sal terugkom om Sy bruid oftewel die "kerk", (die skare van verlostes) te kom haal om vir ewig saam met Hom in die hemelse paradys te woon.

Dit is die breë trekke van die Jesus-paradigma - so word aan die god-mens, Jesus, gedink.

Om die bogenoemde standpunte te staaf, het die kerk sekere geskrifte voorgelê wat so 'n "geskiedenis" onderskryf, nl. die dokumente genaamd Mattheus, Markus, Lukas en Johannes, bekend as die vier evangelies en ook 'n groot aantal apokriewe geskrifte (sien Woordelys).  Daardie dokumente het die geskiedenis en bestaan van Jesus oor twee duisend jaar bewys en daarop het die Christelike kerk sy denkraamwerk oor Jesus gebou, so ook die kerk se leerstellings.  Daarin word die bestaansreg van die kerk gevind.

Die feite waarop die kerk sy strukture gebou het, is sonder enige twyfel die waarheid, aldus die kerk.

'n Verdere kerklike stelling moet daarby gevoeg word, so is ons nog altyd geleer, naamlik dat daar niks is wat ooit daardie feite kan verander nie.  Daar is geen inligting op aarde wat ooit na vore kan tree, so sê die kerklikes, wat enigsins aan daardie geskiedenis of leerstellings selfs soveel as 'n punt of 'n komma kan wysig en verander nie.

Dit is baie dramaties om so te sê: niks kan die kerk of die leerstellings ooit verander nie.  Onthou - die kerk en die leerstellings is gedurende die sestiende eeu deur Luther, Galileo en Copernicus se werk verander en dan ook is dit in Suid-Afrika voor ons oë verander.

Ons het in die vorige hoofstuk gesien hoedat sekere wetenskaplike en geskiedkundige feite wat na vore getree het die Kerklike- en Bybel-paradigma wel verander het, wat nuwe lig op die gebeure in Palestina in antieke tye gewerp het.

Net soos Copernicus en Galileo die kerk en die mens se oortuigings kop-onderstebo gedraai het toe hulle met die teleskoop na die sterreruim gekyk het, net so het die gevolglike toename in kennis ook die vergrootglas op die inhoud van die Bybel gefokus sodat baie daarvan nooit weer geglo sou word soos die pouse en die Rooms-Katolieke dit geïnterpreteer het nie.

Meer dramaties nog sou die uitkoms wees van die ondersoek in die lig van daardie vermeerdering van kennis na die lewe en bestaan van Jesus, die Christus.

As die kerk staande wil bly, sal die vrae wat oor die laaste drie en meer eeue rondom Hom ontstaan het, beantwoord moet word.  Die volstruis-houding van die professore en predikante, wat op niks anders as ontwyking van verantwoordelikheid neerkom nie, is van geen waarde nie en die woorde, "Broeder, suster, moet nie oor al hierdie dinge bekommer nie, GLO NET", mag nooit weer in verband met die Waarheid gehoor word sodat ons mense daarmee bedrieg word wanneer die kerk nie die antwoorde op ons vrae kan verskaf nie.

Hierdie beginsel is onaantasbaar:

            Die waarheid kan enige ondersoek deurstaan.

Kennis is altyd 'n wapen van die Skepper, nooit van die "satan" en die "antichris" nie.  Dit is die "antichris" en die magte van die duisternis wat u van kennis en insig wil weerhou. 

Kennis verhelder die verstand.

Dat vrae wel bestaan, kan nie meer onder die mat ingevee word nie.  Aantygings van onjuisthede word reeds oor meer as drie eeue heen gemaak en hulle moet nou in ons tyd beantwoord word.

Paaiende woorde en valse hoogwaardigheid laat ons amper dink dat God se saak te onduidelik vir antwoorde is en dit laat ek my nie vertel nie.

KENNIS WAT VERMEERDER

Ons sien daagliks hoedat kennis vermeerder.  Kennis groei teen 'n eksponensiële kurwe - d.w.s. hoe meer kennis vermeerder hoe meer veroorsaak dit dat kennis vermeerder.  Die kerke sê dat hulle dit weet, aangesien een van die Bybel se profete daardie toename voorspel het:

...tot die tyd van die einde ... en die kennis sal vermeerder ...   (Daniël 12:4).

Hierdie skrywer het nie daardie profesie nodig om te besef dat kennis of die hoeveelheid beskikbare inligting gedurende die laaste vyf honderd jaar en, veral in ons eie tyd, en sedert die koms van die Internet, geweldig toegeneem het nie en ek "profeteer" (of voorspel) dat kennis in die volgende tien of twintig jaar soveel gaan toeneem dat die huidige verskynsel van "information shock" waarvan gepraat word, soos kinderspeletjies gaan lyk, maar die Christelike gemeenskap besef nog nie wat daardie toename in kennis aan hulle lewensbeskouing gaan doen nie.  Die geskiedkundige en wetenskaplike kennis wat deesdae na vore kom, gaan kritieke veranderinge in almal se denke meebring en dit gaan gebeur of ons daarvan hou of nie.  Enige geloof wat in die "mistieke" gebeure van die verlede glo en daarop voortbou, gaan gewis getoets word - en dit sluit die Christelike geloof in.

Galileo en Copernicus het met een uitspraak die hele wêreld verander en al die kerke en al die pouse saam kon dit nie keer nie.  Al was die destydse wêreld gevul met totale haat vir daardie twee wetenskaplikes omdat hulle die gesag van die "kerk" uitgedaag het en baie mense se gemaklike toestand van nie-denke versteur het, is die verandering teweeggebring en is die grense van die mens se denke verskuif.  Saam met daardie paradigmaverskuiwing en dié wat Luther teweeggebring het, het die mens vir die eerste keer in meer as twaalf honderd jaar weer vir homself begin dink, het hy weer vir homself MAG dink.  Dit kon nie langer gekeer word nie.

Die nuwe wetenskappe wat as gevolg van daardie bevryding van die mens se gees, en wat tydens die Renaissance tot stand gekom het, is gou ook op die Bybel toegepas.  Daar is krities gekyk na hierdie boek wat kwansuis die volmaakte boek is.  Die argeologie, die geologie, die paleontologie, die letterkundige kritiek, die geskiedkundiges, die denke of rede, die wiskunde, die sterrekunde, ens., het alles 'n invloed op die Bybel gehad en elkeen het die paradigmas van ons denke rakende die Bybel verander, byvoorbeeld - nooit weer kon die verhaal van Jona wat deur 'n vis ingesluk is en lewend op 'n strand uitgespoeg is, as 'n letterlike, geskiedkundige feit beskou word nie.

Om al die veranderinge op skrif te behandel sal 'n ensiklopedie beslaan terwyl ons hier net tyd en plek het vir 'n vereenvoudigde oorsig daarvan.  Die leser word dus na ander boeke verwys, onder andere na The Encyclopedia of Biblical Errancy wat daardie sake breedvoerig en deeglik behandel. Agterin is ook 'n bibliografie waarna verwys kan word.

DIE EERSTE TESIS -

IS DIT MOONTLIK OM DIE JESUS-PARADIGMA TE VERANDER?

Hierdie hoofstuk vra: Was daar ooit in die geskiedenis 'n Jesus, die Christus, die Seun van God, wat in Palestina geleef en gepreek het?  Daardie vraag moet hier en vir uself beantwoord word, nie op gesag van die een of ander onbekende predikant nie, maar met die insig en gesag van die Weste se voorste denkers.

Die gevolgtrekking waartoe hierdie skrywer na twintig jaar se ondersoek gekom het, is voorwaar skokkend, maar die bewyse ontbreek nie -

Die groot Onbekende en Onbeskryflike Skepper het nooit 'n kind by 'n aardse meisie gemaak nie.  Daar was nooit 'n Jesus, die Christus, bloedkind van die Skepper nie.

U moet hierdie stelling beoordeel soos 'n landdros of 'n regter die getuienis in 'n hof moet beoordeel.  En hoe is dit?

U mag nie oordeel totdat u al die argumente gehoor het nie.

Indien die leser 'n Christen is - dan ken u mos die kerk se Jesus-paradigma.  U is sekerlik deeglik vertroud met die kerk se denke daaroor.  Oorweeg dan die argumente teen die Jesus-paradigma soos dit hier aan u bekend gestel word.

BEWYSE VIR DIE BESTAAN VAN 'n GESKIEDKUNDIGE FIGUUR

Hoe bewys ons in die moderne tyd die bestaan van 'n geskiedkundige figuur?

Ons praat van mense wat duisende jare gelede geleef het en wat nou-nog 'n invloed op ons uitoefen.  Wat weet ons van hulle?  Wat het hulle geglo en gesê?  Maar meer ernstig as dit, hoe weet ons watter van daardie mense het regtig geleef?

Daardie laaste vraag is die onderwerp van hierdie deel - hoe weet ons iemand het lank gelede geleef?

Indien iemand sou beweer dat Jan van Riebeeck of dr. Andrew Murray nooit geleef het nie, sou ons gekonfronteer word met die vraag oor hoe ons kan bewys dat so iemand wél geleef het. Daardie proses het ook betrekking op die karakters wat in die Bybel hul opwagting maak.

Oor die laaste paar eeue heen was daar talle denkers, onder andere ook teoloë, wat dit gestel het dat verskeie Bybelse persoonlikhede soos Adam en Eva, Kain en Abel, Jona en Job nie geskiedkundige persoonlikhede was nie, maar denkbeeldige figure wat vir die saak van die religie uitgedink is.

Honderde en duisende eerlike geleerdes gee lankal reeds te kenne dat die Bybelse Jesus, die "Seun van God" ook mitologies van aard is en daarom moet die eerlike en opregte student homself afvra hoe die bestaan van iemand in die verre verlede bewys kan word?

'n VOORBEELD UIT DIE GESKIEDENIS

Waar begin u en ek om die bestaan van enige geskiedkundige persoon te bewys?

Omdat Adolf Hitler sekerlik dié mees kontroversiële figuur van die nabye afgelope tyd is, sal ek vir die doel van hierdie studie hom as voorbeeld neem, maar enige ander geskiedkundige figuur soos Constantyn, Napoleon, Abraham Lincoln, Winston Churchill, Stalin, Lenin of Marx kan ook gebruik word.

In die moderne tyd is die eerste bewys vir die bestaan van iemand natuurlik die feit dat daar amptelike dokumentasie soos 'n geboortesertifikaat vir die persoon uitgereik is, maar in antieke tye was daar nie so iets nie.  Dus moet daar in hierdie geval op 'n ander manier te werk gegaan word.  Hierdie boek handel oor Jesus en alles wat met Hom gepaard gaan.  Daarom moet die leser die antwoorde rakende die bewyse vir die bestaan van 'n geskiedkundige persoon gedurig ook op die bestaan van Jesus toepas.

DIE EERSTE BEWYS

'n GESKRIF ONDER SY NAAM - Die Resultate van Sy Arbeid

Eerstens weet ons dat Adolf Hitler geleef het aangesien daar 'n boek bestaan wat onder sy naam uitgegee is, naamlik "Mein Kampf", oftewel, "My Stryd".  Die boek bestaan en dra die naam van die outeur en daar kan dus aangeneem word dat ons met 'n werklike persoon te doen het.

Maar dit is nie genoeg nie.  Bedrog kan gepleeg word en boeke kan geskryf word in die naam van persone wat nooit bestaan het nie, of in die naam van iemand anders wat wel bestaan het, of selfs onder 'n skuilnaam.  Dit het baie in die Donker Eeue gebeur, daarom waarsku Johannes Calvyn in sy Institusie dat baie van die Apokriewe Boeke só tot stand gekom het.  Baie daarvan is vervalsings, tog is hulle eeue reeds deel van die Rooms Katolieke Bybel en nou skielik ook van die Afrikaanse Bybel met Apokriewe Boeke.

Die bedrieglikste van alle soorte vervalsing is wanneer dit voorgehou word as die waarheid wat ons sieleheil raak.  Wanneer daar dus gesê word dat, ás ons nie 'n spesifieke boek aanvaar en glo nie, ons sekerlik hel toe sal gaan, moet die juistheid van daardie geskrifte tot in die fynste besonderhede nagegaan en ondersoek word.  Van Roomse kant gesien beweer hulle dat die Protestantse Bybel gebrekkig is omdat daardie boeke nie daarin opgeneem is nie.  Indien dit so belangrik is, moet ons meer as die normale huiswerk daaroor doen; dan moet ons vra waar sulke boeke vandaan kom en wie dit geskryf het.

So, die boek "Mein Kampf" bewys nie bo alle twyfel die bestaan van sy outeur nie.  Daar moet meer as net 'n boek wees om die bestaan van Hitler te bewys.  Ons sal dus meer huiswerk moet doen as ons so 'n belangrike saak wil bewys.

'n TWEEDE BEWYS

VRIENDE VAN DIE GENOEMDE PERSOON - Positiewe Kommentaar

Een van die belangrikste bewyse van die bestaan van 'n geskiedkundige figuur is die skrywes of aantekeninge van so 'n persoon se vriende oor hom, wat uit die aard van die saak tydgenote moes gewees het.  In die geval van Adolf Hitler is daar baie geskrifte van vriende en kennisse wat bevestig dat hulle hom geken het, soos Alfred Rosenberg, Hermann Goering, en selfs uit die koningshuis van Engeland aangesien Edward Vlll hom besoek het, en talle ander.

Maar selfs boeke en getuienisse van vriende is nie genoeg nie.  Baie bedrog is in die verlede deur mense gepleeg wat hul vriende wou beskerm en beter wou laat lyk as wat hulle werklik was.  Dan las hulle by en laat hom groter en belangrike voorkom as wat hy werklik was. 

Dit is natuurlik ook moontlik dat hulle dele van die waarheid oor hom kan verswyg aangesien sommige dinge hom in 'n slegte lig sal stel.  Vriende mag dus in die versoeking kom om net die goeie hoedanighede van iemand te vertel en voor te gee dat daar niks slegs was om te vertel nie, soos soms by hedendaagse begrafnisse plaasvind. 

Ons kan "vriende" nie sommer so glo nie en daarom sal 'n hof nie sonder meer 'n uitspraak ten opsigte van 'n beskuldigde lewer as daar net deur sy vriende vir hom getuig is nie.  Die hof sal wil bepaal of sulke getuies onpartydig is en dat hulle die beskuldigde nie so ophemel dat hulle eintlik as ongeloofwaardig bejeën moet word nie.

'n DERDE BEWYS

VYANDE VAN DIE GENOEMDE PERSOON - Negatiewe Kommentaar

Die woord van "vriende" is dus nie noodwendig die geloofwaardigste getuienis vir die bestaan van iemand nie.  Vyande het ook iets te sê.

Van Hitler kan gesê word dat hy sekerlik baie vyande gehad het en ons weet dat vyande weer 'n persoon se slegste hoedanighede wil uitlig om hom daarmee skade te berokken terwyl hulle moontlik sy goeie hoedanighede heeltemal wil verswyg.  In 'n hof sou 'n regter homself moet  vergewis dat sulke getuienis die beskuldigde nie dalk teveel en onnodig skade berokken en dus afbreuk aan sy persoon doen nie.

Iewers tussen die getuienis van "vriende" en "vyande", die twee uiterstes, lê die waarheid oor daardie persoon.

OPSOMMEND

Die bestaan van 'n geskiedkundige figuur kan dus bewys word deur wat hy self geskryf het en wat sy vriende en sy vyande van hom gesê het. Dus -

1.         Hitler het self 'n boek geskryf.  Ons het dit.  Dit kan as bewys dien dat iemand met so 'n naam daardie boek geskryf het.  Nadat ons die gedagtes in punt 2 en 3 hierna ondersoek het, word punt 1 'n egte bewys van die vraagstuk.

2.         Sy vriende het baie oor hom geskryf, het sy filosofie uitgebou en verdedig.  Dit bewys dat hulle hom geken en verstaan het en is bevestigend oor die oorsprong van die boek in sy naam. Maar of hulle hom teveel lof toedig, is 'n vraag vir ernstige studente om na te vors.

3.         Die vyande van Hitler is sekerlik die duidelikste bewys van sy bestaan.  Die totale Joodse gemeenskap en ook andere wat teen hom te velde trek, spreek luid van sy bestaan.  Of hulle hom teveel afbreek, is ook 'n vraag wat die eerlike en opregte student moet navors.  Dit is seker dat as 'n man nie bestaan het nie, hy nooit soveel vyande kon hê nie.  Lewendige vyande getuig tog van 'n lewendige bedreiging.

Hier word dus vorm gegee aan die riglyne waarvolgens ons kan bepaal of 'n geskiedkundige figuur werklik bestaan het aldan nié.

Die leser moet gedurig onthou om hierdie beginsels stapsgewys toe te pas in sy studie oor die bestaan van Jesus.

'n VIERDE BEWYS

ONAFHANKLIKE GETUIES - Neutrale Kommentaar

Buiten die bostaande drie argumente, is daar ook die getuienis van onafhanklike toeskouers of getuies wat kan getuig oor die lewe van 'n eietydse karakter.  In alle tye is daar mense wat die daaglikse gebeure van hulle tyd opteken - geskiedkundiges, die media wat alles wil rapporteer, fotograwe wat alles en almal wil afneem en so meer.  Weens die optrede van sulke getuies kon die geskiedskrywer David Irving 'n "cardex" opstel van elke dag van Hitler se lewe tussen 20 April 1889 tot 30 April 1945.  Alleen outentieke brondokumente van mense wat óf positiewe óf negatiewe kommentaar opgeteken het, is daarvoor gebruik.  As daar 'n lewe is wat goed gedokumenteer is, is dit die lewe van Hitler.

TOEPASSING

Die doel van hierdie skrywe is om weereens die bestaan van Jesus te ondersoek en wanneer ons die bogenoemde argumente in Sy geval inspan, dan ondervind ons ernstige probleme wat 'n hele rits ander vrae na vore bring.

1. 'n GESKRIF ONDER SY NAAM - Die Resultate van Sy Arbeid

i)          HET JESUS SELF IETS GESKRYF?

Hy het met sy vinger in die sand geskryf, maar dit het ongelukkig nie behoue gebly nie.

Nee, Jesus het niks geskryf nie, daarom is daar geen geskrewe dokument van Hom vir ons nagelaat nie. Ons het hier te doen met die belangrikste persoon wat ooit in die geskiedenis geleef het, nl. die regte "Seun van God", met die belangrikste taak wat ooit iemand opgelê is -   Hy het gekom om die wêreld van sonde te red.  Alleen Hy het die "resep" daarvoor gehad. As ons eerlik en opreg wil wees, dan kan ons tereg vra waarom daardie allerbelangrike "resep" dan nie deur Hom self neergeskryf was sodat ons dit kon hê nie?

Ons het hier te doen met die enigste mens wat water in wyn kon verander, wat op water geloop het, wat die storms gestil het, blindes so oë geopen het, verlamdes weer laat loop het, vyf duisend mense met twee vissies en vyf broodjies gevoed het, Jaïrus se gestorwe dogtertjie weer lewend gemaak het, Lasarus uit die dood opgewek het en wat uiteindelik self uit die dode opgestaan het en nog baie meer.  Ons het met 'n persoon te doen wat die grootste impak ooit op die wêreld gehad het, wat die belangrikste werk ooit moes doen, maar –

            HY HET NIKS GESKRYF NIE.

En dit is heeltemal redelik om te dink dat Hy dit moes gedoen het.  Daardie inligting is die belangrikste wat die wêreld ooit sou kry, maar omdat dit nie neergeskryf is nie, moet ons nou daaroor gis en raai en is die hele kerkewêreld gevolglik in chaotiese verdeeldheid gedompel.

Hy het daardie allerbelangrike "resep" vir die redding van die wêreld nie neergepen en sodoende vir ons nagelaat nie. 

Hy het na die hemel opgevaar en onmiddellik daarna het die onsmaaklikste twis oor daardie "resep" onder die apostels uitgebreek.  Handelinge vertel van verskeie meningsverskille onder hulle, naamlik -

of die besnydenis behou moet word aldan nié;

of die verbod op onrein kosse opgehef is of nie;

of die "evangelie" vir die Jode alleen bedoel was of ook tot die heidene uitgedra moes word of nie, en nog meer.

Laat ons nou eerlik wees: dit sou baie gehelp het as daardie "resep" deur Hom opgeteken was.  Tot vandag toe duur die twiste oor die "teologie" steeds voort en is miljoene van ons mense gedood as gevolg daarvan dat soveel interpretasie-verskille moontlik is, en dit weens die gebrek aan daardie oorspronklike goddelike dokument.  Dit is ook die oorsaak van al die versplintering in die kerke-wêreld vandag – naamlik die ongeveer 30 000 Christelike sektes in die Westerse wêreld, sektes wat elke pastoor en predikant kan stig weens die gebrek aan daardie duidelike instruksies wat Hy nie op skrif vir ons nagelaat het nie.

Indien Hy dit alles sou neergeskryf het, daardie "god-man" wat ons siele in ewigheid moes red, sou dit beslis behoue gebly het soos die geskrifte van menige mense voor hom wat 'n mindere impak op die mensdom gehad het.  Toets die lewe van Plato hieraan.  Al Plato se werke kan nagegaan word, selfs sy testament is bekend (vgl.Britannica) en hy het 'n honderd jaar voor Jesus geleef.  Die geskrifte van Cicero, Confucius, Pythagoras, Aristoteles en talle ander denkers uit daardie en vroeër tye, bevestig hierdie gedagte ten seerste.

Werke uit daardie tye kon behoue gebly het.  Maar die Jesus het niks geskryf nie...

Is dit redelik om te dink dat, sou die "Seun van God" geskryf het, Sy volgelinge daardie allerheiligste werk sou bewaar het?  Ja, dit is baie redelik.  En ook om te verwag dat Hy moes geskryf het.  Mattheus, Markus, Lukas en die ander het dan kwansuis geskryf en hul geskrifte het tot nou toe behoue gebly, daarom is dit nie onredelik om te dink dat Sy geskrifte 'n geweldige groot bydrae tot ons begrip oor die ewige dinge sou gemaak het nie - wat tog die doel van sy sending na die aarde was.

Maar Hy het niks geskryf nie...

ii)         SY TESTAMENT

As ons by daardie woord, "testament" stilstaan, het ons 'n verdere vraagstuk wat om 'n antwoord roep.

Argumentsonthalwe verwag ons dat hy sy eie testament, 'n dokument, voor Sy dood moes geskryf het.  Alleen so 'n dokument is regsgeldig.

'n Testament moet deur die testateur self opgestel word.  Die kerk sê dat die Nuwe Testament "die testament van Jesus" is en dat Sy dood dit bekragtig het, maar Hy het dit nie self geskryf nie. Inteendeel, dit is eers dertig of veertig jaar of baie langer ná Sy dood deur ander mense opgestel, wat beteken dat dit dan nie Sy wettige testament kan wees nie en as sulks eintlik waardeloos is om Sy wil aan ons bekend te maak.

Die leser moet onthou dat dit hoogs onwettig is om ná iemand se dood vir daardie gestorwene 'n testament te probeer skryf.  Wanneer ons meen dat iemand "sy eie" testament moet skryf, word die werk van 'n prokureur noodwendig in ag geneem en erken.  Wat bedoel word is dat selfs 'n prokureur nie ná iemand se dood daardie persoon se testament meer mag opstel nie.  Dit sou bedrog wees.

U moet hierdie gedagte ook weeg en bevredigend beantwoord, nie om hierdie skrywer te beïndruk nie, maar om uself tevrede te stel.

Die Nuwe Testament is nie Jesus se testament nie en bevat nie Sy "laaste wil" nie.  Die Nuwe Testament is die werk van ander mense.

2. GETUIENIS VAN VRIENDE - Positiewe Kommentaar

Dat so 'n prominente persoon se vriende oor hom sou skryf, is voor die hand liggend.  Volgens die kerk, het dit in Jesus se geval juis so gebeur aangesien vier van sy vriende oor hom geskryf het, naamlik Mattheus, Markus, Lukas en Johannes.  Oor hierdie man wat die "grootste impak ooit" op die wêreld se geskiedenis gehad het, bestaan daar net daardie paar bladsye en van al die mense wat hom geken het, wat hom gevolg het, wat gesien het wat hy alles gedoen het, het net daardie vier iets oor hom geskryf en daarvan vertel - niemand anders nie.

Soos reeds gesê - vriende kan meer lof aan 'n mens toedig as wat die waarheid is.  In 'n hof sal daardie vier evangelieskrywers se getuienis oorweeg word om te bepaal of hulle werklik onpartydig is of nie en, indien dit bevind word dat hulle te partydig is, sal hulle getuienis eintlik as ongeloofwaardig beskou word.

Daar is meer oor hierdie vier skrywers later in hierdie hoofstuk.

3. GETUIENIS VAN VYANDE - Negatiewe Kommentaar

Ons het hierbo gesê dat so 'n belangrike persoon se vyande ook kan bewys dat hy wel bestaan het en daar word geleer dat Jesus baie vyande gehad het; die Fariseërs, die Sadduseërs, die skrifgeleerdes, die Sanhedrin, Kajafas die hoëpriester, ja, Herodus wat hom as kind wou doodmaak en Judas wat hom verraai het.

Jesus het baie vyande gehad – so word dit vir ons geleer, maar nie een het 'n woord oor hom geskryf nie.  Sulke dokumente sou vandag uiters waardevol gewees het in die stryd om die waarheid oor Jesus bloot te lê, maar daar is geen sulke geskrifte nie.

Sy vyande swyg soos die graf – en dit is waarlik verstommend.

In die geval van Hitler bestaan daar 'n magdom vyandige geskrifte.  Tot nou toe, meer as vyftig jaar ná sy dood, word daar steeds talle dokumente en boeke teen hom en sy filosofie uitgegee.  Sulke vyandige optrede en geskrifte bewys beslis die bestaan van die persoon wat onder bespreking is.

Sommige van daardie skrywers het Hitler geken en ander het onderhoude gevoer met mense wat hom geken het en hulle is steeds besig om die wêreld van sy sogenaamde wandade te oortuig.

In bogenoemde geval het ons met dieselfde mense te doen as in die geval van Jesus.  Beide Hitler en Jesus word deur die Jode as 'n vyand beskou, maar daar is in die hele Israel (en onder al die Romeinse geskrifte) nie 'n enkele geskiedkundige dokument teen Jesus, of sy filosofie, of sy eis dat hy koning van die Jode is nie.  Uit Sy dag het geeneen van Sy tradisionele vyande die probleem van Sy bestaan, filosofie en optrede op skrif bespreek nie en dit is onredelik om te beweer dat dit maar net normaal is.  Dit is nie normaal nie.  Daar behoort honderde geskrifte teen Jesus te wees.

Daar bestaan tog duisende oorspronklike Romeinse dokumente uit die betrokke tydperk, oor keisers, regstelsels, kulturele gebeure, stryd en oorlog, ens., maar niks oor hierdie belangrikste mens wat ooit die aarde betree het nie.

Dit is voorwaar verstommend.

Weereens, van hierdie persoon wat kwansuis die grootste en belangrikste impak ooit op die wêreld sou gehad het, is daar in al die Joodse en Romeinse dokumente geen woord nie – en hulle sou dan sy vyande gewees het.

Dus vind ons by hierdie tweede debat ook dat die bestaan van die geskiedkundige Jesus nie bewys is nie – maar ons is nog nie klaar nie.

4. ONAFHANKLIKE GETUIES - Neutrale Kommentaar

Dit is nie al nie.  Ons het gesê dat Hitler ook bewys kan word deur die onafhanklike getuies wat oor hom berig het, die fotograwe, die nuusmedia, die geskiedskrywers en so meer.  Daar is baie fotos van Hitler, baie filmmateriaal, baie koerantberigte.  Kunstenaars het ook sy portret op doek vasgelê.  Dit alles dra by as bewys van sy bestaan.

In die dae van Jesus was daar ook mense met sulke beroepe.  Daar was mense wat kopbeelde van beroemdes gemaak het en so weet ons hoe baie van die Romeinse keisers gelyk het. 

Uit antieke Egipte het ons selfs 'n kopbeeld van Nefertiti wat veertien eeue voor Jesus geleef het.  Beroemdes se gelykenisse is van die vroegste tye af in klip verewig en monumente is nog altyd vir mense opgerig wat 'n groot impak gehad het. 

Maar Jesus s'n ontbreek - dié persoon wat kwansuis die grootste impak ooit op die mensdom gehad het.

Het die vyf duisend by die see van Galilea dan niks te sê gehad nie, kon nie een skets nie, was nie een 'n beeldhouer nie, het nie een die verhaal opgeteken en vir sy ouma aangestuur sodat dit soos die Dooi See Boekrolle behoue gebly het nie?

Maar daar is 'n rede vir die gebrek aan 'n kopbeeld, sal sommige kerkmense sê.  Niemand mog van Hom 'n beeld gemaak het nie, want dit is mos "teen die gebooie".  Tog was daar mense wat dit sou gedoen het, wat hulle nié aan daardie gebod sou gesteur het nie; hulle het dan selfs 'n goue kalf gemaak.  Later oor eeue heen het talle skilders Jesus, ten spyte van daardie verbod, uitgebeeld in hul skilderye.  Sulke mense is daar altyd, maar daar is uit sy eie tyd geen borsbeeld of monument van Hom nie.

Weer - vir beroemde mense word monumente altyd opgerig, bv. vir Jan Smuts, Paul Kruger, koningin Victoria, Abraham Lincoln – mense wat nie naastenby so 'n impak op die wêreld gehad het nie. Monumente was nog altyd toeristeaantreklikhede en beklemtoon die bestaan van 'n persoon. 'n Monument ter gedagtenis aan 'n geskiedkundige persoon word tog net opgerig indien die geskiedkundiges darem die bewyse van daardie persoon se handelinge het, dan vereer hulle hom daarmee.

Daar is in sy tyd geen monument ter gedagtenis aan Jesus opgerig nie.

Dan, en meer belangrik, daar is gevalle waar beroemde mense ook tot hulself monumente oprig om te verseker dat die wêreld hulle nooit sal vergeet nie.  Jesus het dit ook nie gedoen nie.  'n Groot kerk of heiligdom sou die mensdom altyd herinner het aan Sy besoek na die aarde.

Natuurlik help dit nie om twee duisend jaar ná die gebeure 'n monument vir iemand op te rig en te verwag dat die opregte student dit as 'n oorspronklike bewys van die bestaan van iemand moet aanvaar nie.  Ek verwys hier na die groot standbeeld van Jesus in Rio de Janeiro en enige ander wat onlangs eers opgerig is.  Daardie monumente of standbeelde bewys NIE Jesus se geskiedkundige bestaan nie. Hulle ontstaan te laat daarvoor.

Niemand uit die skares wat kwansuis Jesus se handelinge gadegeslaan het, m.a.w. onafhanklike getuies wat keer op keer Sy wonderwerke aanskou het, nie een van hulle het dit opgeteken nie. Jaïrus het ook nie 'n gedenksteen opgerig ter gedagtenis aan die wonderwerk in sy dogtertjie se lewe nie.

Waarom is daar nie boeke vol stories van wat hy vir die mense rondom hom gedoen het nie?

Daar kan net een antwoord daarvoor wees – dit het nie gebeur nie, daarom is daar geen opgetekende rekords van kinders wat uit die dode opgestaan het en van Lasarus wat dood was – ja, dood was - en weer lewend gemaak is nie.

Sulke gebeure is altyd nuuswaardig.  Die wêreld sou beslis kennis geneem het van dooies wat lewend word, van kwadruplieë wat weer opstaan en loop.  Mense sal dit in briewe vir hul vriende oorsee skryf: "Hier is 'n man – hy het tant Marie uit die graf laat opstaan!" – as dit regtig gebeur het. Goewerneurs en regeerders en ryk mense wat vir ewig wou leef sou hul gesante na Hom en die dissipels gestuur het om Sy geheim te ontdek, om Hom na hulle te laat haal, maar daar word nêrens in die wêreld 'n woord daarvan vermeld nie.  Nie 'n enkele ryke of belangrike persoon het verneem van 'n manier om genees te word of langer te lewe nie of om nie dood te gaan nie.

Nee. Daar is nie sulke verhale nie, want daar was nie sulke gebeurtenisse nie.

5. GESKIEDSKRYWERS

Laastens is daar die rol van die geskiedskrywers. 

In alle eeue was daar mense wat die gebeure van die dag opgeteken het en daarom kan ons oor millennia heen teruggaan en die "geskiedenis" bestudeer wat teruggaan na lewensverhale van gesiene en bekende mense wat vier of vyf duisend jaar gelede geleef het.  Daar is merkwaardig-akkurate geskiedenisse wat in antieke tye aangeteken is en wat vandag nog bestaan, soos dié van die Farao's van Egipte en die koningshuise van ou China, wat dateer uit 5000 V.G.E.  Baie mense dink dat Confucius 'n mitologiese figuur was, maar kyk wat sê die Britannica oor hom en dit uit 500 V.G.E.

Die studie van die geskiedenis (en van geskiedkundige persoonlikhede) wat oor die afgelope paar eeue 'n wetenskap geword het, het die paradigmas oor die verhaal van die wêreld totaal verander. 

Die argeologie het byvoorbeeld geskiedkundige feite na vore gebring wat die kerk se weergawe van die onststaan van alles getoets het sodat dit in vele gevalle te lig bevind is. 

Wanneer die wetenskaplike metodiek wat die geskiedenis van mense in antieke tye en verdwene ou volke bewys, op die Bybelse geskiedenis toegepas word, word daar vrae en antwoorde na vore gebring wat die kerk se weergawe skud en al die bekende denkraamwerke daaroor verander.  Keer op keer word dit gesien dat daardie vrae nie meer op die gewone, teologiese maniere beantwoord kan word nie. 

Die algemene Christelike kerk moet die antwoorde op daardie vrae verskaf.

As die kerk sulke groot uitsprake wil maak soos in die geval met die “Seun van God”, dan moet hulle dit gestand doen.  Dit is die metode, die manier van doen.  Bewys dit.

POLITIEKE SPELETJIES IN DIE KERK

Die paradima oor die geskiedenis van Jesus en die Jode en alles wat kwansuis twee duisend jaar gelede in Palestina gebeur het, word nie deur die argeologie en die studie van die geskiedenis gehandhaaf nie en 'n reuse paradigmaverskuiwing moes noodwendig plaasvind, maar daardie waarhede word deur die kerke doodgeswyg.  (Die leser mag dalk die rolprent, The Body, met Antonio Banderas, geniet – dit handel oor wat gebeur wanneer 'n groot argeologiese ontdekking gemaak word. Die boek, The Dead Sea Scrolls Deception, het betrekking).

Inligting word baiekeer van 'n volk weerhou, soos die Suid-Afrikaanse media die buite-egtelike verhouding van die staatspresident, mnr. F.W. de Klerk, met 'n getroude Griekse dame doodgeswyg het tot ná die oorgawe van Suid-Afrika aan die ANC, terwyl die doen en late van Charles en Diana en ander politieke persoonlikhede gedurigdeur aan die wêreld uitgebasuin is.

Dit hang net af aan watter kant van die politieke spektrum 'n persoon hom bevind of sy skandes hom in die openbaar gaan inhaal of nie. Werk jy mee, dan word jy beskerm. Gaan jy die Nuwe Wêreldorde teë, sal daar karaktermoord op jou gepleeg word. Pat Buchanan, die bekende Amerikaanse politikus stel dit so in sy Death of the West: 

Since the 1960’s, branding opponents as haters or mentally sick has been the most effective weapon in the arsenal of the left.  Here is the “secret formula” as described by psychologist and author Thomas Szasz: “If you want to debase what a person is doing... call him mentally ill”. (bl. 82)

Sensitiewe inligting word altyd gebruik tot voordeel van die maghebbers van die wêreld.  Dit word óf verswyg, óf aan die pers "gelek" om die een of ander doel te bereik - na gelang die behoefte van die mense met geld.  Dit is bekende politieke resepte.

Hierdie skrywer kan sonder voorbehoud sê dat niemand ooit 'n geskiedenis van die man, Jesus die Christus, opgeteken het nie, ten spyte daarvan dat hy sou geleef het in 'n era wat geskiedkundig as "deeglik opgeteken" beskou word.  Die kerk en die leiers daarvan weet dit en weet ook van die paradigmaverskuiwings wat plaasgevind het, maar het dit polities raadsaam geag om nie daardie inligting aan die lidmate deur te gee nie. 

Waarom nie? 

Want hulle sal nie meer 'n werk hê as die lidmate agterkom wat aangaan nie.

In plaas daarvan om hul lidmate op 'n eerlike manier in te lig oor wat die spesialiste uitgevind het, skerm die teoloë vir daardie inligting.  Oor die laaste paar jaar het daar gereeld rubrieke, artikels en boeke verskyn wat die kerklidmaat waarsku teen die koms die koms van boeke soos hierdie en word die skrywers wat hierdie saak stel by daardie lidmate verdag gemaak.  Sulke skrywers (d.w.s. skrywers van boeke soos "van priesters, profete en voëlverskrikkers"), is kwansuis "antichriste" wanneer hulle die waarheid praat terwyl die geestelike leiers kwansuis steeds die dienaars van God is ten spyte van die onjuisthede (eintlik leuens) wat hulle verkondig.  Daardie walgooiery is vir hierdie skrywer juis 'n bewys dat die professore en teoloë van al hierdie vraagstukke weet.  Dit is die huidige politieke prentjie binne die kerke.

Daar was destyds tientalle geskiedskrywers wat die verhaal van Jesus sou opgeteken het, net soos hulle die wel en wee van die Romeinse ryk en die verhale van die keisers opgeteken het.

Maar daardie allerbelangrike verhaal is nie opgeteken nie, want dit het nie gebeur nie. 

Het u dan nooit gewonder waar die ander "boeke" oor daardie grootse figuur is nie?  Ek het uit my kinderdae gewonder waarom daar so min oor so 'n belangrike persoon geskryf is.  Dis 'n heel eenvoudige vraag – ja, 'n kind dink daaraan.

Dit is ongetwyfeld so dat die hoër ordes van die kerkamptenary lankal weet dat daar nooit 'n Jesus was nie, maar dit is nie polities korrek om dit bekend te maak nie. Ver beter om die leuen te laat voortsnel...

Vir meer as twee honderd jaar sedert die Duitse teoloog, Reimarus, se werk oor die bestaan aldan nié van Jesus, het die kerk baie versigtig opgetree.  Hulle het die debat sorgvuldig binne akademiese kringe, 'n beheerde "storm in 'n teekoppie" gehou terwyl hulle die hele studierigting baie versigtig beheer het en die ontdekkings doodgeswyg het.  Dit was eenvoudig takties optrede – korrek en voordelig vir hulleself.

Tog het hulle geweet dat die waarheid gaan uitlek, en om hul inkomste en aansien te behou, het hulle die ontdekkings en die professore wat dit ingesien het, verdag gemaak sodat die lidmate nie die inligting sou glo nie.  Die redes daarvoor is maklik om te begryp.  Dit sou die kerk in sy wese bedreig en miljoene "jobs" (van al die predikante) sou verlore wees.  En wat sou van al die geld en magsposisies word?

Oor die laaste twee eeue is die kerk baie suutjies besig om sy rol as aanbieder van “sieleheil en redding na bo” (na die hemel) te verander in een van vredemaker tussen mense (op aarde).  Enigeen wat eerlik is sal dit maklik insien.

Die werke van antieke geskiedskrywers, waarvan gesê word dat dit 'n hele biblioteek kan vol maak, bestaan vandag nog, maar daar is geen enkele woord oor Jesus daarin nie. Geagte leser, om duidelikheidshalwe herhaal ek die stelling:

Niemand het IN DIE TYD van Jesus 'n woord oor hom geskryf nie want daar was nie so iemand om oor te skryf nie - en ek daag die algemene kerk uit om die teendeel te bewys.

Prof. G.A. Wells wat etlike briljante boeke oor die nie-bestaan van Jesus geskryf het, stel dit soos volg:

... Silence on a topic is significant if this silence extends to matters obviously relevant to what the writer has chosen to discuss.

            (The Historical Evidence for Jesus, bl. 218)

Dus - daar is geskiedskrywers wat die gebeure van die dag opteken en Jesus, die belangrikste persoon wat ooit die aarde besoek het, wandel volgens die Bybel se verhaal oral in Palestina rond en doen die grootste wonders, maar nie een geskiedskrywer teken daardie geskiedenis op nie - ook nie die beroemde Josefus nie.  Dit was tog die doel van daardie geskiedskrywers om gebeure in Palestina, die nabye Midde-Ooste en die ou Romeinse Ryk op te teken.  Prof. Wells stel dit dat hul stilswye oor sulke "wonderwerke", sulke konfrontasies met die priestery van die dag, oor die kruisiging en opstanding, ernstig verdag is.

Maar daardie swye is eintlik die geskiedenis se luidste aankondiging.  Weens die gebrek aan enige optekening van die Jesus-verhaal, kan studente aanneem dat daar nooit so iemand was nie.

Hier volg 'n lys skrywers uit die tyd waarin Jesus sou gelewe het.  Hul geskrifte het tot vandag toe behoue gebly, maar daar is geen woord oor hierdie belangrikste persoon wat ooit die aarde sou besoek nie:

Josefus Philo‑Josefus Philo Judaeus Seneca Plinius die Oue Suetonius Juvenal Martial Persius Plutarch Justus van Tiberius Apollonius Pliny die Jonge Tacitus Quintilian Lucanus Epictetus Silius Italicus Statius Ptoleomeus Hermogones Valerius Maximus

Arrian Petronius Dion Pruseus Paterculus Appian Theon van Smyrna Phlegon Pompon Mela Quintius Curtius Lucianus Pausanias Valerius Flaccus Florus Lucius Favorinus Phaedrus Damis Aulus Gellius Columella Dio Chrysostomus Lysias Appion van Aleksandria

In die werke van bogenoemde skrywers wat 'n massa Joodse, Romeinse en Hellenistiese (Griekse) geskrifte vir ons nagelaat het, is daar geen verwysing na Jesus nie.

Voor hierdie paragraaf klaar getik is, kan ek byna hoor hoe ek doodgeskreeu word – Daar IS geskrifte oor Jesus in die optekeninge van geskiedskrywers uit daardie tyd! roep hulle.  

Daar sal kortliks gekyk word na daardie aantyging en die leser word daaraan herinner dat dit wat kortliks hier bespreek word, reeds deeglik in verskeie ander werke deur spesialiste op die gebied van die godsdiens en die geskiedenis behandel is.

Slotsom

Die afwesigheid dus van nie-christelike, oftewel buite-Bybelse, bronne wat na Jesus en sy wonderwerk-gevulde lewe verwys, is 'n sterk aanduiding dat Hy nie bestaan het nie en beslis nie in die gedaante van die Nuwe Testament nie.

GESKRIFTE UIT DIE TWEEDE EEU

Vanuit die tweede eeu is daar 'n paar verwysings na Jesus in die werke van Tacitus, Plinius en Suetonius, maar eintlik kom daardie verwysings te laat in tyd om te dien as lewende ervaring en persoonlike getuienis oor hul onderwerp.  Om as bewyse van die bestaan van Jesus te dien, moes die skrywers ooggetuies van Sy lewe gewees het, noodwendig eietydse gebeure beskryf het, soos die vier, Mattheus, Markus, Lukas en Johannes beweer te wees, nl. geskryf deur mense wat self Jesus geken en gesien het.

Net so min as wat u en ek vandag (sonder enige ander bronne) kan bewys dat Jan van Riebeeck geleef het en nou 'n biografie oor hom kan skryf om te bewys dat hy wel geleef het, net so min kan u en ek nou, ná die tyd, bewyse wil lewer dat Jesus geleef het. Ons het nóg Van Riebeeck, nóg Jesus persoonlik geken en kan dus NIE oortuigende en egte bewyse oor daardie persone indien nie.  Ons is nie ooggetuies nie. Net so ook het ons nie dr. Andrew Murray geken nie en daarom kan ons nie nou 'n boek oor hom skryf wat as 'n bewys van sy bestaan kan dien nie.  Die bewyse van Murray en Van Riebeeck se bestaan is gelewer deur mense wat hulle geken het. 

Dit is waarom die verwysings na Jesus wat deur mense geskryf is wat hom nie geken het nie, geen doel dien nie.  Hulle kan nie sê: "Ek het hom persoonlik geken" nie.  "Ek het gesien wat hy gedoen het en gehoor wat hy gesê het" nie.  Daarom is verwysings na Jesus, in werke uit tydperke later as die waarin hy kwansuis geleef het, waardeloos.

Die betrokke verwysings en volledige in-diepte gesprekke daaroor word deeglik in ander werke behandel en dit word aan die eerlike student oorgelaat om hulself na skrywers soos prof. A.G. Wells, Freke & Gandy, Carter, Robinson en andere se boeke te wend vir verdere navorsing daaroor. Gebruik u Internet soek-fasiliteit (bv. Google, Yahoo) om na die volgende web-blaaie te gaan – Christ Myth, Christ Hoax, Hoax of Christianity, ens.  Hier is 'n paar sulke webwerwe:

            http://bible.gospelcomnet/bible?  

            www.askwhy.co.uk/christanity   

            www.anti-religions.org  

            www.jesusneverexixted.com  

Sonder om na u asem te snak by hierdie volgende verwysing, is daar ook insiggewende werke by die Ateïste te sien - nie dat ek ewe skielik 100% met hulle saamstem nie, maar daar is argumente waarna elke student moet kyk as hy dink hierdie skrywer weet nie waarvan hy praat nie. En onthou – die feit is dat die kerk ná twee duisend jaar se bestaan NIE hulle storie agtermkaar het nie en nie al hierdie ander argumente teen hulle kan beantwoord nie. Dit is 'n ernstige klag waaroor diep nagedink moet word.

            Kennis is 'n wapen van die Skepper – nie van die antichris nie.

Eietydse bewyse oor die bestaan van Jesus is die enigste wat van enige waarde kan wees, maar daar is nie 'n enkele eietydse verwysing na Hom nie – dit is hierdie feit wat vir die Christendom die krisis meebring.

JOSEFUS EN JESUS

Sommige teoloë meen dat die Joodse geskiedskrywer, Josefus, na hom verwys het - en hy was 'n tydgenoot van Jesus.

Ja, daar is twee verwysings na Jesus in Josefus se antieke geskiedenis oor die Jode.  

Hier volg die eerste aanhaling in 'n boek van meer as 800 bladsye (in skrywer se besit), vol baie klein skrif wat die gebeure in Palestina van twee duisend jaar gelede breedvoerig beskryf, die oorloë, watertoevoerprobleme na Jerusalem, ens. Skielik, en sonder enige skakeling met wat dit voorafgaan of wat daarop volg, staan hierdie paragraaf oor Jesus, hierdie belangrikste mens wat ooit op aarde geleef het:

3. Daar was omtrent daardie tyd, Jesus, 'n wyse man, indien dit wettig is om hom 'n man te noem, want hy was 'n doener van wonderlike werke; 'n leraar van hulle wat gretig die waarheid ontvang. Hy het baie Jode en Heidene na hom getrek. Hy was [die] Christus; en toe Pilatus, op aanbeveling van die hoofmanne onder ons, hom tot die kruis verdoem het, het diegene wat hom eerste liefgehad het, hom nie versaak nie; aangesien hy op die derde dag lewend aan hulle verskyn het, soos die profete vooruit hierdie en tien duisend ander wonderlike dinge oor hom voorspel het; so is die Christene, na hom vernoem, tot vandag toe steeds nie uitgewis nie. (uit Josefus, vry vertaal).   (8)

Dit is wat Josefus, die gesaghebbende geskiedskrywer van die Jode, opgeteken het - net een paragraaf, heel buite verband met dit wat hy vooraf en daarna geskryf het, en wat net mooi niks van daardie grootse gebeure ooit onder hulle vertel nie.  Vergelyk dit met die Bybel se verhale oor Jaïrus se dogtertjie en Lasarus wat uit die dood opgewek is. Daar word nie net melding van gemaak nie, maar deeglike omskrywings word gegee.  Hoe is dit dat iemand wat kwansuis 'n tydgenoot van Jesus was, wat eerstehands van daardie gebeure verneem het, dit nie met groter sorg opgeteken het nie?

Indien al daardie wonderwerke werklik gebeur het, is dit redelik om te verwag dat Josefus meer as net daardie een paragraaf daaroor sou skryf.  Hy het tog tyd en ruimte gevind om te noem dat daar "wonderlike dinge" gedoen is, maar nie wat daardie wonderlike dinge was nie.  Vreemd, nie waar nie?  Dit is omtrent om te sê daar was 'n wonderlike dokter met die naam van Chris in die Kaap.  Dit is mos nie geskiedskrywing nie.  Chris wie?  Wat het hy gedoen wat hom so wonderlik gemaak het?  'n Geskiedskrywer wat die gebeure so opteken sal nie as groots bekend staan nie. Sulke aantekeninge is geheel en al minderwaardig en kan nooit vir studente van enige waarde wees nie.

Daardie verwysings in Josefus is só verdag dat talle godsdienswetenskaplikes en historici dit verwerp het. En dit word ook van u en my verwag om alle twyfel daaroor uit die weg te ruim.  In Encyclopedia Britannica, artikel "Jesus", lees ons die volgende kommentaar daaroor:

Vir die moderne leser, wat gewoond is om te dink aan die belangrike rol wat Jesus in die geskiedenis oor die afgelope eeue gespeel het, sal dit dalk verbasend wees om te besef dat min van sy tydgenote hoegenaamd van hom kennis geneem het. Die Joodse geskiedskrywer, Josefus, verwys skynbaar na hom, alhoewel ten minste een van die verwysings wat van Jesus melding maak, 'n latere byvoegsel is, moontlik selfs 'n Christelike vervalsing. (Klem bygevoeg).    (9)

Die waarheid word in 'n ensiklopedie voor ons oë blootgelê, maar op so 'n manier dat ons daaroor gly sonder om daaroor te struikel.  Ja, dit is daar, maar niemand sien dit nie. Wie gaan ooit die feite na?

Britannica dui op die eintlike waarheid, maar wil nie in 'n polemiek betrokke raak nie. Hulle moet hul verkoopsyfers en stand voor die wêreld in ag neem en kan nie bekostig om die hele sogenaamde Christelike bevolking van die wêreld te konfronteer en te vervreem nie, tog vertel hulle op 'n verskuilde manier vir ons dat die eerste tesis van hierdie boek die waarheid is, nl.:

DAAR WAS NOOIT SO 'N PERSOON SOOS JESUS DIE CHRISTUS, BLOEDKIND VAN DIE ONGEKENDE EN ONBESKRYFLIKE SKEPPER, NIE.

Dit is die eerste tesis wat hier ter tafel gelê word.

Prof. Wells, voorheen van Birbeck Kollege in London, Engeland, nou afgetree, verwys na die gesaghebbende werk van talle teoloë waaruit bewys kan word dat daar nooit 'n Jesus, die Christus, was nie:

My doel was eerder om aan te toon dat die onlangse werk van die kritiese teoloë self 'n basis bied om die tesis meer ernstig te beskou dat die Christendom nie met 'n Jesus wat op aarde geleef het begin het nie.   (The Historical Evidence for Jesus, bl. 218, vry vertaal).      (10)

Dr. Albert Schweitzer (met sy drie doktorsgrade, D. Teologie, D. Filosofie, D. Musiek, 'n Nobelprys, en 'n mediese dokter-graad), een van die grootste Westerse denkers van die vorige eeu, stel dit aan die einde van sy gesaghebbende boek, The Quest of the Historical Jesus, soos volg:

Diegene wat so lief is om te praat van negatiewe teologie, kan hulle rekening hier vind.  Daar is niks meer negatief as die uitslag van 'n kritiese studie van die Lewe van Jesus nie.

Die Jesus van Nasaret wat as Messias in die openbaar na vore getree het, wat die etiek van die Koninkryk van God gepreek het, wat die Koninkryk van God op aarde gevestig het, wat gesterf het om Sy werk finaal te heilig, het nooit bestaan nie.  Hy is 'n figuur deur rasionalisme ontwerp, deur die liberalisme met lewe toegerus, en deur die moderne teologie beklee met historisiteit. (bl. 396, vry vertaal).     (11)

           

Die slotsom waartoe Schweitzer gekom het: niks minder nie as die feit dat daar nooit 'n Jesus, die Christus was nie. Een van die grootste denkers in die vorige eeu, die eeu waarin ons, die leser van vandag, gebore is, bevestig sonder om te skroom dat die Jesus van die kerk en die teologie 'n mensgemaakte figuur is.  Honderde ander teoloë en duisende ander Westerse denkers het reeds tot dieselfde gevolgtrekking gekom.

Daar is nog ander interessanthede.

ENCYCLOPEDIA BRITANNICA

In Encyclopedia Britannica (1963) is daar minder as 13 bladsye gewy aan Jesus, kwansuis die belangrikste mens wat ooit op aarde geleef het, en 38 bladsye aan die Jode.  Dit alleen rym nie.  Maar die biografiese skets van Jesus in daardie ensiklopedie is uiters insiggewend.  Die openingswoorde van die artikel basuin dit eintlik uit dat daar nooit so iemand was nie:

Jesus Christ, the Founder of Christianity and, according to the teachings of Christianity, the Son of God and the Lord and Saviour of the world.

Die woorde "according to" dui daarop dat dit wat volg, geensins bewese is nie, maar bloot die opinie is van hulle wat dit verkondig. Maar Britannica, die mees gesaghebbende ensiklopedie ter wêreld, is nog nie klaar nie. Die volgende woorde trek die skoot af:

The term "Jesus Christ" thus designates a historical person who lived in Palestine...

Vry vertaal:

Die term "Jesus Christus" identifiseer dus 'n historiese persoon wat in Palestina geleef het...

Let op dat Britannica nie ronduit bevestig dat daar so iemand was nie. Hulle sê nie:

            "Jesus Christus" IS die naam van die Seun van God toe Hy in Palestina geleef het nie...". 

Nee, hulle sê: Die "term" (of die "konsep", die "gedagte"), van Jesus Christus identifiseer, omskryf of gee 'n aanduiding  van 'n persoon... 

Britannica dui sagkuns daarop dat dit in hierdie geval nie 'n feit is nie.

Inderwaarheid is daardie paar woorde genoeg om hierdie eerste tesis van hierdie boek mee te bewys en dit sal sekerlik vir Christene skokkend wees, en vir studente waarlik insiggewend.

Sommiges sal wil stry en beweer dat ek die bedoeling van die ensiklopedie verdraai.  Dit is nie so nie want die artikel gaan verder:

Dit is dus onmoontlik om 'n biografie, soos dit gewoonlik verstaan word, van Jesus te skryf.  Eerder word ons gedwing om 'n prentjie van 'n prentjie te skilder... Hoe bevredigend is so 'n prentjie van 'n prentjie?  Dit hang deels af van die geloofwaardigheid wat ons bereid is om aan die bronne toe te ken.  Tog is die hoeveelheid biografiese materiaal wat die bronne bied, baie skraps, of ons hulle aanneem as juiste weergawes van wat gebeur het of nie.  Ons weet meer van die Caesars (keisers van ou Rome) en baie hedendaagse boksers as wat ons ooit van die lewe van Jesus van Nasaret kan weet... Die beskrywing wat volg is gevolglik 'n prentjie van 'n prentjie... Jesus is waarskynlik gebore in 4 v.C.  (Vry vertaal met eie klem).       (12)

Daar is dit - voor ons oë.  Hulle vertel ons eintlik die waarheid, maar op so 'n manier dat hulle nie aanstoot gee nie en ook sonder om duidelik en ondubbelsinnig te wees. Die waarheid bly nog verdoesel, totdat daar uit ander bronne begryp word wat eintlik aan die gang is en dan word hierdie woorde betekenisvol.

Daar is niks waarlik bekend oor hierdie mees beroemde persoon wat ooit op aarde geleef het nie, daar is geen feite nie, geen geskiedenis nie: hy is "waarskynlik" in 4 v.C. gebore, word beweer, en waarskynlik op 25 Desember - die antieke dag van die son.

Die belangrikste mens ooit op aarde - en die geleerdes sê ons kan nie 'n biografie oor hom skryf nie.

Die geniale Thomas Jefferson verklaar die volgende:

Die dag sal kom wanneer die mistiese generering van Jesus, deur die Opperwese as sy Vader in die baarmoeder van 'n maagd, geklassifiseer sal word saam met die fabel van die generering van Minerva in die brein van Jupiter.

(The Christ Myth, bl. 55, vry vertaal)    (13)

Dat die Onbekende en Onbeskryflike Skepper 'n kind by 'n maagd gegenereer het, is 'n fabel, 'n mite, 'n aanpassing van talle antieke, mistiese verhale van gode wat die mensdom wil help deur middel van 'n kind wat deur 'n maagd na die wêreld kom sodat daardie kind tussen die mense sal leef om hulle te kwansuis te help met hulle sonde of toestand van hulpeloosheid en verlorenheid.

Vir hierdie skrywer is dit beslis eienaardig en jammer dat daardie kind die mensdom toe so min gehelp het.  Hy het ons nie geleer van siektes nie, bv: om verskillende siektes te diagnoseer; om medisynes voor te berei; om te soek na bakteriese oorsake vir siektes; om pyndoders te ontwikkel sodat daar aan slegte tande gewerk kan word en operasies gedoen kon word; om met 'n paar basiese gesondheidsreëls melaatsheid te voorkom; om 'n anti-septiesemiddel te formuleer nie; om party soorte vallende siekte as 'n onskadellike chemiese tekort te verstaan sodat mense wat dit kry vir honderde jare as van die duiwel besete of kranksinnig en gevaarlik beskou is, ens.

Nee - daardie "seun van God" het toe eintlik niks vir die mensdom gedoen nie – behalwe dit wat nie bewys kan word nie, naamlik dit wat in die hiernamaals sou gebeur. Ja - al wat oorbly is die gedagte dat hy "vir ons sonde" gesterf het.

Maar Jesus, die seun van God-Christus, het nooit bestaan nie - dus was daar ook nie 'n soendood nie.  Daardie idee ontstaan in die gedagtes van pre-historiese mense wat nie eers verstaan het dat die aarde 'n sfeer is wat in die ruimte hang nie. Daardie primitiewe mense het gedink dat "god" so sal optree.

Die belydenisse van die hele mensdom loop in en ontstaan vanuit die mites van verskeie religië.  Dit is dus logies om af te lei dat geen geloofstelsel wat ontstaan vanuit die gevaarlike en kwaadwillige terrein van geloof (sien Woordelys), rasioneel is nie, en boonop is daar geen bewyse om enige van hulle te staaf nie.

(The Christ Myth, bl. 5, vry vertaal)    (14).

Daar is geen twyfel dat hierdie idees deur mense uitgedink is nie.  Die religië van die wêreld het nie vanuit die hemel tot ons neergedaal nie, maar het ontstaan vanuit die denke van mense wat hulleself as "heiliges" voorgedoen het. 

Die swanger-maagd-storie is 'n leuen, die grootste van alle leuens - ooit!

Tiene van miljoene Westerlinge is oortuig dat die groot Onbekende en Onbeskryflike Skepper nie so te werk gaan nie en dat Hy nie Sy saad (as Hy soos 'n mens saad het) met die ova van 'n mindere mens sal meng nie.  Hierdie skrywer is saam met ons beste denkers dit eens dat so iets 'n ewige en universele ondenkbaarheid is.  En ons is oortuig dat Hy nie vir mense se "sondes" sal sterf nie, ook nie sy "kind" nie.  Dit is ook 'n ewige en universele gedagte of idee.  Inteendeel, die totale Natuurorde soos deur die Skepper daar gestel, leer dat dit die beginsel van die Skepper is dat elkeen verantwoordelik is vir sy eie dade.  As jy drink en bestuur en die motor stamp - is dit jou skuld en jy betaal die prys daarvoor.  Dit is Sy wet...

Carter is in hierdie stelling baie duidelik daaroor:

Hierdie ongelyke offerande van die regverdige tot die onregverdige, van die ideale tot die nie-ideale, van reinheid tot onreinheid, laat die sondaar sy opgehoopte oortredinge en skuld (ongelukke) op iemand anders afskuif waaarvan hy terugdeins om self te dra.

(The Christ Myth, bl. 7, vry vertaal).       (15)

Die mens weet dat daar in elkeen van ons 'n mate van slegheid is.  Daardie slegheid is na 'n lang proses van teologiese ontwikkeling as "sonde" gedefinieer.  "Sonde" moet gestraf word en om dit vry te spring het die mens 'n ingewikkelde spinnerak van leerstellings, offerandes en seremonies (liturgie) geweef wat alles niks meer as mensgemaakte verdigsels is nie (sien Matt. 15:9).  Daardie verdigsels is later as onbetwiste werklikhede aangeneem en daarna het dit die mens se heilige verantwoordelikheid geword om dit alles gehoorsaam te wees.

Carter stel dit bondig:

Leerstellings wat heilig verklaar is, en valshede waaroor saamgestem is, word oral as historiese waarhede aanvaar.

(Ibid. bl 7, vry vertaal) .     (16)

Hierdie proses is die gevaarlikste filosofiese gebeurlikheid waarmee ons te doen kan kry en dit moet deur almal ondersoek word.  Niemand mag versinsels as feite beskou en bygeloof as waarheid aanvaar nie omdat dit 'n baie gevaarlike speletjie is – dit is presies wat in die donker eeue gebeur het toe die hele Europa so onder die Roomse priestery gely het.  Ja, om dit te doen is om jouself tot slawerny te verdoem en jou eie onderdrukking te verseker.

Watter gevolgtrekking dan? Net een, want daar is geen ander nie:

Daar was nooit so iemand soos Jesus, die Christus, die bloedkind van die Skepper nie, geen soendood nie en geen opstanding nie.

Dit is mitologie. Om u geld in die hande te kry, word u met daardie versinsels bedrieg.

Een van die Weste se grootste denkers, Bertrand Russell, sê in sy boek, Why I Am Not A Christian, dat dit te betwyfel is of Jesus ooit bestaan het, en as hy bestaan het, dat hy buitendien deur sy eie voorspelling vernietig word:

Geskiedkundig is dit te betwyfel dat Christus ooit bestaan het... want hy het dan verwag dat sy tweede koms in wolke van heerlikheid sou plaasvind, voor die dood van die mense wat toe geleef het...

(Bl. 11, vry vertaal).    (17)

Sonder om aanstoot te gee, wil ek sê dat ons mense eintlik dom is, baie dom.  Daar is genoeg bewyse, genoeg inligting, waarmee hierdie tesis gestand gedoen kan word, maar dit is my mening dat ons mense nie lees nie.  Ons mense word aan die neus rondgelei omdat hulle te lui is om self ondersoek in te stel oor iets so belangrik soos die bestaan van die geskiedkundige Jesus, die ontstaan van die kerk en die skrywers van die Bybel. Hulle koop die produk wat die priesters aanbied, spandeer hulle hele lewe daaraan, rig kerke op en werk daarvoor, koop orrels, gee gedurig sangboeke uit, betaal lewenslank predikante se traktemente - maar ondersoek glad nie die gehalte van die produk nie.

Hulle sal nie 'n motor of 'n huis op dieselfde manier koop nie want hulle weet hulle gaan ingeloop word.  Hulle is meer besorgd oor die aankoop van iets wat eintlik wêreldsgoed is as wat hulle is oor dit wat kwansuis van ewige waarde is.

Hier is 'n goeie begin vir daardie ondersoek - vra of u gaan kry waarvoor u die res van u lewe so graag wil betaal.

'n Verdere sterk bewys vir hierdie tesis is die stilte van die Jode oor hierdie god-man wat kwansuis in hul midde gebore is.

Die Christus is 'n Jood; die Skrifgedeeltes wat die Christus ondersteun, ontstaan vanuit Joodse boeke; en tog ontken die Jode die kern van daardie (sogenaamde) waarheid.

(The Christ Myth, bl. 25, vry vertaal).      (18)

Die totale gedagte van 'n Christus en die Christendom ontstaan vanuit Joodse literatuur en die Jodendom, tog ontken die Jode dat hul geskrifte op die koms van so iemand dui.  Dit is 'n gedagte wat gerus onthou kan word.

'n Ander is dat daar nie 'n enkele boek of geskrif ooit vanuit die Jodedom gekom het wat so min as een bewys bevat vir die geskiedkundige bestaan van Jesus nie, inteendeel, hul geloof en geskiedenis ontken die moontlikheid van so 'n figuur en sy bestaan.  Hulle sal nooit die gedagte van 'n mens as 'n god aanvaar nie of dat hul God 'n mens sal word nie.  Dit is teen Moses en teen die Tien Gebooie.  Gesien uit 'n Joodse oogpunt, is dit eintlik die moeilikste religieuse milieu waaruit 'n god-mens moes voortkom.  Dit is om 'n massiewe kans te vat.  Dit sou nie vir hulle werk nie - en dit het nie.

Wanneer eerlike en opregte studente na al hierdie feite gekyk het, sal hulle sekerlik met Carter kan saamstem:

Of u daarvan hou of te nie, hierdie vernietigende historiese rekords vertel ons, sonder huiwering, dat die Christus-mite teorie waar is.  Hulle vertel ons spesifiek dat die Christendom in bedrog gesetel is... dat die mondelingse geldigheid van die Christelike geloof - die Nuwe Testament - nie aanvaar kan word as 'n logiese en betroubare weergawe van die oorsprong van die Christendom nie ... en - hulle vertel ons dat die Westerse wêreld, vir sowat vyftien honderd jaar, onder die betowering van 'n leuen vasgevang was.

                (Ibid.  bl. 28).     (19)

SLOTSOM

Daar is geen geskrif deur Jesus self geskryf nie, sy vriende het bittermin oor Hom geskryf, en sy vyande niks, ander tydgenote laat ook niks na nie, daar is geen monumente tot Hom nie, geen legitieme dokumente nie, niks.

Ons sal almal sekerlik erken dat ons in 'n tydvak lewe waarin daar baie kennis oor baie onderwerpe versamel word, en dat ons wetenskaplikes, argeoloë, taal- en skrifkundiges, geoloë, ens., van hoogstaande gehalte is, en dat daar baie sulke wetenskaplikes is wat Christene is en wat hierdie bewysse ter tafel sou lê, indien hulle dit gehad het. Waarom doen hulle dit dan nie? Waar is dit?

PARADIGMAVERSKUIWING

Die studie van die geskiedenis wat in ons tyd 'n goed geformuleerde wetenskap geword het, het die paradigmas oor ons denke rakende Jesus, die Christus, verskuif. 

Geskiedkundiges het wette ontdek en saamgestel waarvolgens hulle die lewe van mense studeer en opteken.  Daarmee kan hulle goeie biografieë van mense wat lankal reeds gesterf het, saamstel.  Deur verskillende dokumente en bronne te gebruik, vertel hulle ons nou dinge uit die verlede wat nie voorheen bekend was nie.

Wanneer dieselfde wetenskaplike metodes vandag op die verhaal van Jesus toegepas word, kan ons sonder twyfel sien dat daar nooit so 'n persoon bestaan het nie, daarom stel Albert Schweitzer dit so duidelik in sy Quest:

Hierdie beeld is nie van buite vernietig nie, dit het uitmekaar geval, gekloof en verwoes deur die konkrete historiese probleme wat die een na die ander na vore getree het, en ten spyte van al die lis, kuns, kunsmatigheid, en geweld wat hulle aangedoen is, het hulle geweier om in te pas by die ontwerp waarop die Jesus van teologie oor die laaste honderd en dertig jaar gebou is, en so gou as hulle toegesmeer is, het hulle dadelik weer in 'n nuwe gedaante na vore getree... Die historiese fondament van die Christendom soos opgebou deur rasionalistiese, deur liberale en die moderne teologie bestaan nie meer nie;...

(The Quest of the Historical Jesus, bl.396, vry vertaal)     (20)

Die verhaal van die bestaan van Jesus het van binne, vanself, uitmekaar geval en daar is geen gronde meer om te glo in die bestaan van so iemand nie.  Dit is merkwaardig dat dr. Schweitzer sy Quest in 1906 gepubliseer het lank voordat die ontdekking van die Dooie See Rolle ander studente tot hierdie merkwaardige gevolgtrekking gelei het.  Sou hy die Dooie See Rolle-inligting tot sy beskikking gehad het, sou Schweitzer ongetwyfeld 'n groter kerkhervormer geword het as Martin Luther.

Daar is geen rede om te twyfel oor hierdie gevolgtrekking nie en ons mense het nie nodig om langer te wag vir die teoloë om die dit vir ons te vertel nie.  Laat hulle aanhou om daar bo in die wolke van akademiese kringe hulle debatte te voer.  Is dit so of is dit sus?  Hulle doen dit reeds vir twee duisend jaar en het geen eenvormige teologie (stel leerstellings) saamgestel nie.  Terwyl hulle debatteer kan Westerlinge hierdie feite aanvaar en aangaan met die lewe, vrygemaak van die laste wat die priestery hulle opgelê het, laste van sonde en swaar belaaide gewetes, laste van hul traktemente wat ons miljarde kos terwyl hulle praat en praat en praat - oor alles wat nie bewys kan word nie, van alles wat eintlik nie leiding is nie, maar misleiding.

Dit is seker - die Onbeskryflike en Oneindige Skepper wat die instandhoudende mag in die heelal is, het nooit 'n kind by 'n aardse maagd verwek nie.  Daar was nooit 'n wonderwerkende Jesus, die Christus, wat aan 'n kruis gesterf het vir u en my sonde nie, en daar was geen opstanding nie.

Dit is alles fabels, mitologie, die herrese gode en godsdienste van Ra, Tammuz, Dionysos en  'n honderd ander antieke gode wat almal juis dit gedoen het.

Dit is vals.  Dit is leuens.

Dit is die eerste tesis van hierdie skrywer – daar was nooit 'n Jesus soos in die Bybel beskryf word nie.

Daar was baie mense met die naam Jesus, vandag ook nog.  Miskien was daar iemand wat slim sêgoed kwytgeraak het - maar as daar nie 'n Jesus was wat die genetiese materiaal van die Oneindige Skepper in hom gedra het nie, dan stel ek nie belang nie, net so min as wat ek in Boeddha belangstel.  Dan was hy net nog 'n wysheidsleraar wat sogenaamde wyshede van sy tong laat rol het, maar wat glad nie ewige waarhede was nie.  Dit sal in die volgende hoofstukke baie duidelik word.

VERDERE INLIGTING

Vir verdere navorsing word u verwys na die werke van John E. Remsberg uit 1909, The Christs; Nicholas Carter se The Christ Myth; en T.W. Doan se The Bible Myth.  Op die Internet is daar duisende dokumente hieroor, dokumente wat in die verlede in Suid-Afrika doodgeswyg is.

Die studie om hierdie tesis verder uiteen te sit, word hier voortgesit.

Deel 2

VERDERE BESPREKING VAN DIE JESUS-PROBLEEM EN DIE VIER EVANGELIES

Een van die grootste tekortkominge van ons mense is dat hulle nie waaksaam is nie.

Ons Westerlinge let sleg op op wat om ons aangaan of wat vir ons aangebied word nie. Bedrieglike geldmaakskemas floreer tussen ons. Westerse politiek is meer korrup as enige ander – maar ons glo alles en almal en word deurentyd met allerhande bedrieglikhede gevang.

By hierdie addendum sal gesien word net hoe waaksaam ons behoort te wees. Bedrog vind nie net in die finansiële en politieke wêreld plaas nie, maar ook in die kerkewêreld.

DIE VIER EVANGELIES VAN DIE NUWE TESTAMENT

Wat dan van Mattheus, Markus, Lukas en Johannes?  Het hulle dan nie vir Jesus geken en oor hom geskryf nie? 

Sommige van my lesers sal sê dat my eerste tesis plat val weens die vier evangelies.  Hulle sal sê dat daar mense was wat hom geken het en wat in hulle eie tyd oor hom geskryf het.

Met die eerste oogopslag kom dit so voor, maar in alle opregtheid, geagte leser, daar is groot fout.

Let op na hierdie feit: op seminarie word teologiestudente geleer dat die "evangelies" vyftig en sestig jaar, tot sewentig jaar ná die sogenaamde gebeure geskryf is.

Vir die deskundiges, die professore en teoloë, lyk dit nou asof die evangelies nie deur ooggetuies of tydgenote van Jesus geskryf is nie.

As dit waar is, is dit sekerlik meer skokkend as enige iets wat u tot dusver hierin gelees het, want koerantberigte uit die nuusmedia van die dag sou dan meer bruikbaar gewees het as wat hierdie sogenaamde "evangelies" is.

Dit was vir my, en sal sekerlik vir my lesers ook 'n geweldige skok wees om te hoor dat daar in die argeologie en die geskiedenis nie 'n enkele bewys vir die bestaan van die dissipels is nie en dat die name Mattheus, Markus, Lukas en Johannes en die ander in die geskiedenis totaal onbewese is.  En die boek, "Jesus Deur Ander Oë, Literêre en Sosiologies-Historiese Interpretasies van Markus en Johannes", deur De Klerk en Schnell, 'n handboek by die Universiteit van Pretoria, bevat die volgende stelling:

Dit is interessant om daarop te let dat moderne navorsing aangetoon het dat ons geen sekerheid het oor die werklike outeurs van énigeen van die Nuwe Testamentiese geskrifte nie…

( bladsy 163 – eie klem)

Overgesetsynde, al die skrywers van die Nuwe Testament is onbekend.  Ons weet nie wie hulle is nie en of hulle óóit bestaan het nie.

Daar het u dit, in Afrikaans, deur Afrikaanse deskundiges.

Daar is geen bewyse vir hulle bestaan nie.  Daar is wel spekulasie, onbevestigde bygeloof en mitologie, maar geen feite nie.

Die skrywers van die evangelies is onbekende skimme wat in die verskiet verdwyn het.  Meer as dit, hul name stem nie eens ooreen binne die sogenaamde evangelies nie.  Kyk in 'n ensiklopedie of daar iets van hulle bekend is en vergelyk dit met ander biografieë soos daardie van Ramses, Hammoerabi, Cleopatra, Keiser Augustus, ens.  Kyk gerus na biografieë van sulke groot geskiedkundige figure en let dan op dat daar geen biografieë bestaan oor die vier evangelieskrywers nie, of van Paulus nie en ook nie van Jesus nie.

L. Gordon Rylands sê in sy boek, Did Jesus Ever Live?, bl. 117, dat die evangelies nie biografieë van regte mense is nie.  As dit korrek is, dan is daardie enigste getuienis wat ons van Jesus het, (d.w.s. Mattheus, Markus, Lukas en Johannes) glad geen getuienis nie, dan is daardie Bybelse bladsye niks werd nie.

Geagte leser, dit word in ons tyd deur ons voorste denkers erken dat die vier evangelieskrywers sekerlik nie bestaan het nie, dat hulle nie regte mense in die geskiedenis was nie. 

Johannes Calvyn vertel in sy Institutes of the Christian Religion, die mees gesaghebbende werk vir Calviniste en gereformeerdes, van die bedrieglike optrede van die pousdom vanuit hul vroegste dae tot op die tyd van die Kerkhervorming.  Hy sê dat sou die pouse die een of ander outoriteit benodig vir die een of ander kerklike of politieke skuif wat hulle wou maak en daar nie Bybelse of ander gesag daarvoor bestaan het nie, hulle dit sou laat skryf onder die naam van pouse van lank gelede en dan sou hulle maak asof daardie outoriteit om so op te tree, reeds van die begin van die kerk af bestaan het.  

En sodat kerklike verklarings van hierdie aard van meer gesag bedeel kon word, het hulle die name van antieke pouse valslik aangeheg, asof sake van die begin af so gereël was,  terwyl dit doodseker is dat watter eienskappe meer aan die pous toegedig word as wat ons verklaar het deur antieke konsilies gedoen is, nuut en van onlangse fabrikasie is.

(Institutes of the Christian Religion, boek 4, hf. 7, bl. 380).       (21)

('n Vrye vertaling van Calvyn word aangebied aangesien die amptelike Afrikaanse vertaling byna onbekombaar is.  'n Oplaag van net 3000 daarvan is uitgegee.  Predikante van die gereformeerde kerke besit gewoonlik net die verkorte weergawe waarvan baie van hierdie belangrike besonderhede uitgelaat is.  Die verkorte weergawe leer nie vir die leraars waarom hulle Calviniste of selfs Protestante is nie.  Die oorspronklike werk bevat kritiek-belangrike inligting oor die pousdom wat vir elke predikant onontbeerlik is.  Skrywer wil graag weet waarom 'n "verkorte" weergawe van so 'n belangrike werk ooit bestaan?).

Verskillende pouse is betrap in daardie bedrogspul, maar daar is talle gevalle waar hulle nie betrap is nie.  Calvyn vertel van so 'n geval (op bladsy 372 van die Eerdmans-uitgawe).  Daardie hoofstuk is interessant aangesien dit die geskeidenis herhaal van hoe die pous sy mag bekom het en homself oor al die ander gemeentes aangestel het.  Huidig poog die ekumeniese beweging om alle kerke te verenig terwyl dit nie die oorspronklike toestand van die Christendom was nie.  Die eenwording van alle genootskappe en onderafdelings van genootskappe bevredig maar net menslike magsug en het min te make met die sogenaamde "redding van siele".  Dit is deel van 'n nuwe wêreldorde-droom, indien enige iets.

Daar bestaan dus geen twyfel nie dat priesters binne kerklike kringe nie geskroom het om enige nodige dokumente te vervals om die strukture daarvan op te rig en staande te hou nie.  Hulle het dit gedoen.  Dit het die godsdienswetenskaplikes reeds vir ons bevestig.  En nou wys De Klerk en Schnell ons daarop dat ons nie weet wie enige deel van die Nuwe Testament geskryf het nie.  As dit so is dan kan dit ook aangeneem word dat daardie dokumente vervals is ter oprigting van 'n godsdienstige bestel wat nie van die Skepper afkomstig is nie.

Dit aan die een kant. 

Aan die ander kant word die evangelies deur moderne deskundiges as "te laat" beskou om as wetenskaplike bewyse vir die bestaan van Jesus te dien.  Professore binne die teologie verklaar dit en, asof ek nog nie genoeg argumente vir hierdie eerste tesis het nie, is daar ook nog die feit dat die oorspronklike dokumente nie bestaan nie.  Al wat ons het is kopieë van kopieë van kopieë wat oor en oor geredigeer is en wat heelwat jonger is as die eerste eeu waaruit hulle veronderstel is om te dateer.

Die wêreld se voorste deskundiges op hierdie gebied het ernstige twyfel oor daardie vier geskrifte uitgespreek.  Hulle weet nie deur wie of wanneer die "evangelies" geskryf is nie, dit terwyl ons die oorspronklike geskrifte van tientalle filosowe en ander geskiedskrywers van voor die jaar 0 in ons besit het.  Ons vind dit uiters vreemd dat daardie "belangrikste dokumente in die geskiedenis" nie behoue gebly het nie, nie eers een van hulle nie.

Wat wel duidelik is, is die feit dat die biskop van Rome nie geskroom het om ontelbare dokumente te laat vervals nie.  Dit is 'n gegewe.  En ons kan gevolglik met vrymoedigheid aanneem dat niks hulle sou gekeer het om ook die nodige "evangelies" te laat skryf nie.  Uit sulke skrywery het die Apokriewe Boeke ontstaan waaroor ons voorste denkers dit eens is dat daardie ontstaan uiters twyfelagtig is.

DOOIE SEE BOEKROLLE (meer bekend as THE DEAD SEA SCROLLS)

Tydens sy soektog na die waarheid, sal die opregte student heel waarskynlik sy laaste hoop op die Dooie See Boekrolle vestig.  Daardie ou perkamente gaan die finale bewyse vir Jesus se bestaan voorsien, dink elke student.  Helaas, die hoop het beskaam.  Daar was toe geen woord oor hom daarin te vinde nie.

Verdermeer het die navorsing onthul dat die Dooie See Boekrolle eintlik ouer was as die tyd van die Nuwe Testament en dateer uit die vorige eeu waarin dit veronderstel was dat Jesus sou geleef het, naamlik 130 tot 180 jaar voor Jesus se tyd.  Daarom kan daardie ou perkamente nie van Jesus getuig nie.

Maar erger as dit was die skok toe daar gevind is dat die sogenaamde Esseense "Leraar van Geregtigheid" eintlik 'n argetipe van die Jesus-figuur was.  Daardie ou leraar het baie van die Nuwe Testamentiese leerstellings verkondig, leerstellings wat kwansuis so oorspronklik sou wees dat hulle met Jesus se koms vir die eerste keer gehoor is.  Die betekenis daarvan is dat Jesus, as hy 'n honderd of meer jaar later geleef en gepreek het, omtrent nie 'n oorspronklike woord geuiter het nie.

Die Dooie See Rolle dateer uit 'n vroeër tyd as daardie waarin die algemene kerk sy ontstaan sou gehad het en u kan 'n Engelse vertaling daarvan verkry uit die Penguin Books-reeks, nl. "The Complete Dead Sea Scrolls in English", deur Geza Vermes, 1997. 

Al wat nodig is, is dat ons uitvind wat daarin geskrywe is.  Om te verwag dat die verhaal van Jesus daarin sal verskyn, is ydel.  Oningeligte mense sal dit wil hoop, maar as daardie Rolle geskryf is voor Jesus se tyd, dan kan sy verhaal nie daarin opgeteken wees nie.  En so is dit dan ook – daar is geen enkele woord oor Jesus daarin nie.  Vir studente wat meer daaroor wil weet, wil ek ook die boek, "The Dead Sea Scrolls Deception", aanbeveel.  Verskeie dorpsbiblioteke het dit, of dit kan verkry word van Corgi Books.

NOG OU BOEKROLLE GEVIND

Op 31 Oktober 1961 is daar 'n tweede baie belangrike aantal ou boekrolle uit die tydperk 85 tot 135 G.E. in 'n grot te Qumram gevind.  Dit is wyd erken dat dit naas die 1945-7 ontdekking die belangrikste fonds van ou perkamente ooit was.  Dr. Yigael Yadin, professor in argeologie by die Joodse universiteit in Jerusalem, het die aankondiging van die ontdekking gemaak.  Vier en sestig perkamente is gevind.  Die bestaan van die Joodse held, Bar Kochba, waaroor daar destyds nog twyfel bestaan het, is daarin bevestig.

Maar Yadin het ook aangekondig dat daar weer, soos by die 1945-7 fonds, geen verwysing na Jesus daarin vervat is nie. Hy het dit as "vreemd" beskryf.

Die implikasies hiervan moet deur die leser begryp word.  Simon Bar Kochba het sowat honderd jaar ná Jesus geleef en het groot dele van Palestina van Romeinse oorheersing ontset.  Daarom is hy 'n Joodse held.  Sy verhaal is opgeteken en het uit daardie eerste en tweede eeu behoue gebly, tog is daar geen woord oor die belangrikste persoon wat ooit op aarde geleef het nie, naamlik, Jesus, die Seun van God wat vir die sonde van die wêreld aan 'n kruis gesterf het nie.  (Sien die boek, Bar Kochba, vir daardie verhaal.  Ook interessant is die kopbeeld van Keiser Hadrianus uit daardie tyd (bl. 19).  Vroeër is genoem dat 'n kopbeeld van Jesus nie 'n onredelike verwagting is nie).

Prof. Yadin noem dit "vreemd" dat Jesus weer nie in enige van die ou perkamente genoem word nie, maar vir ons leidende denkers van die laaste twee eeue wat reeds op die probleme rondom die Christelike geloof gewys het, was dit nie "vreemd" nie.  Hulle sou niks anders verwag het nie.

NAG HAMMADI

In 1945 is daar in Egipte ook 'n aantal ou perkamente gevind.  Volgens Funk and Wagnalls dateer die geskrifte vanuit die derde tot die vyfde eeu.  Weer was daar niks wat die bestaan van Jesus bewys het nie, maar dit bevat eintlik meer inligting oor die Gnostisime as oor die ortodokse (regte) Jesus en die eerste eeuse "kerk".  Een boekrol wat daar gevind was, was die sogenaamde Evangelie van Thomas wat nou in hierdie vroeë jare van die derde millennium so belangrik geword het vir party Afrikaners wat aan die Israelvisie-teorie glo.  Maar ook dit dien nie as bewys vir die bestaan van Jesus nie.  Dit is te laat geskryf om te dien as so 'n bewys.

ONTDEKKING VAN JESUS SE NAAM OP DOODSKIS (Oktober 2002)

Groot nuus is gemaak toe 'n kissie in Israel gevind is waarop die naam van Jesus kwansuis verskyn (RAPPORT, 27 Oktober, 2002, bl. 20).

Washington.  ‘n Inskripsie op ‘n soort doodskis wat onlangs in Israel gevind is, kan die oudste argeologiese bewys wees dat Jesus Christus op aarde geleef het.

... Die inskripsie staan op ‘n leë kalksteenkissie.  Dit is in Aramees en lui: "Jacobus, seun van Josef, broer van Jesus".

Sonder om te besin, het baie Christene op hol gegaan daaroor.  "Sien - daar is die bewys!"

Die eerste gedagte wat ons moet onthou is dat die naam "Jesus" nie bewys dat die Skepper 'n kind by 'n aardse vrou verwek het nie.

Die tweede gedagte om te onthou is dat die naam Jesus of Yashua soos dit destyds uitgespreek was, net so bekend en net so baie gebruik is soos Hendrik, Jan of Piet in Suid-Afrika.  Dit was algemeen, so ook Josef en Jakobus.  Om hierdie drie name op 'n kissie te vind, beteken dus nog niks.

Die derde gedagte is dat daar nie 'n enkele bewys is dat die kissie aan daardie spesifieke Bybelse familie behoort het nie.  Die Rapport-berig stel dit self:

Dit is nietemin onmoontlik om sonder twyfel vas te stel of die inskripsie wel na Jesus Christus verwys...

Die vierde gedagte wat nooit vergeet mag word nie is die talle bedrieglike artifakte wat reeds deur die Roomse Kerk en ander instansies in bewaring gehou word, soos stukkies van die "ware kruis" waaraan Jesus kwansuis sou gehang het, sy sogenaamde doodskleed (in Turyn, bekend as die ‘Shroud of Turin’, wat so kontensieus is), sy doringkroon, 'n koppie van sy "ware bloed" wat opgevang is aan die voet van die kruis, ens.  Maar deskundiges word nie bedrieg deur hierdie sogenaamde bewyse nie – hulle weet die goed is vervalsings.  Tog glo miljoene Katolieke en Protestante daaraan.  Dis moeilik om te verklaar waarom, maar hierdie kissie is weer net so bedrieglik.

Van al die bewyse vir die bestaan van Jesus is die volgende een die mees verregaande.  In die uitstaande boek, Sex in History, herinner die skrywer ons aan nog so 'n "bewys".  Die Bybel vertel dat Jesus op die agtste dag besny is en die geskiedenis vertel ons dat Roomse nonne en priesters heel behep geraak het met daardie stukkie vel:

Dit is eintlik naïef om die non Blaubekin kwyt te skeld van haar erotiese gevoelens toe sy nagedink het oor wat geword het van daardie deeltjie wat by die besnydenis verwyder is van Jesus se liggaam.  (Sy het regtig nie nodig gehad om daaroor te bekommer nie aangesien nie minder as twaalf kerke nie beweer dat hulle tussen hul ander relieke juis daardie voorhuid besit het ... oa. Antwerpen waarheen dit teen groot koste deur Godefroy de Bouillon ingevoer is in ‘n poging om die aanbidding van die manlike geslagtelikheid stop te sit.  Daar is ook ‘n gelyke aantal naelstringe [van Maria en Jesus]).

(bl. 42).        (22)

Leuens en bedrog in die naam van waarheid.  Ek glo daar niks nie van.  Ons moet meer waaksaam wees, meer oplettend.

Hierdie kissie bewys niks.

Hoogstens kan dit bewys dat daar drie mense met sulke name geleef het, nl. 'n Josef, 'n  Jakobus en 'n Yashua.

Maar dit bewys NIE dat die Skepper 'n kind by 'n aardse vrou gemaak het nie en in die lig van al die ander onsekerhede en leuens waarna ons reeds gekyk het, is ook hierdie storie niks meer as net nog 'n stukkie bedrog in die totale prentjie nie.

Stel u voor, twaalf voorhuide van Jesus en net soveel naelstringe bestaan kamma en word in kerke bewaar.

Mag die hel die voorland wees van die verkwanselaars van sulke leuens.

En toe het National Geographic iets te sê oor daardie veelbesproke kissie.  Hier volg hul skrywe daaroor:

Subject:

The Jesus Box again

Date:

Sun, 20 Apr 2003 19:30:51 +0200

You all remember that disgraceful and obvious fraud, the "Jesus box" which was foisted on the world a few months ago?

You recall, the one that was supposedly the burial box of James, Jesus' brother, which actually mentioned Jesus.

This was hailed as the "first" proof dating from the time of Jesus itself.

Well now, look what the National Geographic has to say:

"After seeing it with my own eyes, I firmly believe that someone engraved the majority of the inscription rather recently." Eylon believes the forgery may have been copied from inscriptions from three ossuaries described in A Catalogue of Jewish Ossuaries-In the Collection of the State of Israel, a 1994 tome by L.Y. Rahmani."

Full article follows:

http://news.nationalgeographic.com/news/2003/04/0418_030418_bibleartifact.html

           

            BIBLE- ARTIFACTS HIGHLIGHT ARCHAEOLOGY

CONTROVERSY

By L. Peat O'Neil

for National Geographic News

April 18, 2003

Dug up or done up? Recently publicized artifacts from the Bible lands have stirred unusual controversy among archaeologists and other scientists.

It's not unusual for archaeologists to turn up fragments and shards in a structured dig as they sift through rubble and examine remnants of buildings and caves. Teams of archaeologists and adventurers regularly trek to Israel and other countries in the near Middle East hoping to

unearth Biblical-era artifacts.

However, when artifacts emerge on the scene quite apart from archaeological digs, experts rightly question authenticity. Further, when an owner can't prove provenance of an artifact and lacks a certifiable history of the item's origins, there's reason to wonder where the artifact came from. Artifacts without documentation that are promoted by dealers or private collectors require informed impartial scrutiny. Looted artifacts also find their way into the clandestine international antiquities market.

Antiquities from the distant past are difficult to date precisely. The time span during which materials like papyrus, bone, stone, pottery and glass age can be measured, but not with absolute precision. Usually, when artifacts emerge in the course of an archaeological expedition, documentation accompanies the discoveries.

One of the most significant and well-documented finds in situ were the ancient scrolls discovered in caves along the Dead Sea. Written on fragments of animal skins and papyrus, the Dead Sea Scrolls were unearthed from 1947 to 1956 and remain the oldest known versions of biblical and non-biblical texts describing life in the Holy Land during the time of Jesus.

In August 2001, a team of researchers directed by Robert Eisenman of California State University, Long Beach, uncovered human remains at Qumran, the Dead Sea Scrolls area. More bones were found the following year in the same spot. The bone fragments may date back 2,000 years. (Israeli archaeologists involved in the dig quickly conveyed the bones to religious caretakers.)

Mystery Box

One of the more controversial artifact unearthed of late is the James ossuary. The stone burial box measures 20 inches (50 centimeters) long, 10 inches (25 centimeters) wide, and 12 inches (30 centimeters) long and bears the inscription, "James, son of Joseph, brother of Jesus."

The ossuary made its debut in October 2002 in the pages of the Biblical Archaeology Review, published in the United States. Jews in the area near Jerusalem used limestone ossuaries like the James burial box between the first century B.C. and first century A.D., roughly the historical period of Jesus, to rebury desiccated remains of people a year after their body's original interment.

Scholars debate whether the box's inscription was a recent addition. Some even question the financial motives of those associated with the ossuary's discovery.

A second controversy concerns a fragment of stone now referred to as the Jehoash Tablet. Incised Phoenician writing on the legal pad-size stone referred to the Jerusalem Temple at the time of King Jehoash. This artifact was announced in the Israeli daily Ha'aretz.

If the tablet text could be validated, it might enhance Jewish claims to certain disputed holy sites. But there's been little discussion to date of how a fake inscription might impact the claims to that area where mosques now stand.

Age and Custody

Such cases serve to illustrate the problem of antiquities that surface without clear provenance and archaeological context, particularly those with claims to great historical import. Some archaeologists question the authentication processes used to verify such antiquities and indirectly question the political motivations behind them.

Robert Eisenman, a professor of religion at California State University, Long Beach, cautions that curators and scientists have to be extremely careful when evaluating new items with handwriting or other supposedly datable indications. All artifacts with text involve a certain amount of analysis, including radiocarbon analysis.

Eisenman says he is concerned about the preconceptions held by people involved in such analysis. "Such preconceptions are very worrisome," he said. "For instance paleography [the study of ancient writing and inscriptions] is being used now to authenticate all kinds of different objects. It was used on the Dead Sea Scrolls to make all sorts of extravagant claims that were often at odds with the internal evidence or what the texts themselves said. These are not exact sciences. Yet the public has been given the impression than they are, when in fact they are extremely questionable," said Eisenman.

"The public might hear that something is first century BCE [before Common Era, also known as B.C.] handwriting style, but formal styles are very stubborn and these styles may have endured for hundreds of years. Even if a given paleographer could determine with any precision when a given handwriting style originated, they certainly would have no idea when a given scribe actually used it," said Eisenman.

"I am an historian and I do text analysis. I look at what the text itself says. This is what is meant by internal data, not external-which is tests like paleography or carbon dating," he said.

"I knew immediately that the inscription [of the James ossuary] I was seeing could not be possible. Knowing about the period and about James, I knew immediately that people would not have thought to put that parentage or fraternal relationship on an ossuary in that manner at that time," he said.

Eisenman, an expert in early Christianity, is the author of James the Brother of Jesus, published in 1998.

Antiquities fraud is on the increase because people can imitate inscription styles or even get a paleographer to authenticate their object. "I would take anything whose provenance is questionable or chain of custody unknown as extremely worrisome and be very [cautious] of it," he said.

Sharp Edges

Many people may already be familiar with the "rifling" marks ballistics experts look for on bullets found in gunshot victims that link the slugs to specific handguns or rifles.

In the case of antiquities, such surface marks, acquired at manufacture or during their use, can be particularly helpful in determining whether elements like inscriptions were original to the objects' creation-or added at a later date.

In addition to its manufacturing surface marks left by the tools of its original craftsmen, the James ossuary would have acquired additional service-related scratches as it crushed against other ossuaries on the cave shelves where Jewish remains were routinely stored.

In later years, the box would also acquire marks from collapsing cave roof material or its final excavation by modern-day archaeologists. Such scratches must visibly run across the inscription grooves, if the inscription was on the box surface at the time of burial.

Daniel Eylon, a materials engineering professor at the University of Dayton in Ohio has no doubts concerning the authenticity of the box known as the James ossuary. However, he does voice doubts about the authenticity of its inscription.

"For establishing the relative chronology of certain surface features, such as grooves, tool marks or cracks, with respect to time of manufacturing, or period of use, surface scratch analysis and edge rounding analysis are typically used," noted Eylon in a letter about the James Ossuary which he sent to the Biblical Archaeology Review in October 2002, which was not published.

Very few of the letters on the ossuary show scratches crossing the incisions. For other letters the service scratches terminate where the incisions begin.

Sharp surface edges are subjected to abrasion, wear, and corrosion. Areas on the box, such as the chiseled edge-trim groove demonstrate a high level of deterioration. Yet, the ossuary is marked with surprisingly sharp-edged and sharp-bottomed incisions in most of the letters of the first four words.

The only letters that look authentic are the Shin, Vav and Ain of "YESHUA." They have the weathered-look with round edges, patina, and are crossed with service scratches, stated Eylon.

According to Eylon's analysis, conducted while the James ossuary was on exhibit in Toronto and included in a special report that was published in the March/April 2003 issue of Skeptical

Inquirer, the box and its surface patina is authentic.

But Eylon noted that a first-century awl or a twentieth-century two-inch (five-centimeter) iron nail will leave exactly the same surface impression, with no other telltale signs.

"After seeing it with my own eyes, I firmly believe that someone engraved the majority of the inscription rather recently." Eylon believes the forgery may have been copied from inscriptions from three ossuaries described in A Catalogue of Jewish Ossuaries-In the Collection of the State of Israel, a 1994 tome by L.Y. Rahmani. The book catalogues and reviews hundreds of ossuaries with designs and inscriptions.

Age Specific Handicaps

The process of setting precise ages to bone fragments or stone antiquities said to be 2,000 or more years old is complex. Organic artifacts such as bones can undergo radiocarbon analysis with a high degree of accuracy if they are collected properly. The laboratory which conducts the research can get to around plus or minus 100 years or less with good samples, said Eric M. Meyers, a professor of religion at Duke University in Durham, North Carolina.

"Stone antiquities cannot be dated unless there are some definitive inclusions in them that have chronological significance, such as coal flecks or microformanifera," said Meyers.

Currently, there is no an international agency responsible for verifying artifacts such as the James ossuary or the Jehoash tablet or the bone fragments of Qumran. Meyers points out that many governments where fragments are found or come to the marketplace have agencies and labs that do this sort of analysis. "They also could have vested interests in authenticating the artifacts in order to promote tourism or to heighten national identity," said Meyers.

Unbiased analysis might be most effectively performed by an independent agency from a nation not intimately involved in the custody or discovery of specific artifacts, Meyers says. He suggests that analysis should be conducted by an archaeologist whose future or pocketbook is not tied to the issue.

"It is absolutely unacceptable that a publisher [like Biblical Archaeology Review] and a dealer [such as Oded Golan] arranged for the authentication of a looted artifact and foisted it onto the Royal Ontario Museum without prior authentication," said Meyers.

"Archaeologists can and do have biases, but most are reputable and can be trusted," said Meyers. On the other hand, dealers and collectors want to improve their investment. Meyers worries that museums are pressured into poor decision-making when they are offered sensational finds that lack scientific undergirding, anticipating big publicity and increased visitor traffic.

"Biblical Archaeology Review and Golan also made an exclusive with the Discovery Channel for a large fee, and its point of view is to authenticate," said Meyers. The book deal on the James ossuary, which involved a huge fee, concerns an artifact still not authenticated, said Meyers.

Museum Curators Just Say No 

The so-called Jehoash Tablet has undergone similar scrutiny and skepticism. The black stone tablet inscribed with Phoenician script refers to repairs ordered by King Jehoash, similar to passages in the Second Book of Kings.

The tablet's owner, also said to be Oded Golan, previously offered to sell it to the Israel Museum, but curators turned down the offer after examining the fragment, questioning its authenticity without saying that the writing was a forgery, according to an article by Nadav Shragai published in the Israeli daily Ha'aretz in January 2003.

Officials at the National Infrastructure Ministry's Geological Survey of Israel, the agency that examined the tablet, asserted their tests were conclusive: No forgery would pass such extensive testing. If the inscription is authentic, the stone fragment could support Jewish claims to the Temple Mount, Shragai wrote.

Gabriel Barkai, a leading Israeli archaeologist from Bar Ilan University, told Shragai that if the tablet were authentic, it would be a first-of-its kind piece of physical evidence describing events in a manner that adheres to the narrative in the Bible.

In his conversation with Ha'aretz, Barkai noted: "The problem here is that circumstances of the finding are not clear. .We should wait for the official scientific publication, at which time we will be able to probe this finding carefully. Right now, of course, we can't rule out any possibility. It's too bad that a matter of this sort was kept under wraps, apparently due to business concerns."

Whatever the outcome of the current controversies, it's certain that earnest teams of diggers will continue to sift the Middle Eastern soil looking for artifacts they believe were described in the Dead Sea Scrolls, using those ancient texts like a treasure map or a literal instruction guide. Undoubtedly, the hunt for quasi-mythical items such as the breastplate of Aaron or the ark of the covenant is on.

Deskundiges verwerp die kissie as 'n ware bewysstuk, maar oor honderd jaar of meer, sal dit nog iewers in 'n (Katolieke?) kerk uitgestal word en sal "pelgrims" nie meer weet van die uitspraak van NATIONAL GEOGRAPHIC nie en sal dit 'n ware bewysstuk word in die gedagtes van daardie mense.  Dit is voorwaar skrikwekkend.

BEELD, 31 Julie 2003 dra die volgende berig:

EIENAAR VAN VERVALSTE KISSIE MET VERWYSING NA JESUS VASGETREK

Die hare waai steeds in Jerusalem oor die egtheid al dan nie van ‘n beenderekissie waarop in Aramees geskryf staan: "Jakobus, seun van Josef, broer van Jesus".

Dié kissie het verlede jaar groot opspraak verwek omdat dit die oudste argeologiese verwysing kon wees na Jesus van Nasaret.  Dit was glo dekades lank in besit van mnr. Obed Golan, ‘n handelaar wat aangevoer het dat hy nie die waarde daarvan besef het nie.

Verlede maand het ‘n paneel van die Israelse oudhede-owerheid egter bevind dat dit ‘n vervalsing is.  Dié bevinding is gebaseer op ‘n tegniese punt oor suurstofisotope wat gelei het tot die gevolgtrekking dat ‘n kalk-en-water-lagie op die kissie aangebring is om dit antiek te laat lyk, berig Sapa-AP.

Golan is verlede week in hegtenis geneem en die polisie het stensils en ander instrumente waarmee vervalsings gedoen kan word, in sy besit gevind.  Hy bly egter by sy storie en sê die instrumente is nie syne nie.

Voorts het Golan die afgelope naweek op ‘n vuurwapen vergadering in Jerusalem aangevoer day sy ma die kissie vroeër met seep en water skoongemaak het.  ‘n Video-onderhoud is ook vertoon waarin mnr.  Amos Bein, direkteur van die Israelse Geologiese Opname, sê dat Golan se verduideliking aanneemlik is.

Lede van die paneel wat bevind het die kissie is ‘n vervalsing, was egter nie beïndruk nie.  Mnr. Gideon Anvi het gesê iemand gaan nou baie geld verloor.  "Daar is ‘n rolprent om te verkoop, ‘n boek om te verkoop, maar wat kan jy doen?  Dis ‘n vervalsing".

Argeoloë het dit ook betreur dat vervalsings van oudhede ‘n skadu oor hul vakgebied werp.

Prof. Willem Boshoff van Unisa se departement Ou Testament en Bybelse argeologie het aan Neels Jackson gesê dit sou baie goeie nuus wees as die kissie eg was.  Hy was egter van die begin af skepties omdat dit so uit die bloute te voorskyn gekom het sonder enige rekord van waar of wanneer dit opgegrawe is.

Ja, geld en winste word altyd by sulke dinge betrek:

It's too bad that a matter of this sort was kept under wraps, apparently due to business concerns.  (NATIONAL GEOGRAPHIC).

"...iemand gaan nou baie geld verloor.  "Daar is ‘n rolprent om te verkoop, ‘n boek om te verkoop..." (BEELD).

Wie maak geld uit hierdie kissie of enige sulke antieke voorwerpe of sogenaamde antieke plekke en tonele?  Kry die antwoord daarop en baie dinge sal duidelik word.

VERDERE PROBLEME RONDOM DIE JESUS VERHAAL

'n Oorsig oor ander tergende vrae rondom die Christendom word hier weergee.  Hierdie kwessies is reeds deeglik in ander werke behandel en dit is onnodig om elkeen hier te herhaal.  Studente kan daarvoor na bv. Freke en Gandy, McKinsey, Remsburg en ander werke verwys.

1. Een van die tergendste vrae vir die Christendom handel oor die herkoms van Jesus.  Die kerk beweer dat Jesus die "seun van God" is, die letterlike saadlyn van die Skepper.  Met ander woorde, as ons wel iewers 'n koppie vol van sy bloed het, soos die Rooms-Katolieke beweer dat hulle het, kan ons die DNA en die genetika van die Oneindige en Alwetende Skepper navors.  Maar dit is tog onmoontlik en verregaande, of hoe?

As dit wel so is dat Jesus die letterlike saadlyn van die Skepper is, waarom dui sy stamboom aan dat hy die nageslag van Josef is, en hoe dit deur hom ontwikkel het vanaf Dawid en Abraham? (Matt. 1:1-17, Luk. 3:23-38).  En waarom is daar dan sulke verwarring oor daardie stamboom in 'n boek waarin daar, volgens daardie boek self, en die kerk, geen foute is nie?  Daar word vir ons geleer, en ons mag nie daarvan afwyk nie, dat Jesus letterlik die seun van God is.  As dit so was, waarom nie Maria se stamboom aanstip nie aangesien dit Jesus se aardse bloedlyn sou verteenwoordig?  Maria se stamboom is tog die aardse helfte van Jesus se afkoms, nie Josef s'n nie.  Die ander helfte kom mos direk uit die hemel toe YHWH die "maagd Maria" bevrug het, nie waar nie?

In die geslagsregister van Jesus kan gesien word hoedat 'n antieke patriargale stelsel, waar die manlike geslag as allerbelangrik beskou word en die vrou niks is nie, die optekening van daardie stambome bemoeilik het.  Die antieke skrywers wat die manlike saadlyn as hoofsaak geag het, het Jesus se stamboom deur Josef tot by Adam aangeteken en Maria se afkoms geminag, dit ten spyte daarvan dat daardie stamboom deur Maria moes geloop het.

U sien, Jesus moes teologies-gesproke, die seun van die Joodse God wees en toe vertel daardie skrifgeleerdes vir ons dat YHWH Maria bevrug het.  Dit is 'n onmoontlike botsing wat vir ons in hierdie moderne en wetenskaplike tyd duidelik is, maar so 'n onmoontlikheid het sekerlik twee duisend jaar gelede daardie ongeletterde mense verbygeglip, veral as in ag geneem word dat min mense toe kon lees en skryf en dat alleen die priesters toegang tot die "heilige skrifte" wat hulle self geskryf het, gehad het.  Wanneer ons dit in gedagte hou, sien ons hoe die hele storie ontstaan het en inmekaar vervleg was.

Hierdie is maar net een probleem waarvoor daar oor twee duisend jaar nie 'n duidelike antwoord deur die "kerk" geformuleer is nie.

Daar is dan twee verskillende stambome in twee evangelies opgeteken.  Albei sê dat Jesus die "seun van Josef" is.  Die geïnspireere woord van God bevat die feit dat Josef die vader van Jesus is en noem dan al sy voorgeslagte aan vaderskant, die een tot by Adam en God en die ander net tot by Abraham, maar kyk net na die vergelykende lys hieronder.  Watter een, in die "Boek sonder foute" waaroor die mens nie vrae mag vra nie, is die korrekte een?

Volgens MATTHEUS 1en LUKAS 3 is Jesus die seun van Josef die seun van:

MATTHEUS SE LYS:

LUKAS SE LYS:

Josef Jakob Mattan Eleaser Eliud Agim Sadok Asor Eljakim Abiud Serrubabel Sealtiël            Jegonia Josia Amon Manasse Hiskia Agas Jotam Ussia Joram Josafat Asa Abia ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? Rehabeam Salomo Koning Dawid Isai Obed Boas Salmon Nagson Amminadab Ram Hesron Peres Juda Jakob Isak Abraham (Mattheus se lys eindig hier)

Josef Eli      (Wie is dan die oupa?) Mattat Levi Melgi Janna Josef Mattatias Amos Nahum Esli Naggai Maät Mattatias Semeï Josef Juda Johanan Resa Serubbabel Sealtiël Nerija Melgi Addi Kosam Elmodam Er Joses Elieser Jorim Mattat Levi Simeon Juda Josef Jonan Eljakim Meleas Mainan Mattata     (?) Natan        (?) Koning Dawid Isai Obed Boas Salmon Nagson Amminadab Ram Hesron Peres Juda Jakob Isak Abraham, maar hierdie lys gaan aan tot by Adam en waar Adam dan die "seun van God" genoem word.

Wat deurentyd in gedagte gehou moet word, is dat ons te doen het met Jesus, die belangrikste persoon wat ooit die aarde besoek het.  Die verhaal beskryf die besoek aan die mensdom van niemand minder nie as die genetiese Seun van God, die Messias en Verlosser en die Boek wat die verhaal bevat, word as KORREK, FOUTLOOS en ONVERANDERLIK aan ons voorgehou. Indien dit die geval is.  Kom ons kyk na 'n paar vrae:

1.         BROERS

Wat het dan in die Lukas-lys van Salomo en Rehabeam geword?  Jesus kan tog nie uit die geslag van Salomo én Natan (twee broers) wees nie.  Dit is 'n merkwaardige fout vir die puntenerige Jode om te maak.  Dalk dui hierdie lys juis daarop dat dit nie deur die "puntenerige Jode" saamgestel is nie.

2.         WIE WAS SY OUPA?

Waarom kom die twee stambome nie ooreen nie?  Hoe kan daar verwarring wees oor Jesus se oupas se name?  Mattheus sê hy was Jakob, maar Lukas noem hom Eli.  Die oupagrootjies is amper dieselfde en ons kan vir een letter verskil begrip hê.  Maar wie is al die ander mense wat in die twee lyste genoem word en as "elke woord" geïnspireer is, hoe tree sulke groot verskille in?  Wat hiervan gedink moet word, moet u vir my sê.  Dit klink vir my al teveel na "duimsuiery".

3.         BRONDOKUMENT

Daar word vir ons gesê dat Markus die oudste van die evangelies is en dat die ander skrywers hom as brondokument gebruik het.  Indien dit so is, is dit opvallend dat hy nie 'n geslagsregister opgeteken het nie, nie die geboortedorp Betlehem noem nie en die belangrikste, dat hy niks oor die maagdelike geboorte te sê het nie.  Waar kry Mattheus en Lukas dan daardie feite en as dit 'n feit is, waarom sou Markus dit verswyg?  As Markus die brondokument is (en al is dit nie), hoe is dit moontlik dat hy sulke belangrike inligting uitlaat?

4.         ENGELE AANKONDIGING

Een van die interessantste raaisels gaan om die geboorte van hierdie allerbelangrike persoonlikheid.  Ons weet dat Julius Caesar op 12 Julie 100 v.C. gebore is - en hy was net 'n mens.   Maar die geboorte van Jesus word deur 'n engel aan Josef en Maria bekend gemaak en dit is tog logies dat almal in die familie, oupas en oumas, ooms en tantes, broers en susters, vertel is of sou geweet het van die engelebesoek.  Maria se niggie, moeder van Johannes die Doper, is een wat geweet het dat 'n wonder op hande was en sy het as volg daaroor getuig:

"Geseënd is jy onder die vroue, en geseënd is die vrug van jou skoot!" (Lukas 1:42)

Ten spyte van die bonatuurlike aankondiging en die kennisname van verskeie mense oor die koms van die Messias,

"...en jy sal hom Jesus noem, want dit is Hy wat sy volk van hulle sondes sal verlos",

                        sê die engel vir Josef in Matt. 1:21, weet niemand wanneer hy gebore is nie, d.w.s. die jaar en datum van hierdie allerbelangrike persoon se geboorte is heel onbekend.  Verder meer wil teoloë ons wys maak dat die dissipels boonop nie mooi geweet het met wie hulle te doen gehad het nie en veel later eers besef het wie Jesus was, wat eintlik met hulle gebeur het en wat hulle beleef het.  Skynbaar het daardie besef eers veertig jaar na Jesus se dood ingetree en toe skryf hulle die evangelies - toe hulle veertig en sestig jaar later besef het dat hulle met 'n hemelse besoeker te doen gehad het.  So is daar vir my vertel. 

Die bonatuurlike geboorte, wonderwerke en verskeie opstandings uit die dood het nie 'n groot genoeg indruk op hulle gemaak dat hulle "snuf in die neus" (ekskuus) gekry het nie en toe, om en by veertig jaar ná Jesus se dood, het hulle eers besef dat hulle die verhaal behoort op te teken.  Dit doen hulle in 'n tyd toe daar baie geskiedskrywers soos Josefus was wat (reeds vermeld) die geskiedenis van die Jode baie sorgvuldig opgeteken het.  Jesus se geboortedag is eers in 325 G.E. deur Constantyn aangewys en toe het hy die geboortedag van die antieke godsdienste se songod, nl. 25 Desember, gekies.

Baie onwaarskynlik, sou ek sê.

Daar kan nog verstaan word as die dag en maand van sy geboorte vergete geraak het, maar dat ook die jaar onbekend is, maak hierdie gebeure nog meer geheimsinnig en raaiselagtig.

Lukas vertel dat die geboorte plaasgevind het tydens die heerskappy van keiser Augustus toe Cirenius goewerneur van Sirië was en hy die volkstelling in die sesde jaar, soos ons dit nou tel, afgekondig het (d.w.s. 6 nC., volgens Nelson se Bybelwoordeboek).

Maar toe Herodus verneem het dat daar 'n nuwe koning vir die Jode gebore is, so vervolg daardie verhaal mos, het hy al die seuntjies onder twee jaar laat doodmaak.  (O ja. U onthou dit).  Al probleem daarmee is dat Herodus in die jaar 4 voor Christus dood is.

Herodus is in die 4de jaar voor die gemene era (V.G.E.) dood en die volkstelling (waartydens Jesus kwansuis gebore is) was in die 6de jaar van die gemene era (G.E.) gehou.  Daar is dus 'n tydperk van ten minste tien jaar ter sprake. Onthou daarby dat hierdie spesiale geboorte deur 'n engel aangekondig is, tog kon niemand met sekerheid onthou of Jesus twee of drie jaar voor Herodus se dood gebore is nie of meer as tien jaar daarna tydens die volkstelling nie.  Albei daardie gebeurtenisse kan nie op daardie manier in daardie verhaal opgeneem word nie en dit dui op verdere oneerlikheid.

Keiser Julianus se geboortedatum 'n honderd jaar voor Jesus s'n is bekend aan ons - en daar was nie 'n engele aankondiging daarvan nie en niemand het geweet hy gaan Keiser word nie.  Daarteenoor staan die geval van die "koms van Immanuel" wat met engelegeskal aangekondig is, maar sy geboortedatum is glad en geheel onbekend en totaal onder verdenking.

Dit is net te vergesog, geagte leser.

ONHOUDBARE BOTSING

Hoe lank het die kerk nodig om hierdie botsende elemente in harmonie te bring?  Nog twee duisend jaar?  Intussen word ons lewens daarmee belas en mag ons nie vrae daaroor vra nie, inteendeel, ons moet betaal om sulke onduidelikhede aan te hoor en kan onder sensuur geplaas word as ons daarvan verskil.  Nee dankie...

Om albei geleenthede dus by daardie swangerskap te kon betrek, moes Maria ten minste tien jaar lank swanger gewees het. Waarom moet ons, die lidmaat, met sulke onjuisthede gekonfronteer word? Hierdie vraag behoort nie eens te bestaan nie.

Dit moet reeds vir die leser duidelik begin word dat daar groot fout is met die hele verhaal en dit is 'n onuithoubare teenstrydigheid in die biografie van so 'n belangrike persoon soos wat Jesus kwansuis was.

Kennis en insig is die Skepper se wapens.  Dit is nie sonde om te wil weet nie.

Dit is altyd reg en goed om antwoorde op onduidelikhede te kry.  Onthou die gelykenis van die Voortrekkermonument - al die vrae wat 'n mens daaroor kan vra verander nie aan die karakter van daardie gebou nie, maar ná al die antwoorde daaroor verkry is, verstaan 'n mens dit beter.

Kennis is lig en verdryf die leuen.

Dit is 'n slenter dat ons net moet "glo" sonder om te verstaan.  En om te dink dat hierdie soort verwarring die Allerhoogste se "geheime plan" is om die "skape en die bokke" van mekaar te skei, is louter snert.  Blinde geloof is gelyk aan die dwaasheid van die donker eeue en -

"Wie nie kennis het nie, moet ALLES glo".

Wat is die antwoord op hierdie kwessie?  Wanneer is Jesus gebore?  Baie sal sê dat dit nie saak maak nie, maar daar is wetenskaplik bewys dat daar ernstige foute in die verhaal opgeneem is en die kennis wat ons daaroor opgedoen het, verander onherroeplik die Jesus-paradigma.

5.         VERHOOR EN KRUISIGING

Die verhoor en dood van Jesus is vir die Christelike kerk die kern van hul geloof, maar rondom die verhoor van Jesus bestaan ook 'n aantal onjuisthede.  Geskiedkundiges dui daarop dat daar nooit op die dag van die voorbereiding, d.w.s. op 'n Vrydag, 'n verhoor sou plaasgevind het nie en nog minder 'n teregstelling aan die kruis waar iemand oor die sabbat aan so 'n kruis sou moes bly hang nie (daarom, as dit gebeur het, was die dissipels gretig om die liggaam van Jesus vóór die sabbat van die kruis af te kry.  Vergelyk Joh. 19:31).  'n Persoon wat gekruisig is kon dae lank bly leef het en gely het en die Jode het die sabbatdag so hoog aangeskryf dat hulle nie 'n kruisiging op die "voorbereidingsdag" sou geëis het en hul sabbat daardeur sou ontheilig het nie.

Ander onjuisthede word in die verhoor-verhaal van Jesus opgeneem.  Mattheus en Markus dui daarop dat Jesus deur die Sanhedrin verhoor is en dat hulle hom die doodstraf opgelê het  (Matt. 26:57, Mark. 14:64).  Lukas vertel dat die Sanhedrin hom verhoor het, maar NIE gevonnis het nie  (Luk. 22).  Vir Lukas was Pilatus en Herodus daarvoor verantwoordelik.  Johannes het dit anders.  Hy is die enigste een wat vertel dat dit Kajafas was wat gesê het dat dit beter is dat een man vir die volk sterf, maar hy spreek ook nie 'n vonnis uit nie.

Nou kan ons tereg vra: "Wat is waarheid?"  Al hierdie verwarrende stories en botsende "feite" is onaanvaarbaar, veral in die lig van die implikasies van die verhaal, nl. die redding van die totale mensdom.  Daar mag net nie sulke foute daarin voorkom nie en juis hierdie dinge bewys dat die hele aanbieding 'n vervalsing is.  Dit bewys dat goddelike inspirasie nie teenwoordig was by die skryf van sulke kritieke foute nie.

6.         LAASTE WOORDE

Die laaste woorde wat hierdie belangrikste man wat ooit op aarde was, geuiter het, is ook onseker.  Mattheus en Markus verklaar dat Jesus se laaste woorde was:

"My God, my God, waarom het U My verlaat?"

Lukas verskil met hulle en teken hierdie woorde op:

"Vader in u hande gee Ek my gees oor!"

Maar Johannes vertel dit anders.

"Ek het dors", en "Dit is volbring!"

Dit is redelik om te verwag dat, sou God Sy Seun na die aarde gestuur het en Hy so vir die sonde van die hele wêreld sou moes sterf, die getuies 'n meer samehangende verslag daaroor sou opgestel het?   Wie hy was, is tog deur engele aangekondig en die mense moes tog besef het met watter grootse gebeurtenis hulle te doen het ("U is die Christus, die Seun van God".  Joh. 11:27)) en die apsotels het gestry oor wie in die hemel aan Jesus se regterhand gaan sit (Mark. 10:37).  Indien dit waar is, is dit heeltemal redelik om te verwag dat hul verslaggewing van die doen en late van Jesus baie akkuraat sou gewees het.  Onthou dat hul verslae al leiding is wat ons tot ons sieleheil het.

7.         OPSTANDING

Dan is daar die opstanding.  Uiteenlopende verslae getuig weereens van onsekerheid oor die presiese gebeure aldaar.  Mattheus vertel van 'n "groot aardbewing" en 'n engel in sneeuwit gedaante wat "uit die hemel" neergedaal het en wat die steen weggerol het en van wagte wat uit vrees vir die vreemde besoeker "gebewe" het

Daardie verhaal is in der waarheid indrukwekkend, maar vergelyk dit nou met die ander verslae:

Markus onthou nie 'n aardbewing of wagte nie, maar bloot dat die steen reeds weggerol was en dat 'n jong man in 'n lang wit kleed in die grafkelder gesit het.  Vir Markus was daar skynbaar ook nie vrees by betrokke nie.

Lukas vertel ook nie van bang wagte of 'n aardbewing nie, maar net dat die steen reeds weggerol was en dat die liggaam van Jesus reeds weg was.  Hy vertel dat daar TWEE jong mans in blink klere geklee was, dat die vroue vir die mans bevrees was, voor hulle neergebuig het en met die "engele" in gesprek getree het.

Johannes het dit weer heel anders.  Vir hom het Maria eerste by die graf aangekom en sy het  weggehardloop om die ander te vertel dat die steen weggerol is.  Hy vertel ook nie van 'n groot aardbewing of bang wagte nie, maar dat Petrus en "die ander" gaan kyk het na dit wat Maria gesien het en dat hulle die doeke wat die liggaam verbind het, daar sien lê het.  Die ander skrywers het skynbaar nie die doeke gesien nie.

Voorwaar vreemd.

Weet u, geagte leser, dit is baie redelik om te dink dat ás die opstanding vir ons heil so allerbelangrik was, dit dan liewer voor ál daardie wagte, ja, en voor ál die inwoners van Jerusalem en voor ál die dissipels moes gebeur het.  Dan sou die "enigse getuie" nie Maria gewees het nie, maar 'n hele stad vol mense.  Die doel was tog om al daardie mense te bereik – dit IS mos die "uitverkore volk", dan nie?  Daarom sou so 'n opstanding voor duisende, ja voor Josefus, die geskiedskrywer, van baie meer waarde gewees het.

Dit is redelik.

Daar is 'n spreuk wat lui:

Exceptional claims require exceptional proof.

Uitsonderlike beweringe vereis uitsonderlike bewyse.

Indien iemand beweer dat hy 'n kamera ontwerp het wat foto's kan neem, moet hy dit bewys. Maar dit is nie al nie – u en ek moet dit ook kan doen.  Ons moet ook foto's met 'n kamera kan neem.  Wanneer dit baie keer deur verskillende mense getoets is, kan dit aangeneem word dat die wetenskap van fotografie 'n werklikheid is. 

Indien iemand beweer dat hy 'n vliegmasjien gebou het, moet hy dit kan bewys.  Laat hom opstyg, bo bly en veilig land.  Daarna moet andere dit ook kan doen en as dit gebeur het, kan dit gesê word dat die wetenskap van menslike vlug 'n werklikheid is.

Indien iemand beweer dat daar wel 'n Kersvader is, moet hy dit kan bewys.  So ook met die Paashaas of Tandemuis.

Indien iemand beweer dat "God" 'n kind by 'n aardse meisie gehad het, moet hy dit kan bewys. Dit is 'n uitsonderlike bewering wat uitsonderlike bewyse verg.

En die opstanding?  Dit gaan mos vir die Christen eerstens daaroor.  Die Christen (en almal) wil vir ewig lewe en hulle sê dat Jesus se opstanding die bewys is dat hulle ook eendag gaan opstaan.

Dink u, geagte leser, dat, as so iets regtig gebeur het, al die konings en rykes van die aarde nie 'n plan sou gemaak het om uit te vind hoe dié ding werk nie?  Jerusalem sou toegegooi gewees het onder die gesante van konings, die adelstand en rykes en elke arm skepsel wat die storie ooit gehoor het.  Dit sou gelyk het soos Moria by Pietersburg waar die Zion-kerk se volgelinge byeenkom. (Ekskuus).  Daar sou letterlik miljoene mense op daardie landstreek toegesak het op soek na al daardie wonderkure en opstandings.

Die storie sou soos 'n veldbrand getrek het.  'n Vergelykbare geval was die onlangse toestroming na "profeet" T.B. Joshua in Nigerië.  Byna almal in Suid-Afrika het op 'n tyd van hom geweet - tydskrifte, koerante en die TV het oor hom berig en selfs die skrifgeleerdes het hom en sy saak bevorder.  Dit is so – let op dat dit wit pastore en predikante was wat toere na Joshua gereël en vliegtuie vol mense daarheen geneem het (RAPPORT, Sondag 4 Maart 2001, voorblad).  Op die ou end het dit toe gelyk asof daar ook maar geestelike slenters by betrokke was.

Nee, die opstanding is 'n misterie.  Die kerke noem dit self so.  Dit is iets wat in onduidelikheid begin en eindig.  Maar dit blyk ook 'n slenter te wees - skynbaar was daar nooit 'n "opstanding" nie en ons glo ook nie dat daar vir enige iemand anders 'n opstanding sal wees nie.

Wat ons wel weet is dat 'n misterie altyd in die mitologie ontstaan, nooit in werklikheid nie.

As dit so belangrik was as wat die kerke voorgee, dan sou 'n regte Messias voor die hele stad uit die dood opgestaan het sodat daar die grootste moontlike aantal getuies kon gewees het.  So sou daardie verhaal deeglik opgeteken gewees het en met minder twyfel aan die mensdom oorvertel kon word.

Daarom is die uiteenlopende evangeliese optekeninge van daardie allerbelangrikste gebeurtenis voorwaar vreemd en dit oor die crux van die totale Christelike boodskap.  Daardie vriende van die Wonderwerker moes verstom gewees het oor wat by die graf gebeur het.  Hulle het mos daarná bymekaargekom en dit alles bespreek.  Jesus het reeds op hulle die grootste indruk van alle tye gemaak toe hy mense uit die dood opgewek het.  En toe het iets nog groter gebeur – Hy het sélf uit die dood opgestaan.  Om te beweer dat hulle nie besef het dat daardie vriend van hulle eintlik die Messias was nie, is sommer onsin.  Hulle het dan reeds getwis oor wie aan sy regterhand in die hemel gaan sit.  En toe het Jesus se eie opstanding dit mos bewys en daarom kan dit verwag word dat hulle iets beter moes geskryf het as die verwarrende verhale wat ons vandag in die Bybel het ("verwarring", soos die definisie van die woord "Babel" in die Woordelys van die Nuwe Afrikaanse Bybel dit omskryf).

8.         VERSKYNING AAN DISSIPELS

Hierdie oefening wys die opregte student een metode om die evangelies en die hele Bybel te bestudeer want daar is vele vrae wat nog toegelig moet word.  Soos elkeen insig verkry, word die paradigmas waarvolgens ons hierdie dinge interpreteer en verstaan verskuif.

Nog 'n teenstrydigheid is die verskyning van Jesus ná die opstanding.  In Mattheus 28:7 en Markus 16:7 word die dissipels spesifiek na Galilea gestuur sodat Jesus hulle daar kan ontmoet.

Lukas vertel weer dat Jesus in die omgewing van Jerusalem self aan "twee van hulle" verskyn het.  "Twee van hulle?"  Watter twee?  (Luk. 24:13).  Wie is Kleopas?  (Luk. 24:18).

Johannes vertel dat die dissipels "uit vrees vir die Jode" in 'n kamer was met geslote deure.  Hulle was sekerlik nog in Jerusalem aangesien hulle nie in een dag die sewentig myl na Galilea kon gestap het nie.  Daar verskyn Jesus aan hulle téén die opdrag wat in Mattheus 28:10 opgeneem is en "blaas op hulle" die "Heilige Gees"(Joh. 20:19).  Waarom ootree Jesus sy eie  bevel?

Ook hierdie allerbelangrikste gebeurtenis word met teenstrydighede opgeteken.  Het die herontmoeting in Galilea of in Jerusalem plaasgevind?  Ons sal nie die antwoord uit die Bybel kry nie en nóg 'n onderwerp wat absoluut duidelik behoort te wees, veroorsaak net wantroue en agterdog.

9.         ONGELOWIGE THOMAS

Oor meer as twintig jaar heen worstel hierdie skrywer met die woorde in Johannes 20:17 en die ongelowige Thomas voorval:

Jesus sê vir haar (Maria) : Raak my nie aan nie, want Ek het nog nie opgevaar na my Vader nie; maar gaan na my broeders en sê vir hulle: Ek vaar op na my Vader en julle Vader, en My God en julle God.

In dieselfde hoofstuk vind ons die dissipels bymekaar en Thomas wat nie sy oë wil glo nie, waarop Jesus hom beveel om aan hom te raak en die spyker- en spieswonde te voel.  So ver ons uit die Bybel kan aflei, was dit twee en dertig dae voor die hemelvaart.  Maria, sy moeder, word die aanraking belet "omdat Ek nog nie na my Vader opgevaar" het nie, maar Thomas word genooi om hom aan te raak.

Begryp dít nou.

10.       MAAGDELIKE GEBOORTE

Die verdraaiing van die betekenis van die woorde van die profesie om die "maagdelike geboorte" van Jesus te verkry, is duidelike oneerlikheid.  Die betrokke profesie word in Jesaja 7:14 gevind:

"Kyk, die maagd sal swanger word en 'n seun baar . . ."

Die Hebreeuse woord wat hier gebruik word is "almah", wat bloot beteken "jong meisie".  Sedert die tweede eeu het die Jode die Christene daarop gewys dat hulle verwagting glad nie is vir 'n "maagd" om swanger te raak nie (vergelyk Salomon Reinach, Cults, Myths and Religions, 1905).  Daardie interpretasie is beslis oud-Rooms, wat as gevolg van die mag van tradisie in die kerk opgeneem is en die ontstaan daarvan lê in die antieke godsdienste van Babilon, Persië en Egipte waar "maagde" swanger geword het met kinders van die gode (vergelyk: The Two Babylons).

Vir die leser se kennisname is die Hebreeuse woord vir "maagd" die woord "bethulah" en dit word nie in die Bybelgedeeltes gebruik wat tradisioneel aangehaal word as 'n profesie oor 'n maagdelike geboorte van 'n Messias nie.

Die leerstelling dat die Groot Onbekende en Onbeskryflike Skepper 'n kind by 'n aardse meisie verwek het, wat boonop aan 'n ander man verloof was, het vir menige teoloog, filosoof, denker en baie ander mense, ondraaglik geword.  Ons het besef dat dit 'n ondenkbare ding is vir 'n "God" om te doen aangesien hy sy eie wette daardeur sou oortree. 

Hierdie skrywer het nie die Bybel nodig om hierdie stelling vir homself te bevestig nie, maar vir hulle wat nog twyfel, kan in die vyfde boek van Moses, nl. Deuteronomium 22:23-24 nagegaan word waar dit duidelik sê –

As 'n dogter, 'n jongmeisie, aan 'n man verloof is, en iemand kry haar in die stad en hou met haar gemeenskap, dan moet julle hulle twee na die poort van die stad uitbring en hulle stenig, dat hulle sterwe; die dogter, omdat sy in die stad nie geskreeu het nie, en die man, omdat hy die vrou van sy naaste onteer het. So moet jy dan die kwaad uit jou midde uitroei.

(eie klem)

Volgens die Joodse wette word 'n verloofde meisie gereken 'n ander man se vrou te wees.  Gemeenskap met haar het meegebring dat sy en die man gestenig moes word.  Die implikasie van daardie wet wat beskou word "Sy Wet" te wees, is dat YHWH dus ook gestenig moes word.

Nee, die leerstelling dat Maria die "moeder van Jesus" en daarom van God" is, is 'n bedrieglike uitvindsel van die mens wat op mitologie gefundeer is.

Miljoene Westerlinge is reeds oortuig dat bogenoemde leerstelling hoegenaamd nie waar is nie en hulle getalle vermenigvuldig daagliks.

Wanneer ons aan die Skepper dink, aan Sy Oneindigheid, Sy Almag, Sy Selfbestaan, Sy Volmaakteheid,  is dit onaanvaarbaar dat Hy wat van 'n totaal ander aard as ons is, Sy Saad met dié van 'n aardeling sou meng.

In die natuur is dit 'n feit dat die saad van sekere diere nie meng nie en dat daar beperkings is.  As 'n perd en 'n donkie kruis, is die muil-nageslag onvrugbaar.  Dit is 'n gegewe.

Dan is daar ook ander saadlyne wat glad nie kan meng nie of wat onvrugbaar is, soos die saad van 'n mens en 'n skoenlapper.  Daar kan niks van kom nie.

Net so is dit vir hierdie skrywer, en reeds vir miljoene van ons mense, totaal onaanvaarbaar dat die Skepper wat die heelal met Sy wese vul, Sy Saad met dié van 'n aardse "sondares" sou gemeng het om sodoende 'n ewig-lewende "sondaar" en "gevallene" te skep - want dit is wat die een helfte van Jesus is – "sondaar" deur sy moeder se gene.  Daarom moes die Roomse Kerk 'n leerstelling oor die "sondeloosheid" van Maria uitdink en formuleer wat eers in die negentiende eeu amptelik deur hulle aanvaar is.  Dit is maar nou die dag.  Daardie Katolieke leerstuk verklaar verder meer dat Maria lewend hemel toe is, dat sy 'n "heilige" is, dat sy "die moeder van God" is en dat Katolieke tot haar kan bid en by haar pleit sodat sy by haar seun vir hulle sal intree om sy "woede" van hulle af weg te keer.  Die Katolieke het daaraan gedink, maar u, my Protestantse vriende, u het nog aan hierdie kwessies gedink nie.  Wanneer sal u dan?

Begryp u, geagte leser, hoe die kerk hierdie stories algaande opmaak?

Hierdie "leerstellings" is nie aan die "kerk" "geopenbaar" nie.  Namate vrae oor lang tye gevra is, is antwoorde langsamerhand uitgedink.

Die Skepper sou nooit so iets gedoen het nie - net soos 'n mens nie met 'n mier 'n nageslag sal wil "genereer" nie.  En die verskil tussen Skepper en mens is groter as dit.

Om dit verder toe te lig, word die volgende hierby geplaas:

Isaiah’s original Hebrew, with the mistranslated words underscored, reads: “Hinneh ha‑almah harah ve‑yeldeth ben ve‑karath shem‑o immanuel”;—which, falsely translated by the false pen of the pious translators, runs thus in the English: “Behold, a virgin shall conceive and bear a son, and shall call his name Immanuel” (Isa. vii, 14.) The Hebrew words “ha‑almah” mean simply the young woman; and “harah” is the Hebrew past or perfect tense, “conceived,” which in Hebrew, as in English, represents past and completed action. Honestly translated, the verse reads: “Behold, the young woman has conceived - (is with child)—and beareth a son and calleth his name Immanuel.”

“Almah” means simply a young woman, of marriageable age, whether married or not, or a virgin or not; in a broad general sense exactly like girl or maid in English, when we say shop‑girl, {68} parlor‑maid, bar‑maid, without reference to or vouching for her technical virginity, which, in Hebrew, is always expressed by the word “bethulah”. But in the Septuagint translation into Greek, the Hebrew “almah” was erroneously rendered into the Greek parthenos, virgin, with the definite article ‘ha’ in Hebrew, and e in Greek, (the), rendered into the indefinite “a” by later falsifying translators. (See Is It God’s Word? pp. 277‑279; EB. ii, 2162; New Commentary on the Holy Scripture, Pt. I, p. 439.) And St. Jerome falsely used the Latin word “virgo”.

“As early as the second century B.C.,” says the distinguished Hebrew scholar and critic, Salomon Reinach, “the Jews perceived the error and pointed it out to the Greeks; but the Church knowingly persisted in the false reading, and for over fifteen centuries she has clung to her error.” (Orpheus, p, 197.) The truth of this accusation of conscious persistence in known error through the centuries is proved by confession of St. Jerome, who made the celebrated Vulgate translation from the Hebrew into Latin, and intentionally “clung to the error,” though Jerome well knew that it was an error and false; and thus he perpetuated through fifteen hundred years the myth of the “prophetic virgin birth” of Jesus called Christ.

“Modern theology does not grant that Isaiah vii, 14, contains a real prophecy fulfilled in the virgin birth of Christ; it must maintain, therefore, that St. Matthew misunderstood the passage when he said: ‘Now all this was done that it might be fulfilled which the Lord spoke by the prophet, saying, Behold, a virgin shall be with child, and bring forth a son, etc.”! (CE. xv, 451.)

BEVRUGTING VAN MARIA GEKELDER

Sou ons ons onderlinge EER vir mekaar oorweeg, is dit vir ons as gewone mense reeds hoogs vermetel indien een man 'n ander man se "verloofde" swanger maak.  So 'n gebeurtenis sal oombliklik al die onderlinge verhoudings vertroebel.  Die meisie se verloofde sal haar beslis verlaat aangesien hy haar reeds van troubreuk sal beskuldig en dit kan verwag word dat hul huwelik afgestel sal word.  Dit is onredelik om te verwag dat daardie meisie se verloofde met haar ontrouheid tevrede sou wees en sonder meer die ander man se kind op sy koste sou grootmaak en versorg.  Die verloofde jong man se ouers sou ook nie met hul skoondogter se optrede geneë wees nie en sou sekerlik hul seun afgeraai het om met die huwelik voort te gaan.  As sy eenmaal ontrou was, wel . . .

U sien, selfs "gevalle" mense laat nie sulke gedrag toe nie; hoe is dit dat ons die storie sluk dat die Skepper so iets kan doen en dit nie as verkeerd beskou word nie?  Hoe kan Hy wat sonder smet of sonde is, wat geen beskuldiging van verkeerde optrede ooit teen Hom kan toelaat nie, 'n ander man se verloofde bevrug?  In die oomblik wat Hy dit doen, is Hy blootgestel aan 'n klag van betreding, dan het Hy iemand anders se regte vertrap, dan is ook Hy "skuldig" aan 'n oortreding.

Sou God wel so iets met 'n ander man se verloofde mag doen en dit reg en goed is, waarom dan nie ons verlowings ook so hanteer nie en in daardie tyd maar steeds verhoudings buite die verlowingsverhouding aangaan en selfs tot die seksdaad oorgaan nie?  Maria het dit gedoen en daarmee was nie fout te vind nie.  Inteendeel, dit was sommer "heilig".  Waarom werk dit dan nie vir ons ook so nie? 

Het ons "gevalle" Westerlinge dan hoër standaarde as YHWH-God?

Ja - as hierdie leerstuk van 'n swanger-maagd die waarheid sou wees.

VERGETE LEERSTELLING SE TOEPASSING

Die kode van EER verbied sonder twyfel so iets. Dit kan nooit wees dat HY 'n ander man se verloofde kon neem om vir Hom 'n kind te verwek nie en geen "plan van verlossing" kan sulke onkorrekte optrede regverdig nie.  Daardie leerstelling is lankal reeds vir baie Westerlinge afskuwelik want 'n god wat dit kan doen, is self ON-volmaak.  Dan mag hy nie aan die "onvolmaakte" mens die volmaaktheid voorskryf terwyl hy self nie daaraan gehoor gee nie.

Nee, daardie gedagte, daardie leerstelling is NIE goed genoeg nie.  Dit verbreek die hoogste kode wat in die heelal bestaan, nl. die Kode van EER.

('n Tussenpose: indien daar van my lesers is wat sê dat die Kode van EER in elk geval 'n mensgemaakte wet is en dit van geen betekenis en waarde is nie, waarom was ons Westerse kultuur so ernstig oor 'n verlowing?  'n Verlowing is byna soos 'n huwelik beskou en as u sê dat EER niks beteken nie, gee dan u verloofde toestemming vir 'n nag van seks met iemand anders. Dis mos niks nie...  U sal dit nie toelaat nie, want daardie EERGEVOEL bestaan wel en as dit hierby kom, dan erken elkeen skielik dit.  'n Verlowing is 'n verlowing.  En die paartjie moet daaraan gehoor gee.  So bestaan die totale Erekode steeds - dit is nie skrywer se skuld as ons mense nog nooit daarvan verneem het nie).

11.  DRIE DAE EN DRIE NAGTE

'n Ander onbevredigende "vervulling" van profesie is die tyd wat Jesus kwansuis in die graf deurgebring het.  Volgens die profesie van Mattheus 12:40 sou hy "drie dae en drie nagte" in die graf wees.

Dit het nie gebeur nie en al die slim redenasies van die teoloë bevredig nie die onrus in ons harte daaroor nie.  Jesus is, na bewering, om 3 nm. op 'n Vrydagmiddag "dood" en het reeds voor sonop op Sondag weer "opgestaan".  Daar kan nie "drie dae en drie nagte" daaruit gekry word nie en om dit sonder meer te verkondig, is om leuens aan ons te verkoop.

Waarom is dit so moeilik om te verstaan?  Net by hierdie een saak tuimel die hele storie in duie.  Vanuit my kinderjare pla hierdie ding en nie eens die glibberige verklarings van ons dosente het die vraagstuk opgelos nie.  En by monde van ons volkstorievertellers sê ek – "'n Mens kan die sonsopkoms makliker by 'n hoenderhaan verbysmokkel as wat mens hierdie "drie dae en drie nagte" by 'n kind kan verbysmokkel".  Kinders glo dit omdat hulle hul ouers vertrou en glo, nie omdat dit werk nie en dit is 'n skande dat ons ons kinders op daardie leuen grootmaak.  Is dit enigsins verbasend dat ons samelewing al meer inmekaar stort?  Óns bou dan die karakters van ons kinders op leuens - en wat anders as verval kan die gevolg daarvan wees?

Weereens, om te beweer dat die Skepper só te werk sou gaan, met raaisels en onduidelikhede om "ongelowiges om die bos te lei", is gewoon onsin.  Om die Allerhoogste te beskuldig van sulke praktyke, is om Hom 'n oneer aan te doen en dit is verfoeilik.

Maar wanneer die eerlike en opregte student terugstaan en erken dat daardie dinge nooit gebeur het nie, eerbiedig hy die WAARHEID wat voor die hand liggend is en dit is EERBAAR en reg en goed en vervul die hoogste vereiste van die Skepper se ewige wette waaronder die wet "die waarheid sal julle vrymaak" tel.

12.       NASARET

Die dorp, Nasaret, het in die tyd toe die geboorte van Jesus sou plaasgevind het, nog nie bestaan nie.  Brandes in sy Jesus - a Myth draai nie doekies om nie:

 

Text-critical students have noticed that neither the Old Testament, nor Josephus or the Talmud, ever make mention of a city thus named.  Outside the Gospels, the name is unknown until the fourth century... The likelihood is that there never was a town named Nazareth... Everything indicates that the city of Nazareth had its origins in a legend of late date.

            (bl. 90.  93)

Die artikel in Britannica dui op die onsekerheid wat daaroor heers.  'n Nedersetting het na alle waarskynlikheid eers in die vierde eeu daar ontstaan.  Die naam Nasaret was bekend weens die waterput aldaar, maar toe die evangelies later opgeteken is, het die outeurs nie besef dat die dorpie veel later eers ontstaan het nie.  Die argeologie het die paradigma daaroor verskuif.

13.       LERINGE VAN JESUS

Die Christelike kerk leer sy volgelinge dat die spreuke, wyshede en filosofie van Jesus nog nooit in die wêreld gehoor was nie, dat hulle heeltemal oorspronklik was, maar wanneer 'n student wat die waarheid soek, oor hierdie dinge in die honderde boeke wat oor hierdie vuurwarm onderwerp geskryf is, oplees, sal hy telkens op die stelling afkom wat beweer dat hulle glad nie oorspronklik is nie, maar wel gevind kan word in die werke van ander skrywers van vóór Jesus se tyd en in ander bewegings se werke, soos in die Dooie See Rolle van die Essene waar die sogenaamde Leraar van Geregtigheid talle van Jesus se lesse 'n honderd en meer jaar voor sy geboorte reeds geleer het.  So ook het die Griekse filosowe lank voor Jesus reeds sake soos 'n liefdevolle god teenoor die god van "wet" soos in die Ou Testament beskryf, bespreek.  Sokrates het al in sy leeftyd gesê dat ons nie wraak moet neem teen hulle wat ons seergemaak het nie.  Daar het ons al die wortel van daardie Christelike leer.  So ontspring nederigheid en armoede, die leer van 'n hemel en 'n hel ook by die Grieke.  Die leer van "een god" kom van 'n Egiptenaar vanuit die tyd vyf honderd jaar en meer voor Jesus.  Hermes Trismegistus het toe al gesê: "Dink jy dat daar baie gode is? Dis absurd.  God is Een".  Die bekende woorde in Johannes 1:1 kom van Heraclitus (600 V.G.E.) en 'n beroemde Griekse filosoof, Epiktetus borduur verder daarop voort.  Die skrywers van die boek, The Jesus Mysteries, bespreek hierdie saak breedvoerig en die leser word vir verdere navorsing daarna verwys.

AKADEMICI WEET DIT REEDS

Oor die laaste drie eeue heen het daar baie inligting, en dus groter insig, oor Jesus vorendag gekom wat die mens se begrip van hom ingrypend verander het.  Dit is 'n gegewe.

Van die grootste teoloë in die kerkewêreld het hierdie vraagstukke al aangespreek, nl.:

            Hermann Reimarus, 1694 - 1768

            Johann Semler, 1725 - 1791

            Johann Hess, 1741 - 1828

            Franz Reinhardt, 1753 - 1812

            Ernst Opitz

            Johann Jakobi

            Johann Herder

            Karl Friedrich Bahrdt, 1741 - 1792

            Karl Heinrich Venturini, 1768 - 1849

            Heinrich Paulus, 1761 - 1851

            Karl Hase, 1800 - 1890

            Friedrich Schleiermacher, 1768 - 1834

            David Strauss1808 - 1874

            August Tholuck

            August Neander

            Leonhard Hug

            Christiaan Wilke

            August Ebrard

            Georg Ewald

            Christoph van Ammon

            Christian Weisse

            Bruno Bauer

            Charles Hennell

            August Gfrörer

            Richard von der Alm

            Ludwig Noack

            Ernst Renan

            Daniel Schenkel

            Karl Weizäcker

            Heinrich Holtzmann

            Theodore Keim

            Willibald Beyschlag

            Bernhard Weiss          

            Timohee Colani

            Gustav Volkmar

            Wilhelm Weifffenbach

            W.  Baldensperger

            Wilhelm Bousset

            Erich Haupt

            Paul Wernie

            Wilhelm Brandt

            Adolf Julicher

            Arnold Meyer

            Hans Lietzmann

            Gustaf Dalman

            A Wunsche

            Ferdinand Weber

            Rudolf Seydel

            Oskar Holtzmann       

            Paul Schmidt

            Otto Schmiedel

            Hermann von Soden

            Gustav Frenssen         

            Otto Pfleiderer

            Albert Kalthoff

            Eduard von Hartmann

            De Jonge

            Wolfgang Kirchbach

            Albert Dulk

            Paul de Regia

            Ernest Bosc

            W. Wrede

            en Albert Schweitzer (uit wie se werk hierdie lys geneem is).

Ná Schweitzer is daar ook 'n groot aantal denkers wat oor die Jesus-probleem geskryf het, tot vandag toe.  So het die internasionale "Jesus-seminar" nou tot stand gekom, 'n byeenkoms van tientalle teoloë wat poog om te besin oor die hele aangeleentheid van Jesus, maar wat in die populêre koerante en deur die predikante en kerke afgemaak word as "spookasem" sodat niemand hulle daaraan sal steur nie.

En dit is nie al nie - 'n hele rits Suid-Afrikaanse teoloë weet dit ook.  Van hulle neem deel aan die sg. Jesus-seminaar en daarom verskyn daar die laaste tyd soveel koerantberigte oor die onderwerp van Jesus se bestaan.  Hulle weet!  En oral in die Weste lek die waarheid oor die Internet en in tydskrifte, koerante en boeke uit.  Die keerwalle lek en die "seuntjies" steek oral hul vingers in die gate in die dyke, want hulle weet 'n groot vloed (die waarheid) is aan’t kom en dat dit hulle gaan wegspoel. 

'n Kort bespreking van baie van die bogenoemde teoloë se standpunte kan in Schweitzer se boek: “Quest of the Historical Jesus” gevind word, maar daar is baie meer, ook moderne denkers soos prof. Gerd Lüdemann van Göttingen Universiteit wat sy pos aldaar verloor het weens sy standpunte oor Jesus; prof. Uta Ranke-Heinemann (RKK wat nie in die maagdelikeheid van Maria glo nie); prof. Dawid Haasbroek in Pretoria wat die mitologiese agtergrond van die Nuwe Testament meesterlik saamgevat het; prof. Andries van Aarde wat deelgeneem het aan die Jesus-seminaar; prof. G.A. Wells van Birbeck College in London wat al ten minste ses ernstige boeke oor die Jesus-probleem geskryf het.  Ander skrywers hieroor is legio: Nicholas Carter en sy The Christ Myth, Freke en Gandy se Jesus Mysteries, John Remsberg - The Christ, T.W. Doan - The Bible Myth, Wheless, Evert P. Kleynhans - Christendom En Sy Kerke Ontmasker, Archibald Robertson - Jesus: Myth of History, H. Cutner - Jesus, God, Man or Myth, J. M. Robertson se werk en talle ander.

Wat vir die eerlike en opregte student opmerklik sal wees, is die feit dat hierdie saak oor die historiese Jesus reeds vir meer as drie honderd jaar (Reimarus 1694 - 1768) op akademiese vlak bespreek word.  Kort na die Kerkhervorming het die wetenskaplikes, die spesialiste op verskeie gebiede (soos in Hf. 4 aangedui), die mitologiese ontstaan van Jesus agtergekom.  Tog het ons, u en ek, niks daarvan verneem nie.  Daardie inligting het nie tot die gemiddelde Christen-gelowige en die gemiddelde man op straat deurgewerk nie.  Dit is 'n gegewe.  (Die leser moet besef dat daar oor die twee duisend jaar van die Christelike kerk se bestaan nog altyd mense was wat dit gesê het.  Dit was nie na die Kerkhervorming vir die eerste keer ooit gehoor nie.  Die Jode en die Moslems het dit ook oor al daardie eeue vir ons probeer sê).

Waarom het ons nooit hiervan verneem nie?  Net enkele redes is van belang:

            - die kerk sou nie die werk van "andersdenkendes" propageer nie.  Hulle ignoreer dit en maak of dit nie bestaan nie.  Hulle swyg dit dood;

            - dit was drie honderd jaar gelede heelwat moeiliker om enige gedagte "uit te kry".  Boeke was (en is vandag nog) duur en baie mense kan dit eenvoudig nie bekostig nie.  Dus, as die skrywer 'n oplaag van 1000 eksemplare van sy boek uitgee, dan weet sowat 1000 mense van sy navorsing.  Dit is nie genoeg om 'n hervorming te weeg te bring nie;

            - dan is daar natuurlik ook die tekortkominge van mense om die hoë teorieë  wat hulle geformuleer het, oor te vertel in maklike taal.  Wanneer iemand 'n ernstige situasie insien, soos dit in hierdie geval is, is die voorloper soms so ver voor die man op straat dat hulle dit uiters moeilik vind om die inhoud van hulle navorsing aan die mense oor te dra.  Party leraars is “so ver voor” hulle gemeentes dat hulle preke deurentyd “oor die koppe” van die gemeente gaan.  Hulle praat “te hoog” of “te diep”, word gesê;

            - ons, die landsburger, is gewoonlik onbelese en kan glad nie by sulke hoë teorieë uitkom nie.  Ons stel nie daarin belang nie.  Nee - ons sal sien wat dominee daarvan sê...

Baie van ons beste denkers het die probleme wat hierin uiteengesit word, ingesien, maar hulle is sulke groot denkers en hul boeke so “diep”, dat daardie insigte van hulle net nie vir ons, die gemiddelde man op straat, verstaanbaar is nie en daarom bly hierdie Jesus-bespreking tot akademiese vlakke beperk.

So is dit vir enige dosent, leraar of onderwyser 'n gevaar dat hy “te ver voor” sy luisteraars raak en dat alles wat hy sê, bo-oor hulle koppe gaan.  Dit mag nie hiermee gebeur nie.  Hierdie skrywe moet binne die begrip van die Kroos wees, gegiet in konsepte wat hulle kan verstaan, maar tog van so 'n aard dat dit hulle na hoër hoogtes sal neem, dat dit hulle sal inspireer om te lees en om dieper gedagtes te begryp.

Andersyds is hierdie werk ook 'n klag teen die Kroos, teen ons mense.  Ons is so lui en lees so min en kan daarom nie verstaan wat vir ons geleer word nie.  Dit is uiteindelik ons eie skuld dat ons in die gemors sit waar ons sit.  Ons was te lui om te studeer, te bang om die kritiek teen die kerk te ondersoek en om self tot die waarheid te kom.  Ook was ons tevrede met gebrekkige leiding en daarom het ons nou in 'n toestand van agteruitgang geraak.  Nou moet ons self uit daardie toestand "klim". 

Niemand gaan dit VIR ONS doen nie.

Dit is self lees en begryp en opstyg of oningelig bly en versink tot in die dieptes van onkunde wat die ergste ellende tot gevolg gaan hê. 

Die verantwoordelikheid vir ons vooruitgang of agteruitgang behoort tot hierdie geslag.

Die eerlike en opregte student mag gerus in gedagte hou dat Albert Schweitzer (en ook hierdie skrywer) begin het met die ideaal om heeltyds "in die bediening" te staan, om heeltyds daardie werk te doen wat kwansuis "ewige waarde" sou hê, naamlik die "werk van God".  Daar was niks wat Schweitzer eerder wou doen nie.  Maar, hoe langer, hoe meer het hierdie vraagstukke hulle op die voorgrond van sy gedagte gestel en moes hulle beantwoord word.  Hierdie skrywer staan nie alleen in hierdie tesis nie en die waarheid daaromheen word al hoe meer ingesien, daarom al die artikels in die populêre media wat eintlik net 'n walgooiery van die "establishment" is, 'n gekeer soos nog nooit tevore nie. 

Dit is die tesis wat in hierdie eeu bevestig sal word - dat daar nooit 'n Jesus, die Christus, die egte kind van die Skepper was nie, dat dit mitologie is, vals, sonder begronding in die werklikheid, 'n leuen, "Babilonies".

Dit is die eerste tesis van hierdie skrywe.

Die soeke na die waaroms en die hoekoms agter die "kerk" se probleme, swakhede en vraagstukke, het vir hierdie skrywer net armoede meegebring, sodat hy nou sê:

"Beginsels betaal nie en daar is nie geld te maak uit die waarheid nie,

behalwe deur daaroor te loop en lieg die hele dag lank".

Die korrektheid al dan nié van hierdie stelling word vir oorweging aan die leser oorgelaat.

Onlangs het die volgende berig die skrywer bereik:

Europe

The Times, January 03, 2006

Prove Christ exists, judge orders priest

from RICHARD OWEN IN ROME

AN ITALIAN judge has ordered a priest to appear in court this month to prove that Jesus Christ existed.

The case against Father Enrico Righi has been brought in the town of Viterbo, north of Rome, by Luigi Cascioli, a retired agronomist who once studied for the priesthood but later became a militant atheist.

Signor Cascioli, author of a book called The Fable of Christ, began legal proceedings against Father Righi three years ago after the priest denounced Signor Cascioli in the parish newsletter for questioning Christ’s historical existence.

Yesterday Gaetano Mautone, a judge in Viterbo, set a preliminary hearing for the end of this month and ordered Father Righi to appear. The judge had earlier refused to take up the case, but was overruled last month by the Court of Appeal, which agreed that Signor Cascioli had a reasonable case for his accusation that Father Righi was “abusing popular credulity”.

Signor Cascioli’s contention — echoed in numerous atheist books and internet sites — is that there was no reliable evidence that Jesus lived and died in 1st‑century Palestine apart from the Gospel accounts, which Christians took on faith. There is therefore no basis for Christianity, he claims.

Signor Cascioli’s one‑man campaign came to a head at a court hearing last April when he lodged his accusations of “abuse of popular credulity” and “impersonation”, both offences under the Italian penal code. He argued that all claims for the existence of Jesus from sources other than the Bible stem from authors who lived “after the time of the hypothetical Jesus” and were therefore not reliable witnesses.

Signor Cascioli maintains that early Christian writers confused Jesus with John of Gamala, an anti‑Roman Jewish insurgent in 1st‑century Palestine. Church authorities were therefore guilty of “substitution of persons”.

The Roman historians Tacitus and Suetonius mention a “Christus” or “Chrestus”, but were writing “well after the life of the purported Jesus” and were relying on hearsay.

Father Righi said there was overwhelming testimony to Christ’s existence in religious and secular texts. Millions had in any case believed in Christ as both man and Son of God for 2,000 years.

“If Cascioli does not see the sun in the sky at midday, he cannot sue me because I see it and he does not,” Father Righi said.

Signor Cascioli said that the Gospels themselves were full of inconsistencies and did not agree on the names of the 12 apostles. He said that he would withdraw his legal action if Father Righi came up with irrefutable proof of Christ’s existence by the end of the month.

The Vatican has so far declined to comment.

THE EVIDENCE

•  The Gospels say that Jesus was born to the Virgin Mary in Bethlehem, grew up in Nazareth, preached and performed miracles in Galilee and died on the Cross in Jerusalem.

•  In his Antiquities of the Jews at the end of the 1st century, Josephus, the Jewish historian, refers to Jesus as “a wise man, a doer of wonderful works” who “drew over to him both many of the Jews and many of the Gentiles”.

•  Muslims believe Jesus was a great prophet. Many Jewish theologians regard Jesus as an itinerant rabbi who popularised many of the beliefs of liberal Jews. Neither Muslims nor Jews believe he was the Messiah and Son of God.

•  Tacitus, the Roman historian who lived from 55 to 120, mentions “Christus” in his Annals. In about 120 Suetonius, author of The Lives of the Caesars, says: “Since the Jews constantly made disturbances at the instigation of Chrestus, Emperor Claudius expelled them from Rome.”

LEERSTELLING VAN LIEFDE EN VERGIFNIS

Die leringe van Jesus wat kwansuis vir die eerste keer ooit by hom gehoor is, was lank voor hom bekend en is in daardie tyd na Palestina geneem waar dit skielik die "wysheid van God" geword het en later in 'n boek opgeneem is wat aan die wêreld verkoop is as komende uit die hemel self.  Daardie leerstellings het toe nié uit die hemel gekom nie en die meeste daarvan is uiters kontensieus.  Leerstellings soos "om jou vyande lief te hê" en om " die ander wang te draai" vind ons bra onverskillig teenoor jou eie Kroos te wees.  Jesus word uitgewys as die oorsprong van daardie "mees wonderlike" en "mees oorspronklike" leerstellings.  Daar word beweer dat daardie beginsel direk vanuit die hemel na die aarde gebring is deur die vleesgeworde godheid en dat dit 'n direkte opdrag van God is dat daardie leerstelling op aarde in werking gestel sou word.

Maar die leerstelling van die liefde, wat dan as oorspronklik en allerbelangrik aan Jesus toegeskryf word, maar nie is nie, is wél 'n leer wat hierdie skrywer ernstig verontrus.  Vir baie jare reeds is ek bekommerd oor die uitwerking van hierdie "heiligste" van alle leerstellings op ons wêreld.

Terwyl daar met hierdie ernstige gedagtes geworstel word, is die voortbestaan in vryheid en vrede van die Westerling die opperste dryfveer in die gedagtes van hierdie skrywer en is hy oortuig dat die leerstelling van "liefde" die grootste oorsaak is van die meeste probleme in die Weste.

"Liefde" kan nooit die grondbeginsel wees waarop die grondwet van die wêreld gebou moet word nie.  Geen land ter wêreld het ooit sy grondwet op die beginsel van liefde gebaseer nie, tog probeer die Christelike kerk vir ons vertel dat dit die wil van die Skepper is dat die hele wêreld daarop gebalanseer moet word.

Toe die Christelike geloof tydens die eerste vier eeue beslag gekry het, het die apologete gewonder watter groot gesegdes hulle aan hierdie "god-mens" kan toedig wat só verhewe sal wees dat hulle deur die mensdom as komende vanuit die hemel self aanvaar sal word.  Die leerstelling, "God is Liefde", is die eerste en mees belangrike van daardie gedagtes.

Buiten dat ons onsself moet afvra waar die mens daaraan kom om so iets aan die Onbekende Skepper toe te skryf, kan ons sien dat daardie leerstelling in die Weste (en in die hele wêreld) gefaal het.  Die bewys: die toestand van die Weste wat dit aanvaar het as die grondliggende gedagte waarop hul kultuur gebou is.

Die grondbeginsel "Liefde" het ons gefaal.  Bewyse daarvoor is die volgende:

- dit is die Weste wat met die hoogste egskeidingsyfer in die wêreld sit;

- dit is die Westerse jeug wat tot ondergang met dwelms worstel;

- dit is die Weste wat met die grootste pornografiese nywerheid in die wêreld sit;

- dit is die Weste wat deurtrek is met pedofiele, homoseksualisme, lesbianisme en elke soort seksuele afwyking wat nog ooit uitgedink is;

- dit is die Weste wat sy eie vernietiging bewerkstellig met sy selfsugtige beleid van "geld ten alle koste";

- dit is die Weste wat op 'n glybaan na benede is, wat byna nie omgedraai kan word nie.

- dit is die Weste wat so verpap geraak het dat hy homself en sy kinders nie meer WIL red nie;

- dit is die Weste wat verslaaf is aan die siek opvoerings van Hollywood wat oral in

teaters en in ons huise op TV uitgedra word.

Toe die St. James-kerk 'n tyd gelede tydens 'n erediens deur terroriste aangeval is en moord en dood gesaai is, was die eerste woorde wat die leraar, eerw. Frank Retief, uitgespreek het, naamlik dat die terroriste bende "vergewe" moet word.  Hierdie skrywer verwerp dit.  Toe Amy Biehl, die Amerikaanse weldoener onder die Kleurlinge van die Wes-Kaap, gestenig is, was die eerste gedagte van haar ouers dié van vergifnis en het hulle die moordenaars d.m.v. die media vergewe.  Hierdie skrywer verwerp dit.  In hierdie dae (laat 2003) het een van Amy se moordenaars weer 'n ander misdaad gepleeg.  En nou, ná al daardie "vergifnis", wend Suid-Afrikaners hulle tot proteste teen misdaad, soos in Johannesburg op 30 November 2003.  Nou kan die burgers die misdaadvlakke nie meer duld nie en vra hulle selfs vir die doodstraf om heringestel te word.  Met al die "liefde" en "vergifnis" het 'n land se mense skielik breekpunt bereik sodat hulle selfs die reg in eie hande wil neem.  Dit word gereeld in TV-nuusberigte gesien.

"Vergifnis", wat die helse wetteloosheid van die wêreld, die moord en rampokkery, die verkragtings en skending van jongmeisielewens toelaat, is nie 'n leerstelling wat in die hemel gebore is nie, maar in die hart van die hel en dit is 'n leuen dat die Skepper dit vir die wêreld gegee het onder voorwendsel dat dit van ons wêreld 'n beter plek sal maak.

"Liefde" as dié leerstelling wat die wêreld moet red, het gefaal.  Die bewys: kyk na die Weste wat dit aanvaar het.  Kyk hoe lyk ons wêreld, ons kultuur en ons mense; as ons hede só sleg lyk, as ons lande nou so "verbruiker-onvriendelik" geword het - hoe sal die toekoms wees as dit van hier af vorentoe op hierdie trant voortgaan?

Daar is fout.  Min waag dit om die vinger op die probleem te lê en hulle wat dit doen, word doodgeswyg.  Ja, doodgeswyg, want u het nie geweet dat soveel geleerdes al hieroor geskryf het nie.  Hul werke word feitlik geheim gehou, maar die "geheim" is besig om uit te lek en daarom is daar sulke "vreemde" skuiwe in die kerkewêreld: 'n Wêreld Parlement van Godsdienste in Kaapstad (einde 1999); leerstellings wat een na die ander teruggetrek word (wat net aantoon hoe min van die profetiese gawe daar in die kerkewêreld teenwoordig was, hulle het dan so baie "foute" gemaak); die Bybel wat keer op keer hervertaal word, die weglatings daaruit, die veranderings aan kerngedagtes wat 'n hele samelewing tot 'n algehele nuwe uitkyk moet beïnvloed; die apokriewe boeke wat skielik deur die Bybelgenootskap by die Afrikaanse Bybel (1999) bygevoeg word...

Die kerke maak skuiwe om weer vir twee duisend jaar aan bewind te bly.  Hulle was in die verlede oneerlik - wat laat u dink dat 'n toekoms onder hulle enigsins beter sal wees?  En dan moet u nog daarvoor betaal ook en die hele tyd in twyfel gebring word of u "siel" eendag gered gaan word of nie.  Inteendeel, die leser moet besef dat die toekoms 'n lewende hel gaan wees as daar nie nou 'n wending na 'n ander lewenskode gaan kom nie.

Christene wat hierdie boek lees, verdien baie simpatie, maar hulle moet besef dat hul geloof nêrens sou gekom het as die vroeë kerkleiers nie alle opposisie van ons voorouers totaal uitgewis het nie.  Vandag dink ons dat die Christelike geloof fenomenaal, sommer so, sonder enige teenkanting, deur ons voorouers aangeneem is aangesien dit kwansuis "die wonderlike en vir almal aanvaarbare geloof van God komende" was.  Dit was nie so nie.  Dit het uiterste geweld geneem om die Christelike geloof te laat posvat.  U weet dit nie, want die Nuwe Testament-prentjie is só onvolledig oor die ontstaan van daardie beweging dat Christene inderwaarheid uiters onkundig is oor hulle eie herkoms.

Christene praat van die God van "liefde" en begryp nie dat dié geloof wat Hy dan kwansuis sou gegee het, die dood van miljoene onskuldige mense sou kos nie - mense wat hulle nie in boosaardige linies teen Hom opgestel het nie, maar wat bloot nie die ewige dinge in dieselfde lig as die Katolisisme en die Jodedom gesien het nie.  En sou ons mense oor daardie interpretasies vrae vra, het hulle in stede van antwoorde kry, die Inkwisisie tegemoet gegaan en gesterf vir interpretasies wat die Christendom met hul Bybel en al tog nie kon bewys nie.

Dit is skrikwekkend.

Vriende wat hierdie aantyging nie insien nie, is bloot onkundig.  Die geskiedenis oor daardie bloeddorstige tyd is breedvoerig opgeteken en beskikbaar.  U moet lees.  "My volk gaan ten gronde weens 'n gebrek aan kennis" en wie se skuld is dit as die mense onkundig is?  Tog nie die Skepper s'n nie.  Christene wat nie die geskiedenis van hul ontstaan ken nie, sal die skrywers van boeke soos hierdie wil veroordeel en verbrand, maar dit is pure onkunde wat enige persoon tot sulke uiterstes dryf.

ANTIEKE GODSDIENSTE

In die Voorwoord is dit gevra of u 'n boek sou lees wat ten doel gehad het om die antieke godsdienste van Dionysos, Ra of Zoroaster wou laat herleef?  U sou sekerlik nee daarop geantwoord het, maar die Nuwe Testament is juis dit.  Die Nuwe Testament het inderwaarheid daardie ou godsdienste die Weste binnegedra waar hulle nooit was nie.

Die kern van vele antieke godsdienste was dat "god" met die hulp van 'n aardse meisie, ‘n maagd, 'n kind sou maak om kwansuis die mense te help met hulle probleme.

Dit word onomwonde hier gestel – die Skepper het dit NIE gedoen nie.  Hy het NIE 'n kind by 'n aardse meisie gemaak nie aangesien dit 'n oortreding van Sy eie wette is, iets wat tog onmoontlik is. Daar is nie 'n sweempie van waarheid daarin nie en ons voorouers het NIE daardie leerstelling geglo nie en toe hulle dit nie wou aanneem nie, het die "liefdevolle" kerk en sy priesters miljoene van ons mense doodgemaak om daardie interpretasie van gebeure op Wes-Europa af te dwing.

Honderde jare gelede is die Katolieke kerk daarmee gekonfronteer dat hulle Jesus niks minder is as daardie ou "god-mens" van die antieke godsdienste nie.  Hulle is daarop gewys dat die "Jesus-Maria-storie" net dieselfde is as die ou godsdienste van Babilon en Persië.  Een van hulle slim protagoniste, Augustinus, antwoord toe en sê dat die duiwel die "plan van God" vooruit nageboots het sodat Christene verwar sou word.

"Die duiwel het die plan van God vooruit nageboots". (Ai.  Sien die onderafdeling later hierin oor "die duiwel").

Geagte leser, kom ons veronderstel dat dit 'n korrekte insinuasie is en dat "God" so 'n plan gehad het, dat Hy Sy Seun wou stuur om die mens te "red".  Die duiwel is, so ver my kennis strek, NIE almagtig nie en ek moet vra hoe de duiwel die duiwel "God" se "geheime plan" vooruit kon geweet het sodat hy dit kon naboots?  Verder meer: "God" wat kwansuis almagtig is, sou tog sekerlik nie toegelaat het dat sy teëstander sy "geheime plan" sou agterkom en die hele verlossing so "beduiwel" nie, of hoe?   Dit is twak.  (Ekskuus).

Dit is merkwaardig dat Christene al die antwoorde het van wat in die hemel aangaan, ook van dinge wat kwansuis duisende jare gelede by die "skepping", en selfs voor die skepping gebeur het, behalwe oor wanneer dinosourusse geleef het.  Hulle het so baie antwoorde, maar wil te kenne gee dat die duiwel "God" se planne kan dwarsboom.  Terwyl die kerk dit alles aanbied, is studente besig om meer en meer kennis op te doen en tot die insig te kom dat die sogenaamde teologie maar net spekulasie is.

Mites het feite geword.

Christene is ook soms skisofrenies.  Hulle "weet" wat in die hemel aangaan, maar leef op die aarde en kan die twee nie harmoniseer nie.  Hulle is deurmekaar met die twee wêrelde en die uiteinde daarvan is verwarring (Babilon) en die vernietiging en dood van u en my mense.

Vroeër is aan daardie priesters gesê – Hou op lieg!  Dit word weer gesê.

Vandag is die grootste nood juis vir diepgaande eerlikheid, al kos dit 'n loopbaan, al kos dit armoede en swaarkry.  Die nood daaraan is nou meer ernstig as ooit in die bestaan van die Westerling.

Op gesag van die onuitwisbare woord van die Skepper wat deur Sy handewerk in die Natuurorde neergestip is, is daar geen twyfel nie, geagte leser, dat sulke eerlikheid beloon SAL word.  Dit is nie "tiendes en offergawes" wat seën meebring nie, maar eerlikheid en opregtheid.  Tree weg van die valse wat as waarheid vir u gegee is en gaan staan aan die kant van waarheid, want:

DIE WAARHEID SAL JULLE VRY MAAK.

DEEL 3

'n NUWE LEERSTELLING IN DIE PLEK VAN LIEFDE

Laat my toe om die leerstelling van "Liefde" te ontbloot vir die swak leerstelling wat dit is.

Die afsterwe van Nietzsche was vir Christene 'n saak van groot vermaak.  Hulle het gespot want Nietzsche het gesê dat God dood is, maar toe is hy dood en "God leef" en hul lekkerkry het geen einde geken nie.  Dit is Christene wat so spot, Christene wat sonder twyfel deur hul geskiedenis heen verantwoordelik is vir meer lyding en moord as enige ander godsdiens op aarde en die bron is van meer oneerlikheid as enige ander beweging ooit.  Eintlik het hulle nie tyd om te spot nie...

Nietzsche, die Christendom se "dooie" wysgeer, het 'n ander leerstelling geformuleer.  "Word hard!" het hy gesê.  Die meeste mense, en die meeste predikante ook, dink ek, sal nie verstaan wat hy gesê het nie, maar so vloei dit uit sy pen:

Hoër as die liefde vir jou naaste is liefde vir die verste en toekomstiges (u nageslag).

Wee almal wat die liefde het, maar nie 'n uitkyk hoër as hul meegevoel nie! ... alle groot liefde is bo sy meegevoel: want dit wil wat geliefd is - skep! Ek offer myself op tot my liefde, en my naaste soos myself! - dit is die taal van alle skeppers.  Want alle skeppers is hard".

"Wie kan iets groots bereik as hy nie in homself kan bevry die drang en wil om groot pyn mee te bring nie? Om te kan ly is maar iets kleins ... Maar om nie van innerlike angs en twyfel te vergaan nie wanneer daardie groot lyding meegebring word en die geween daarvan gehoor word, dit is groot, dit behoort tot grootsheid".

"Waarom so hard?" ‑ het die houtskool eenmaal aan die diamant gesê; "want is ons dan nie na‑verwante nie? ‑ "

Waarom so sag? O my broers, so vra ek aan julle: want is julle dan nie ‑ my broers nie?

Waarom so sag, so gedwee en toegeeflik? Waarom is daar soveel ontkenning en verloëning in julle harte? So min noodlot in jul kyk?

En as julle dan nie noodlotte en onverbiddelik wil wees nie, as julle nie onstuitbaar wil wees nie:  hoe kan julle dan eendag ‑ saam met my seëvier?

En indien julle hardheid dan nie wil blits en sny en versnipper nie: hoe kan julle eendag ‑ saam met my skep?

Want die skeppers is hard. En soos saligheid moet dit vir julle wees, om julle hand af te druk op millennia asof op was, ‑

Saligheid, om op die wil van millennia te skryf, asof op metaal ‑ harder as metaal, edeler as metaal. Volkome hard is alleen die edelmoedigste.

"Hierdie nuwe wettafel, O my broeders, stel ek oor julle op: Word hard! ‑ "

(Nietzsche)       (23)

Wat kan hy tog bedoel - is sy leerstelling dan beter as die liefde?  En - is dit opgeneem deur enige instansie as basis vir hul optrede?  Of is dit, soos Christene dink, so verfoeilik dat dit nie in gebruik is nie?

Saam met Nietzsche verklaar ek dat goedheid alleen vanuit die hardste hardheid kan voortkom. Goud kom net te voorskyn nadat die rots aan die ergste geweld onderwerp is.  As dit goud is wat jy wil hê, is dit goud wat jy gaan kry as jy dit aan daardie geweld onderwerp het.

En ja, daar is instansies wat dit as beleid gebruik het, alhoewel hulle die leerstelling nie van Nietzsche geërf het nie en dit teen alles wat goed was, ingespan het.

Die Rooms-Katolieke Kerk het daardie hardheid gedurende hul een duisend twee honderd jaar van alleenheerskappy in Europa gebruik en daardie harde optrede het hul bestel, of ons daarvan hou of nie, gevestig.  Hulle was so hard dat dit die volke van Europa so oorweldig het dat ons mense byna uitgeroei is.  Hardheid het gewerk - vir die Katolieke - maar dit was nie tot die goeie ingespan nie.

Die Britte het dieselfde hardheid in Indië en ander plekke gebruik, ook hier in Suid-Afrika teen die onafhanklike Boere Republieke.  Dit was so oorweldigend dat die Boere byna heeltemal uitgewis is.  Met hul hardheid het hulle hul Nuwe Wêreldorde-bestel hier gevestig.  Hardheid het gewerk – vir die Britte - maar dit was nie vir die goeie ingespan nie.

Die kommuniste het dit in Rusland gebruik en al die inheemse volke van noord-oos Asië vir byna 'n eeu lank oorweldig. Hardheid het vir die kommuniste gewerk, maar dit was ook nie vir die goeie ingespan nie.

Die ANC het met hardheid opgetree teen die Westerlinge in Suid-Afrika en, alhoewel dit tot nog toe nie alles vernietig het nie, het hulle so gedetermineerd opgetree dat hulle op die ou end hul bestel hier gevestig het.  Hardheid het gewerk – vir die ANC - en dit moet nog gesien word of enige goedheid daardeur bereik sal word.

Met die "vyand" se hardheid is ons voorouers se mense in Europa uitgemoor.

Met die "vyand" se hardheid is die Boere se Republieke vernietig en is hul vroue en kinders in konsentrasiekampe byna heeltemal uitgewis en totaal oorwin.

Met ons "vyande", Lenin en Marx, se hardheid het die kommunisme in Rusland geseëvier en het daardie denke nou reeds oor die hele planeet gespoel.

Met die "vyand" se hardheid het die ANC Suid-Afrika oorgeneem en is die totale som van meer as 300 jaar se Westerse insette vandag in die hande van hulle wat dit glad nie self tot stand kon bring nie en word dit stadig afgetakel.

Met die Christelike kerke se leerstelling van "Liefde", wat hier in Suid-Afrika so duidelik verkondig is, het die Westerling hier alles verloor waaroor hy eens in beheer was.  Verder meer is daardie verliese nou 'n wêreldwye tendens.

Dit is nie iets wat in die verre toekoms gaan gebeur nie.  Hierdie is nie 'n profesie van een of ander doemprofeet nie.  Dit is reeds 'n werklikheid – die koerante verkondig dit daagliks – die Westerling verloor alle staanplek op aarde. 

En verlies aan staanplek is verlies aan bestaansreg!

Soos hardheid vir die genoemde magte gewerk het, net so sal hardheid werk om u en my te beskerm, ons kultuurbestel behoue te laat bly en ons mense daarbinne veilig te hou.  Hardheid werk.

Dit hang net af wie dit gebruik en waarvoor.  Word dit ten goede of ten kwade aangewend?

Daar is geen patentreg daarop nie.  Enige een kan dit gebruik, maar dit verg wilskrag om dit in te span en ten goede van jou eie aan te wend.

Mens kan net bid dat hardheid gebruik word deur iemand wat ons en ons kinders wil beskerm. In so 'n geval sal ons dankbaar wees.  In so 'n bestel kan 'n paradys vir ons eie Kroos geskep word - as ons die wil daartoe het, as ons hard genoeg is.

Nou is ons vreesbevange, want die hardheid word in Zimbabwe en in Suid-Afrika teen ons, teen die Westerling gebruik en daardie aanslag laai oor die hele wêreld teen ons en ons voortbestaan op.  Ons "geestelike leiers" sien dit glad nie.  Inteendeel, hulle is deel van die mag teen ons.  Dit toon maar net weereens vir ons dat hulle geen "profetiese" insig het nie en dat die "god" wat hulle dien, nie in u en my voortbestaan belangstel nie.

Vandag is daar byna nie 'n Westerse leier oor wat die wil het of die roeping voel om hulle eie mense, naamlik die Westerling, te beskerm nie.

Die leerstelling van "liefde" is bedrog.  Dit kom nie van die Ongekende en Onbeskryflike Skepper nie.  Dit is 'n mensgemaakte verdigsel wat almal wat dit aanhang, sal vernietig.  Tog het liefde 'n plek, tussen eiesoortiges, binne die Kroos.  Ons is mos lief vir ons kinders, ons gesin, ons mense.  Ons dra mos hulle belange op die hart, net soos die ANC nou die belange van hulle mense op die hart dra.

Dit is eenvoudig.  Dit was nog nooit anders nie.  Maar nou moet die arme, verdwaalde en vuisvoos Westerling die saak van elk ander op die hart dra, "moet" hulle kwansuis daardie ander volke se kinders aanneem wanneer die ouers sterf van VIGS of wat ook al, "moet" hulle daardie vreemdes van kos en werk voorsien, maar "mag" hulle net mooi niks vir hul eie mense doen nie - en die oorsprong van sulke onsin is die leerstelling van liefde.

God, as ons die Bybel wil glo, gaan Sy vyande met vuur vernietig.  Hy gaan nie speel nie.  As ons dan die Bybel wil glo, sien ons dat YHWH se "uitverkore volk", die Jode, hul vyande die Egiptenare, se hele ondergang met die Tien Plae bewerkstellig het en toe hulle getrek het, het hulle boonop al Egipte se goud en silwer saamgevat.  As ons die Bybel wil glo, dan sien ons hoe YHWH sy vyande uitgeroei het - man, vrou, kind en selfs dier, sodat niks lewend oorgebly het nie.  As ons die Bybel wil glo, sien ons hoe YHWH se "uitverkorenes" die hardste hardheid teen hul "vyande" ingespan het (lees Ester) en met oplettendheid kan daardie optrede steeds vandag in Israel bespeur word wanneer die Jode met die Palestyne werk.

Dit was met daardie selfde hardheid wat daar op 16 Desember 1838 by Bloedrivier opgetree is en waarin daar 'n besliste oorwinning behaal is.

U sien, geagte leser, daardie "hardheid" ís al gebruik - en wie dit gebruik, bepaal wie oorleef.

Vandag word daardie soort hardheid teen die Westerling in Suid-Afrika gebruik, op plase, in dorpe.  Om met "liefde" en "vergifnis" en "jammerte" daarop te antwoord, beteken ondergang vir die groep wat met sulke sagtheid antwoord in die aangesig van die uiterste hardheid wat die vyand gebruik.

Sulke leerstellings (liefde, vergifnis, sagtheid, om die ander wang te draai) hoort net binne jou huis, onder jou Kroos.  Jy werk só met jou man, jou vrou, jou kinders, jou geliefdes en jou eie soort.

Veronderstel dat iemand kanker het en dat dit daardie persoon se lewe bedreig.  Die dokters opereer om te kyk wat aangaan en vind die bose kankergewas.  Wat sou u dink indien hulle sou redeneer soos hulle hierbo, soos die mense met hierdie valse leerstellings?  Ag siestog, dis kankerselle.  Ons kan hulle nie straf nie.  Ons kan hulle nie doodmaak nie.  Ons moenie hulle verwyder nie.  Los hulle.  Werk toe.  Kom ons gee 'n bietjie medisyne.  Kom ons praat met hulle ..." As dokters so werk met vyandige kankerselle, dan sterf daardie liggaam.  Dit is óf die kankerselle óf iemand se lewe.

So kan ons nie te werk gaan met hulle wat ons wil vernietig nie.  Selfs die swak Hollywood rolprente waarteen hierdie skrywer so te velde trek, wys dit vir u.  Daar sien 'n mens die Rambo's en die James Bonds wat die "goeie" uitbeeld en die "bose" teëstaan deur altyd harder op te tree as die boosaards en hulle te oorwin.  Selfs in Hollywood is 'n held net 'n held as hy wen.  Ook in die teologie is Jesus net 'n held omdat hy kwansuis die satan oorwin het, nie waar nie?

Hierdie leerstelling van hardheid is die leerstelling vir oorlewing op hierdie planeet, nie die soetsappige leerstellings van liefde, vergifnis, simpatie, jammerte en ruggraatloosheid nie. Daardie leerstellings, soos dit tussen ons gepredik is, het ons nou op die rant van 'n finale afgrond gebring.  Dit vernietig ons beskawing en sal elke beskawing waar dit as grondliggende filosofie gebruik word, tot soortgelyke aftakeling lei.

"GOD IS DOOD"

Nietzsche het gesê "God is dood".  Dit het hom by Christene ongewild gemaak en dit was vir hulle 'n bron van groot vermaak.  En toe Nietzsche sterf, het Christene gou gesê "Nietzsche is dood.  God leef", - en hulle het lekker gelag.

Maar laat my toe om sy siening in my eie woorde te herhaal:

"Die god van die Bybel IS dood......................"

Dit is nou nie die Skepper-groter-as-die-heelal nie... dit is daardie mensgemaakte god wat in die Bybel beskryf word – hy is dood vir die Westerling.  Die toestand van die Weste onder sy leiding bewys dat hy nie 'n lewende, belangstellende, goeie god vir ons is nie.

Die probleme van die siek en sterwende Weste word in hierdie skrywe behandel.  Buiten dat ons mense daagliks wreed vermoor word, ons vrouens en dogters wreed verkrag word, buiten dat ons mense met dwelms en alkohol en op talle ander maniere vernietig word - wat 'n letterlike vernietiging van ons mense uitmaak, is daar ook die stadige en byna onsigbare "dood" van ons kultuur en beskawing wat in ons tyd al meer momentum kry.

Daarom lyk dit vir my asof Nietzsche reg was aangesien dié god wat ons tot nou toe as ons "god" aanvaar het, (seker YHWH - aangesien dit die naam is wat ons uit die Bybel gekry het), ons nie kan help met hierdie probleme nie.  Inteendeel, dit lyk asof ons mense meer vertroue in profeet Joshua het as in YHWH.  Hulle doen baie meer moeite om met profeet Joshua in aanraking te kom as met YHWH.  Is dit omdat hulle reeds vermoed dat YHWH dood is?  YHWH help dan nie!  (Lees hoe YHWH se volgelinge vermoor is - sien bylaag: Moorde in VSA).  Ja, vir hulle heil wend mense hulle al meer na allerhande messiasse soos die Mandelas en Joshuas van die wêreld, eerder as na hulle "god".

Dit lyk beslis of Nietzsche reg was toe hy gesê het: god is dood.

As dit nie so is nie, geagte en liewe Christen vriend, waarom gaan u en ons hele beskawing dan onder?  Waar is dan u "god" wat sê dat hy u gaan help en red?

"En kyk, ek is met julle tot aan die voleinding van die wêreld".

Met ons is "hy" nie.

U kinders vergaan onder die dwelmlas van die Weste.  Rolprente en TV-programme is vrot van alles waarteen u eintlik sit en rebelleer terwyl u daarna kyk – vrye en platvloerse sekstonele, 'n gevloek en geskel, wreedheid, bloedlus, haat, geweld .... op wie se TV verskyn dit?  Wie maak daardie programme?  Wie saai dit uit?  Wie het TV welwetend van sy bose invloed na Suid-Afrika gebring en onder watter regering het al daardie vieslikheid op die skerms in ons voorhuise beland?  Myne?  Of dié van die sogenaamde Christenleiers van die tyd?

Byna almal om u - by die werk, by die sportklub, op die golfbaan, die base by die werk, u kollegas, u bure - is Christene - en tog is ons op 'n glybaan na benede soos nog nooit tevore in die geskiedenis van die wêreld nie.

Miskien moet dit ronduit gesê word, as "god" se naam YHWH, of Adonai, of Elohim, of Jesus is, dan is hy dood want daardie "god" het nooit bestaan nie.  Hy is die versinnebeelding van 'n woestynvolk wat lank gelede haweloos in die midde-ooste rondgetrek het en wat in hul wese en wêreldaanskouing totaal vreemd is aan ons aard.

En as die leerstellings van "liefde", "vergifnis" en "jammerte" wel die leerstellings van YHWH en sy seun is, dan is dit die oorsaak van ons ondergang en moet dit verwerp word.

Dit lyk tog of dit reg is - god is dood.

DEEL 4

DIE DOEL VAN 'n GOD

Wat is die doel van 'n "god?"  Overgesetsynde, wat is die rol of werk van 'n "god?"

Hy is tog daar om ons, sy volgelinge en aanhangers, te beskerm terwyl ons hom dien.  Hierdie gedagte hou verband met die beginsel dat ons geloof vir ons "goed" moet wees.  Wanneer u en ek 'n geloof aanhang wat vir ons sleg is, wel, watse soort geloof is dit? (verskoon die idiomatiese taalgebruik).  Rastafarieërs glo dat hulle dagga moet rook – wat is nou goed (bevorderlik) daaraan?  Die Mayas het kinders en maagde aan hul mitologiese gode geoffer - wat kon goed (bevorderlik) wees daaraan?  So word 'n tekort aan die volgende geslag en aan "maagde" geskep. Om te glo dat menslike offers "god" paai of beïndruk, is kranksinnig.

Dus, as 'n Volk 'n god vir hom aanneem en daardie god help nie sy aanhangers nie en red hulle nie in tye van nood nie, alhoewel daardie Volk gedurig sy aangesig soek, watter doel dien so 'n god dan? 

Afrikaners was tot nou die dag nog die mees "gelowige" volk op aarde.  Hulle het hul Bybel meer gelees as enige ander volk en hulle God meer opreg gedien, maar wat het dit alles gehelp?  Ten spyte daarvan verkeer hulle in 'n ellendige toestand en regeer hulle nie meer in daardie land wat hulle as eiendom beskou het nie – inteendeel, ten spyte van hule diep geloof het hulle alles verloor.

In ons tyd raak ons mense afvallig van die "kerk" en besoek hulle dit al minder want hulle het reeds begin besef dat daardie YHWH-god hulle nie gehelp en beskerm en gelei het nie.  Hy was nie lewend genoeg om die rol van 'n god deeglik te volbring nie.  En sy priesters was nie goeie geestelike leiers vir ons nie - ons sien nou duidelik waarheen hulle ons gelei het – na oorgawe en toe die afgrond in.  En daardie boek, die Byble, wat van Hom vertel, is so vol teenstrydighede dat ons nooit kon uitmaak of ons ons vyand met die banvloek moes tref soos by Bloedrivier en of ons die ander wang moes draai, ons vyand moes liefhê, hom die tweede kleed ook moes gee en ons uiteindelik ondergeskik aan hulle moes stel nie.

G'n wonder die volk dwaal weg van daardie interpretasie van die heilsplan nie.

Die leerstellings van my "god" moet van so 'n aard wees dat dit my in die aangesig van hulle wat my en my kinders wil vernietig, die innerlike moed sal gee om te stry en te oorleef, al is dit dan ten koste van hom wat my bedreig.  YHWH doen dit vir die Jode.  Nkosi doen dit vir die swartes van Afrika - maar dit moet bygesê word - Nkosi kon dit net regkry nadat ons geestelike leiers ons hul valse evangelie geleer het, die bose evangelie wat ons verswak het, wat ons geleer het om nie in ons eie voortbestaan te glo nie, gebring het waar ons ons eie bloed en bestaan verraai het.  Daarsonder kon "Nkosi" nie die oorwinning behaal het nie.

Die stryd in hierdie ou wêreld is altyd so – dit is die een of die ander, hy of ek, die goeie of die bose.

U en ek moet kies of ons die "goed" of "sleg" is.  As ons "goed" is, is daar 'n plig om toe te sien dat die "goeie" nie van die aarde af verdwyn nie.

Daarom kies ek die Ongekende en Onbeskryflike Skepper want Sy leerstellings is die Ewige Wet van die Natuur waarvolgens gesê word dat die sterkste oorleef en dat ek myself moet handhaaf in die aangesig van my teëstander, dat ek die bose nie mag laat wegkom met sy bose dade nie, dat straf en dissipline Sy ordening is, ook dat ons ons kultuur en wêreldbeskouing kragtig sal opdwing na dit wat hoër is as die gemors waarin ons mense hulle tans bevind, dat die Erekode weer opperste in ons gedagtes sal wees. 

Ja - "Sy" leerstellings kan in die natuur nagespeur word.

Daardie leerstellings bring lewe.

Dit laat my leef, laat my siel opstyg na omhoog, dwing my tot aanbidding en waardering, laat my siel stil word wanneer dit deur die gejaag van die lewe uitgeput raak, en inspireer my om aan te hou soek na die goeie en te bou aan dit wat hoër is.  Daar is niks anders nie want die goeie en die reine en die mooie behoort alles aan die Skepper.  Kyk die roos en die eik, die see en die waterval, die valk en die luiperd, die skepping –  dit behoort aan die Skepper.

IS GOD DOOD?

Nietzsche het gesê – "god is dood".  Miskien steek daar iets in.  Die "god" wat deur die Christendom aan ons voorgeslagte in ou Europa opgedwing is, is dood.  Die bewys: kyk net hoe lyk die Christene se wêreld.  Dit is die Christene se wêreld wat totaal vervalle is.  Daardie god is dood - sy tyd is verby. 

Die groot Christelike bewegings weet dit en maak reeds skuiwe vir die toekoms.

Maar wat ons betref, ons - die Westerling - ons gaan nie ons heil soek by YHWH nie.  Ons heil lê nie in die mitologiese vertellinge van die Joodse volk nie.  Ons verwerp die stories van Adam en Eva en Noag en Abraham, Isak en Jakob, Moses en alles wat daarop volg.  Daar is geen lig in nie.

Dit is mos nie verteenwoordigend van die Skepper en wat Hy vir ons wil hê nie – of is dit?

Ja - YHWH, en Jesus en Allah en al die ander is 'n mensgemaakte gode en hulle is dood - daarom is alles op aarde so deurmekaar.

MY SKEPPER

Ek eer net een - die EEN Onbekende en Onbeskryflike Skepper.

Die eerlike en opregte student sal teen hierdie tyd sekerlik ook begryp en insien dat:

die Onbekende en Onbeskryflike Skepper nie optree soos die "gode" wat in mensgemaakte boeke beskryf word nie;

      ons nie weet wat Sy naam is nie aangesien Hy dit sowaar as die waarheid nog nooit vir enige mens gesê het nie.  Hy kan tog nie beperk word tot 'n naam nie;

      ons nie weet of Hy kan haat nie;

      ons nie weet of Hy jaloers is nie;

      ons nie weet of Hy van liefde oorloop nie;

      ons nie weet of Hy 'n agterkant het soos YHWH aan Moses gewys het nie;

      ons weet nie of Hy een of drie is nie;

      ons weet nie of Hy manlik of vroulik is nie;

      ons weet nie of Hy 'n vrou het as Hy manlik is nie.  Is hulle getroud, soos ons?;

      ons weet nie of "Hulle" kinders het nie, of 'n seun nie...

Ek weet nie.  U weet nie.  En u predikant weet nie.  Niemand weet nie.

Wat wel vir die denker duidelik word, is dat die Skepper groter is as YHWH, Adonai en Elohim; groter as Allah en die Groot Gees van die Rooihuide en Nkosi en hulle almal saam.  YHWH is 'n menslike verdigsel, geskep om "god" en regeerder vir die Jodedom te wees.  Daardie "God" het bloot 'n persoonlikheid soos diegene wat hom uitgedink het, aan hom toegedig het.  Dit is ook die geval met die "god" wat op Europa afgedwing is en wat Christene geërf het.

Wat ons wel weet, is dat daar nooit so iemand was soos die Jesus wat in die Bybel beskryf word nie, d.w.s. 'n mens wat die gene van die Skepper in hom gedra het nie, "Seun van God", wat nou aan die regterhand van die Skepper sit nie.

Dis Ra en Dionysos.  Dis 'n mite.  Dis 'n leuen.  Die Skepper het nie die aarde besoek soek soos in die Bybel beskryf nie.  Dit is die stof van feëverhale.

OORLEWING VAN DIE WESTERLING

Die Groot Ongekende en Oneindige Skepper is 'n entiteit wat geensins deur die mens gemeet of beskryf kan word nie.  Ons weet nie watter karaktereienskappe Hy besit nie – of Hy ooit "liefdevol" is, of Hy kan "haat", of "jaloers" is, of "barmhartig" ens., is nie.  Hy het homself NOOIT aan mense "voorgestel" soos Abraham beweer met hom gebeur het toe "manne" by sy tent in die woestyn aangeklop het nie.  Dit is blote mitologie.  Dit is 'n leuen.

Die Skepper se leerstellings is heeltemal anders as dié wat in die sogenaamde "Boek van God" opgeneem is.  Die Bybel se leerstellings bring die dood en die mens wat dít nie insien nie,  is voorwaar blind.  Daarteenooor is die Skepper die bron van Lewe. Sy Skepping bevat die wette wat die Lewe verseker – vir hulle wat bewus is daarvan, wat dit eien, opneem, erken en aanvaar.

As die Westerling nie terugkeer tot die ware Skepper en Sy ewige en onveranderlike wette wat in die natuur geskrywe staan nie, sal hy uitsterf.  Sewentien mens-spesies het gedurende vergane millennia die aarde bewoon en reeds uitgesterf.  Net hul gebeendere het oorgebly en argeoloë vind hulle "baie interessant".  Maar hulle is vir ewig weg.

Die volgende mens-spesie wat gaan verdwyn is die Kaukasiër, die witmens uit die Noorde, die Westerling, u en ek.

U word daaraan herinner dat net 2% van die mensdom wit meisies is wat nog wit babas kan voortbring.

YHWH, Jesus en die ander gode se priesters bevestig huwelike tussen verskillende en onversoenbare rasse, doop hulle basterkindertjies en neem hulle in hul gemeentes op.  Hulle meen dat die Bybel hulle leer om dit te doen.

Die Natuurwette van die Skepper verbied sulke optrede.  Spesie-kruising word nie in die gewone verloop van die Natuur gevind nie.  As die Jesus-filosofie dit toelaat, dan is dit 'n verkeerde filosofie.  Maar Christene sê mos dat dit alles in die "naam van liefde"aanvaarbaar is.

Die Skepper leef!

Sy wette is ewig en onveranderlik en dit is die enigste filosofie wat vir u en my waarde het.

Skrywer het met 'n skok wakker geskrik.

Dit is tyd vir ons mense om wakker gemaak te word.

In die natuur sal 'n leeu beslis nie sy "gemerkte" grondgebied en habitat weggee nie, so ook nie die renoster, die seekoei of enige ander dieresoort nie.  Vir die eerste keer in die wêreld se geskiedenis het 'n volk sy grondgebied aan 'n ander volk weggegee. (Toe die ou Suid-Afrika in die nuwe Suid-Afrika oorgegaan het).  Dit is strydig met alles wat ons in die Natuurwette leer.  Sal die Fransman sy grondgebied aan die Amerikaner weggee, of die Rus sy grondgebied aan die Boesman?  Dit is tog loutere onsin.  Tog word die Afrikaner deur Christene geloof omdat hy sy grondgebied en reg op sy eie belange weggegee het.

Deur die geskiedenis heen het volkere hul grondgebied alleen deur 'n oorlog van aggressie verloor.

Maar in die geval van die Westerlinge in Suid-Afrika het hulle hul grondgebied met 'n verkiesing onder leiding van hul kerke, priesters en predikante op 'n silwer skinkbord weggegee. (Was daar iewers dertig sikkels silver ter sprake?)

Dit is die vreemdste gebeurlikheid waaroor geskiedskrywers nog baie gaan spekuleer.

WAAR DIE GEVAAR Lê

Daar is iets veel meer skokkend besig om te gebeur.  Daardie menslike ras wat oor die see gevaar het, wat die ruimte ingevaar het, wat die eerste hartoorplanting gedoen het, wat verantwoordelik is vir al die wetenskaplike uitvindings, wat ons tyd so wonderlik gemaak het, gaan in die geskiedenis opgeteken word as die eerste "ras" wat weens hulle geloofsiening eintlik selfmoord gepleeg het.  Dit lyk al meer onvermydelik en sal gebeur as gevolg van die leiding wat aan ons gegee word deur ons geestelike leiers, wat bely dat hulle "Christene" en "Godsmanne" is.  Hulle is soos die bok wat skape na die slagpale lei en dan nét voor die slagplek wegdraai om nog ander skape daarheen te lei. 

Die implikasies van die invloed van ons "geestelike leiers" gaan later hierin bespreek word.

Vir Christene en ander gelowiges wat hulle vir leiding tot mensgemaakte boeke wend, is mensgemaakte reëls van opperste belang.  Hulle glo alles wat mense in daardie "heilige boeke" geskryf het, maar daar is 'n groeiende aantal denkers wat die tekortkominge daarvan ingesien het en reeds weg beweeg van sulke vlak sentimente.

As die Westerling uit die Noorde homself nie nou red nie, sal hy van die aardbol af verdwyn.

Hier is die laagste gemene deler: "Die sterkste sal oorleef".  Die Skepper het nog nooit ingegryp om enigeen van onoordeelkundigheid te red nie en sal dit ook nie nou doen nie.

In die natuur sien ons hoe een spesie op 'n ander teer.  Die sterkste oorleef.

Met mense is dit presies dieselfde.

Ons sien hoe mense mekaar "eet".  Buiten dat mense letterlik geëet word, gebeur dit ook wanneer misdade gepleeg word en moorde plaasvind.  Die sterkste oorleef.  Dit gebeur ook wanneer volke mekaar in oorloë aanval en uitwis.  Die sterkste oorleef.  So is hele volke uitgeroei tydens die Katolisisme se stryd in Europa toe daardie godsdienstige interpretasie opgerig is as die enigste wettige geloofsfilosofie vir ons mense.  Elkeen wat nie die knie wou buig voor daardie Katolieke stelsel nie, is bloot doodgemaak, hetsy deur oorlog of vervolging en die brandstapel. Die sterkste het oorwin. (Daardie geskiedenis alleen behoort die leser finaal te oortuig dat die Christendom NIE die regte of korrekte geloofsfilosofie is nie).

Dit is 'n onveranderlike wet : Die sterkste sal oorleef!

In Afrika kan dit deurentyd gesien word hoe onophoudelike aanvalle van hoofsaaklik een ras op die ander plaasvind.  Dit is asof die een in 'n verbete stryd tot die dood toe met die ander gewikkel is, asof die een ras die ander wil uitwis sodat hierdie kontinent in sy geheel ontslae sal wees van almal behalwe een van hulle.  Die onlangse gebeure in Zimbabwe toon baie duidelik dat dit die doel van die plaasmoorde en aanvalle is.

Mens "eet" mens – en die sterkste sal oorleef.

En God, oftewel YHWH, het nie by enige van daardie aanvalle ingetree en iemand "gered" nie - nie by Katolieke sendingstasies nie en ook nie by Protestantse sendingstasies nie.  Nonne is net so geredelik vermoor as predikante van enige ander denominasie.  In die dae van die Groot Trek is Engelse sowel as Nederlanders vermoor, Duitsers en Franse, kinders en grootmense, Christen-gelowiges en enige ander.

Mens "eet" mens - en die sterkste sal oorleef.

Sterrekundiges het ontdek dat ook sterre en planete mekaar in die ruimte "verorber".  Planete  bots gedurig sodat hulle uitmekaar geruk word, maar weens die gravitasie van albei, stort hulle ineen om 'n nuwe, groter massa te vorm. 

Dit is haas ongelooflik.  Sterre en planete verorber mekaar en die sterkstes oorleef.  

Die Skepper keer nie daardie proses nie.  Inteendeel, dit is Sy proses.

Ons weet dat "groot" Christene sowel as sogenaamde "ongelowiges" ewe geredelik vermoor word.  So is 'n bom destyds tydens 'n erediens in die St. James-kerk ingegooi en die bloed het geloop.  Christene is toe so iets gespaar nie. 

Die sterkste sal oorleef.

En "God" het nie ingegryp en daardie Christene gewaarsku om nie daardie dag na "Sy huis" te gaan nie.  Hulle kon maklik daardie een diens gekanselleer het...

Die sterkste sal oorleef - dit is die allesoorheersende proses van die heelal en daar is geen afwyking daarvan nie.

Waarsêers en fortuinvertellers, predikante en allerhande charismatiese profete, het nie vir prinses Diana, destyds sekerlik die beroemdste vrou op aarde, gewaarsku om nie daardie nag in daardie Mercedes te ry nie, alhoewel sy in hulle geglo het en hulle gereeld geraadpleeg het.

Amy Biehl, die Amerikaanse weldoener op die Kaapse-vlakte is NIE gewaarsku om daardie dag nie haar welsynwerk te gaan doen nie.  Sy is gestenig en dood.  Haar aanvallers is vergewe en het later weer ander misdade gepleeg.  Haar dood was bloot 'n vermorsing van nog 'n wit lewe.

God gryp nie in nie.  Om anders te beweer, is geestelike bedrog.

Om 'n tragedie te ontkom, is blote geluk en kan deur "gelowiges" aan "ingryping" toegeskryf word, maar daar is nie 'n sweempie bewys daarvoor nie.  Indien iemand so wil beweer en daaroor 'n sterk standpunt wil inneem, moet hy die bewys verskaf – want groot stellings vereis groot bewyse.  Glibberige antwoorde wat altyd na enige kant toe aangebied kan word, is nie goed genoeg nie en ons mense glo dit nie meer nie - "Dit was God se wil", "Dit was NIE God se wil nie". Daardie interpretasies is duimsuiery.  As "Hy" in een geval ingryp, waarom dan nie in alle gevalle nie?  Waarom waarsku God nie die sendelinge, die nonne en die gelowige boere op plase op die platteland nie?  Is hulle dan nie "Sy kinders" nie?

Niemand word gewaarsku nie en u gaan ook nie by die oomblik van u dood gewaarsku word nie.

Die sterkste oorleef.  Dit is die ordening van die natuur.  So het die Ongekende en Onbeskryflike Skepper dit in die heelal verorden en geen gebed of charismatiese diens sal daar 'n oomblik van uitstel nie.

Indien goeie mense nie met mag en mening die orde handhaaf nie, sal hulle wat geen sin in 'n goeie lewe en hoër standaarde het nie, oorneem en hul soort lewenswyse laat geld.

Dit is wat verkeerd is met ons Westerse beskawing en sosiale strukture.

Daar is met ons koppe "gesmokkel" en verkeerde leerstellings is met opset in ons denke ingeplant.  "Liefde", as riglyn vir ons optrede na buite die Kroos, is fataal.  Omdat die Westerling geleer is om almal "lief" te hê, is dit ons lande wat ten gronde gaan, wat uitmekaarval sodat moord en doodslag aan die orde van die dag is, sodat ons nie meer op ons strate en in ons huise veilig is nie, sodat ons nie meer sonder vrees en angs in ons motors kan gaan ry en vir seker weet dat ons veilig by die huis gaan kom nie.

Ons is in groot moeilikheid en die rede daarvoor is dat ons die ordening van die Skepper verontagsaam en vergeet het.  Ons het 'n ewige wet geïgnoreer, een wat onuitwisbaar is, wat oop en bloot in die Natuur geskrywe staan, wat daar is vir almal om te sien en te verstaan, nl.:

            DIE STERKSTE SAL OORWIN.

Dit is gevaarliker om hierdie wet (of enige van die Skepper se ander Natuurwette) te oortree as om een van die sogenaamde Tien Gebooie te oortree.  Dit is een van die wette wat die predikante en priesters versuim het om ons te leer, daarom word hulle beskuldig van insigloosheid.

U wat dit lees, word ook gedaag om daardie stelling verkeerd te probeer bewys.

Die Bybel, wat kwansuis die Westerling se handleiding moet wees, sê nie dat ons, ek en u,  MOET oorleef nie, dat ons onsself MOET handhaaf nie.  Inteendeel, dit sê dat ons ons vyande moet liefhê en die ander wang moet draai.  Dít het die skrifgeleerdes ons tot vervelens toe geleer het, totdat die Westerling sy land in Suider-Afrika verloor het en hy sal aanhou verloor totdat hy Australië en die VSA en Europa ook weggegee en verloor het.  Die Westerling word verteer deur al die ander groepe en sy sogenaamde handboek, die Bybel, sê niks daarteen nie.  Dit word nie van die Sjinese verwag om hulle grondgebied in die guns van Negroïdes prys te gee nie, ook nie van die Indiërs in Indië nie.  Waarom moet Westerlinge hul lande, kultuur, veiligheid, toekoms en in so 'n proses prysgee?  En wie sit agter daardie druk wat op ons uitgeoefen word?

Wat ons wel kan agterkom is dat daar ernstig fout is met die handboek, die Bybel, wat op ons afgedwing is, en met die Westerling se geestelike leiers wat sonder twyfel nie ons belange op die hart dra nie.

DEEL 5

DIE BYDRAE VAN TEOLOË WAT WETENSKAPLIK TE WERK GAAN

Teoloë het hul studies en filosofie benader met die aanname dat –

1)      daar wel so 'n persoon soos Jesus was en

2)      dat dit vir die een of ander rede nodig was vir 'n gode-seun om aarde toe te kom om "Sy Vader" kwansuis te kom help met die een of ander "verlossingswerk", dat so 'n seun met die hulp van 'n aardse meisie verwek moes word, dat sy nogal 'n maagd moes wees, want 'n maagd sou kwansuis rein wees.

Daardie aannames moet heroorweeg word.

Aan die ander kant is daar "teoloë" wat hul werk op 'n wetenskaplike vlak benader en daar behoort 'n groot mate van dankbaarheid te wees teenoor hierdie mense wat religieë soos 'n wetenskap bestudeer en in hierdie geval, die Christelike religie.  Hul werk is van uiterste belang.

Tog is die meeste van hul werk om verskeie redes buite bereik van die "man op straat" :

1)         óf weens gebrek aan intelligensie en gedissiplineerde denke;

2)         óf weens 'n gebrek aan die nodige teologiese opleiding en ervaring;

3)         óf weens 'n gebrek aan toegang tot die boeke wat hierdie sake bespreek; óf weens 'n

            gebrek aan tyd om sulke leeswerk te doen.

BESPREKING VAN BOGENOEMDE VIER OPSIES

1.   Daar is sekerlik by 'n groot deel van enige volk 'n gebrek aan die soort intelligensie wat nodig is om die groot filofiese of wetenskaplike vraagstukke te begryp en te verstaan, net soos die grootste deel van die mensdom nie die teorie E=MC² verstaan nie.  Hierdie toestand verhoed die vorming van 'n gevolgtrekking aangesien die argumente meestal bokant die begrip van die gemiddelde persoon op straat is. 

Maar dit is NIE die geval met hierdie kwessie rondom Jesus nie.  Dit is binne begrip van die meeste mense.  Die rede dus vir onbegrip daaroor is onkunde en 'n gebrek aan inligting.  Dit het tot gevolg dat daardie "gemiddelde persoon" bloot die heerskappy van die kerk in oneindigheid sal verduur aangesien hy nie van beter weet nie.  Tog is dit juis daardie geestelike juk wat hierdie skrywer wil verwyder, 'n juk wat ons mense aan 'n valse stelsel gebonde hou, 'n stelsel gebou op versinsels en antieke mitologieë wat deur 'n maghonger aristokratiese klas gebruik is om die Westerling te bind in 'n spel vir rykdom en politieke mag wat die opperste speletjie van die super-rykes is.

Die "gewone man op die straat" kan dus nie sonder baie persoonlike moeite en vele helpende hande, dalk eers oor talle jare heen en teen 'n slakkepas, ooit tot ware insig kom van die grootsheid van die wetenskaplike vraagstukke rondom die onderwerp van die religie nie.

Die saak moet, in belang van die siele-vryheid van miljoene Westerlinge tot so 'n mate vereenvoudig word dat die gemiddelde man op straat met die lees van net een boek daardie insigte kan verkry en hy die saak vir homself kan besleg.

Die vraagstuk rondom Jesus en die kerk word hiermee dus vereenvoudig sodat dit binne bereik van die begrip van ons Kroosgenote sal wees.

2.   Tweedens, die grootste deel van ons mense het die intelligensie, maar nie die teologiese opleiding wat nodig is vir die taak nie en as die kwessie aan hulle alleen oorgelaat word wat die nodige teologiese insig het, sal dit nooit opgelos word nie.  Terwyl skrywer hierdie saak nagevors het, het hy 'n sekere boek oor hierdie onderwerp in 'n teologiese biblioteek gevind wat nog net ses keer in dertien jaar uitgeneem is.  As ons dus wag vir die teoloë, sal dit te lank neem om hierdie inligting tot ons mense deur te kry.  Buitendien het die teoloë 'n verskuilde agenda - hulle bestaan hang daarvan af en sal hulle nie hierdie sake met u en my bespreek nie.

Daarbenewens stry die "gemiddelde man" buitendien heeltyds vir sy voortbestaan en kan nie indiwidueel 'n universiteit of seminarie bywoon sodat hy, ná sewe jaar of langer, tot 'n gevolgtrekking oor hierdie saak kan kom nie.

Inteendeel, professore in die teologie het reeds vir twee duisend jaar mekaar die stryd aangesê aangaande die betekenisse en interpretasies van die Christelike leerstellings en steeds bly die vrae onbeantwoord en vaag.  Net wanneer die "gemiddelde man" dink dat hy die "drie-eenheid" of die "uitverkiesing" verstaan, kom daar weer 'n nuwe interpretasie wat hom van voor af pootjie en sodat hy van voor af die nuwe interpretasie moet probeer verstaan.

Dit alles is vir hierdie skrywer 'n bewys dat iets groots verkeerd is.  Vir twee duisend jaar reeds word die vrae ter tafel gelê en vir twee duisend jaar het die antwoorde op al die groot vraagstukke rondom die Bybel onbeantwoord en onjuis gebly.

Dit kan die "gemiddelde man" so lank as twintig deeltydse jare neem om hierdie dinge vir homself uit te klaar.  Ons kan nie twintig jaar per persoon vir sowat 'n duisend miljoen Westelinge bekostig nie.  Kyk na die tydsbestek indien dit so aangepak word.  Bereken die verlies aan produksie en geluk van ons mense terwyl die antwoorde op hierdie twee duisendjaar-oue vrae op daardie manier gesoek word.  Nee, dit is onmoontlik.

Oor twee duisend jaar is miljoene Westerlinge se lewens vermors terwyl hulle probeer het om die Christelike leer te verstaan.  Miljoene mense het heeltyds die Christelike religie bestudeer omdat hulle dit ondersteun het terwyl hulle niks anders gedoen het nie.  Dink aan die verkwisting van tyd en energie indien hierdie tesis korrek is en daar nooit 'n Jesus was nie.   Dink net aan die miljoene en miskien biljoene mens-jare wat vir die Weste verlore gegaan het tydens die soeke na die historiese Jesus en sy leerstellings en wat steeds nie as bewese feit aangebied kan word nie. Miljoene van ons mense is ook deur Christene vermoor toe hulle gewaag het om daardie stelsel te bevraagteken.

Dus kan die Weste nie vir die "gemiddelde man" en sy persoonlike soektog wag nie.  Dit is heeltemal te duur.

3.   Al gaan die "gemiddelde man" dapper op sy soektog, het hy buitendien nie toegang tot die nodige inligting nie.  Indien dit op boeke neerkom, watter sal hy lees?  Die boeke in die plaaslike boekwinkel verkondig net die aanvaarde standpunt en die eienaar maak sy lewe uit die verkoop van populêre boeke wat nie die "gemiddelde man" op sulke vrae sal rig nie.  Ons dorpsbiblioteke dra ook nie nodige boeke vir so 'n soektog nie.  Tydskrifte, die TV en die ander media help ook nie daarmee nie.

Die "gemiddelde man" se predikant weet meestal ook nie dat sulke boeke bestaan nie en het sekerlik geeneen daarvan gelees nie en sal seker ook nie.  Hy wil tog nie hoor dat hy verkeerd is nie.

So kom dit dat die meeste "gemiddelde" Christene " en hul "gemiddelde" predikante nie die moed het om die vrae oor die Christelike religie te konfronteer nie, wat nog te sê vrae daaroor te beantwoord.

Daarom kom hierdie skrywe tot stand en dui dit op hierdie onderwerp en op ander boeke daaroor.

U wat toegang tot die Internet het, kan maklik soveel inligting bekom dat dit gou teveel sal wees.  Daar is 'n legio bladsye daaroor beskikbaar.

4.   Die een en twintigste eeu mens het nie tyd vir homself nie, wat nog te sê vir so 'n tydrowende ondersoek.  Daardie te kort aan tyd is die direkte rede vir skryf hiervan. .

Hierdie boek sal poog om die vraagstukke en antwoorde so te vereenvoudig dat die "gemiddelde man" in net 'n paar weke tot 'n slotsom kan kom, maar sal die leser ook rig op meer moeilike boeke daaroor.  Na hierdie kort ekskursie deur die kwessies heen, kan die leser sy lewe hervat en sy toekoms opneem sonder die las van valse geestelike bande wat oor die eeue deur die kerk en die predikante op hom gelê is.  Bevryding is opgesluit in die lees van net een boek.

Hiernaas sal die leser hopelik daardie moeilikste maar maklikste Bybelteks kan begryp.  Dit is die mitologiese Jesus wat in die "tempel van god" sit en "voorgee dat hy god is".  "Jesus" is die antichris, "Jesus" is die kern van die grootste leuen wat nog ooit op aarde versprei is.

Daar was nóóit 'n Jesus, die "seun van God" nie en die Skepper het NIE Sy heilige Saad of gene met dié van Maria, die aardse sondares, gemeng nie.  Daardie bewering is godslasterlik in die ergste graad en daarom is die gedagte van 'n god-mens in die vorm van Jesus werklik antichristies.  Die gedagte is absoluut anti-waarheid.

Dit is maklik om te begryp.

Jesus is die herleefde Dionysos, Mithra, Osirus van Egipte.  Hy is 'n sameflansing van al die antieke herrese mens-gode in die naam van 'n nuwe wêreld-godsdiens.

Die Jesus-storie is die grootste leuen wat die wêreld nog ooit gehoor het.

Jesus is dood.

Jesus beteken vir die Westerling niks.

Dit is die eerste tesis van hierdie boek.

DEEL 6

STRYD VAN EIETYDSE TEOLOOG

Hier volg 'n verklaring van professor Gerd Lüdemann (professor in Teologie, Gottingen) wat vir die opregte student insiggewend sal wees.  Hierin kan gesien word dat kerklike vervolging steeds vlak onder die oppervlak van die teologie verskuil lê:

The following "Preface to the U.S. Edition" of my book "THE GREAT DECEPTION" (1999) summarizes the events that led to the ongoing dispute with the Confederation of Protestant Churches in Lower Saxony, the Education Minister of Lower Saxony and the University of Göttingen.

PREFACE TO THE U.S. EDITION

The natural reationship of theology to religion is not one of friendship, but of hostility. Theology can be called the satan of religion. Theology cannot create a religion, but at best supports and strengthens a religion which one has from elsewhere. For that reason it can also cost religion.  [Franz Overbeck2]

The publication of the American edition of this book gives me the opportunity to sketch out its context within the situaton of theology and the church in Germany. After periods of teaching and research at McMaster University (1977‑1979) and Vanderbilt University (1979‑1982), since 1983 I have had a chair in New Testament in the theological faculty of the University of Göttingen. Since its foundation in 1737, the University of Göttingen has been famous for its interest in history, and that is particularly true of the theology that has been practiced here. Many of the Göttingen theologians, such as Julius Wellhausen (1844‑1918), were pioneers of historical criticism and are still of intemational importance today: Emil Schürer (1844‑1910), Walter Bauer (1877‑1960), Joachim Jeremias (1900‑1979), Emst Käsemann (1908‑1998), and Hans Conzelmann (1915‑1989), to name only a few, also occupied a chair in New Testament in the theological faculty. Then, about a century ago, the so‑called History of Religions School started in Göttingen, which is again enjoying increased intemational popularity. Some of the works from this school have only recently been translated into English. Here I would mention only Johannes Weiss, Die Predigt Jesu vom Reiche Gottes, 18923; William Wrede, Das Messiasgeheimnis in den Evangelien 4; and Ernst Troeltsch, Writings on Theology and Religion, ed. Robert Morgan and Michael Pye, 1977.

The term History of Religions School 5 is used to describe a group of German Protestant theologians from the end of the Wilhelmine empire, most of whom were New Testament scholars. Their main conviction was that religion is not something fixed; it develops and is subject to human history. The History of Religions School was not a theological school in the sense of following an individual whose ideas were taken up and developed. Rather, in a lengthy process of development lasting around fifteen years, it emerged from the shared life and work of young theologians who from 1886 gained their Habilitations (a second doctorate that a candidate in the German university system must normally complete), primarily in Göttingen.

This group around Albert Eichhom (1856‑1926) and Williarn Wrede (1859‑1906) also included the students Hermann Gunkel (1862‑1932), Heinrich Hackmann (1864‑1935), Alfred Rahlfs (1865‑1935), and Johannes Weiss (1863‑1914). They were soon joined by Wilhelm Bousset (1865‑1920), Ernst Troeltsch (1865‑1923), and Wilhelm Heitmüller (1869‑1926). Their uncompromising concem with early Christian texts in a strictly historical spirit, subject to no dogmatic compulsions, soon led to charges that they were radicals. The effect that their "radicalism" had on students emerges from the following letter by an eyewitness:

Hardly had I become active when Wilhelm [viz. Lueken 6] took me for a walk to Rohn's [viz. in Göttingen]. On the way he told me that Strauss's Leben Jesu 7 was very tame; now people were going much further. I was dumbfounded. The people around Bousset seemed to me to be a horde of iconoclasts who wanted to smash everything to pieces....Certainly, the elite stuck to Bousset. Just as one misses the creaton in Darwin's creation, so I missed the Holy Spirit in Bousset's Bible. It was all human work, and moreover it stank of forgeries. I became very disturbed that the first letter of Peter was said not to have been written by the apostle.8

I see myself as being in the tradition of this school and practice a strictly historical exegesis of the New Testament in the framework of the religions of the Hellenistic period. My monographs on Simon Magus, 9 the chronology of Paul, 10 and anti‑Paulinism in early Christianity, 11 and a commentary on the historical value of the Acts of the Apostles, 12 are evidence of this and have brought me intemational recognition. But in the course of my investigation of the resurrection of Jesus, 13 of the heretics in early Christianity, 14 of the unholy in Holy Scripture, 15 of the virgin birth, 16 and finally, in the present book, of the many words and actions of Jesus which have been put into his mouth or attributed to him only at a later stage, I have come to the following conclusion. My previous faith, related to the biblical message, has become impossible, because its points of reference, above all the resurrection of Jesus, have proved invalid and because the person of Jesus himself is insufficient as a foundation of faith once most of the New Testament statements about him have proved to be later interpretations by the community. Jesus deceived himself in expecting the kingdom of God. Instead, the church came; it recklessly changed the message of Jesus and in numerous cases tumed it against the mother religion of Judaism.

When I made public the consequences of my historical insights and said goodbye to Christianity with a "Letter to Jesus" (see below, pp. 1‑9), the Confederation of Protestant Churches in Lower Saxony applied to my superior, the Education Minister of Lower Saxony, and called for my immediate dismissal from the theological faculty.* Under pressure from the church, my own colleagues, the members of the Göttingen Theological Faculty, endorsed this request in two statements. The first was published on 27 April 1998.

At the invitation of the Dean, on 22 April 1998 an extraordinary session of the Collegium of Professors of the Theological Faculty of Göttingen was held at which Professor Lüdemann explained his public statements about his "renunciation" of Christianity. Subsequently the members of the Collegium present unanimously passed the following resolution: We respect the personal decisions which stand behind Professor Lüdemann's statements. However, we dispute that these statements are the necessary conclusions to be drawn from scientific insights. Although our teaching and research as professors of the theological faculty differs widely, we hold Christian faith and science to be essentially compatible. lt is also one of the tasks of the theological faculty to train future pastors and teachers of religion with scholarly responsibility in accordance with the principles of the Protestant churches. Therefore, we call upon Professor Lüdemann to reflect upon his membership in the theological faculty, going beyond considerations of tactics and practicing the truthfulness that he always calls for. In our view, in making statements of his kind, Professor Lüdemann is in flagrant conflict with the character and tasks of a theological faculty. 

The second resolution, addressed to the President of the university, was composed on 19 November 1998 and runs:

At the session of the professors of the theological faculty of Göttingen on 18 November 1998 it was resoved:

1. In that Professor Dr. G. Lüdemann has fundamentally put in question the intrinsic right of Protestant theology at the university, he has terminated his membership in the faculty of Protestant theology....

Consequently, the professors have passed the following resolution: 

Point 1 gives rise to serious objections to Professor Lüdemann's continuing membership in the theological faculty. The teachers therefore recommend the President to work toward the incorporation of his chair into another faculty. The professors are concerned to arrive at a solution which makes it possible for Professor Lüdemann to continue his scholarly work.

This resolution was passed with fifteen votes in favor and one abstention.

The dispute has come to an end for the time being with a letter from the President of the University of Göttingen dated 17 December 1998. This confirmned my membership in the theological faculty, but at the same time renamed my chair in New Testament. lt is now a chair in the "History and Literature of Early Christianity." The aim of this renaming is, on the one hand, to withdraw me from the training of pastors in the theological faculties and, on the other, to continue to guarantee the freedom of research to which I have a right, protected by law, as a professor of theology appointed by the state.

At the same time the Ministry of Education in Lower Saxony has established a new chair for New Testament in the theological faculty in Göttingen in order to meet the conditions of the treaty between the churches of the Confederation of Protestant Churches in Lower Saxony and the state. Whether the Confederation, which had called for my immediate withdrawal from the theological faculty with all the consequences that would follow, is in agreement with this solution remains to be seen. And, too, I have the legal right to lodge an objection to the renaming, since it is bound up with a reassessment of my chair. In other words, I will certainly lose research money and posts which will then benefit my successor as Professor of New Testament. At this point American readers must be informed about the complicated legal basis on which the existence of theological faculties in Germany is based.

The existence of theological faculties in Germany is guaranteed by treaties between the state and the Christian confessions. The theological faculties are responsible for the training not only of future pastors, but also of teachers of religion, since in German schools the Protestant or Catholic religion is a regular subject of study. Anyone who wants to pass a theological examination must be a baptized member of one of the great Christian confessions. The same is also true for future professors. Whereas in the Catholic sphere a call to a professorship is possible only if the church gives its assent, the treaties between the Protestant churches and the state recognize no veto corresponding to the Catholic right. The treaties between the Protestant churches and the state also differ from the corresponding agreements on the Catholic side in the further detail that it is no longer possible to object to a professor after his appointment. So in the Catholic sphere there have been, and are, quite a number of subsequent objections to professors (the best‑known case is that of Hans Küng), which result in a transfer of the professor concerned to another faculty and a new appointment to the chair of a professor more acceptable to the church. All that was previously unknown in the Protestant sphere; my case is the first of its kind in the history of the Protestant theological faculties in Germany.

I regard the strict confessional division within academic theology, and also the close connection between theology and the church which goes with it, as artificial. In my view it is an intrinsic contradiction for academic theology on the one hand to claim the epithet "scientific" for itself and on the other hand immediately to bind itself to the goals and principles of the church. Of course, the amalgamation of the church and academic theology in the Protestant sphere has been a long time in the making.

Only recently (1995), an oath dating from the year 1848 was reintroduced into my faculty after a lapse of some thirty years. Since then any newly appointed professor and any new lecturer must take the following oath:

"I commit myself to presenting the theological disciplines honestly, clearly and thoroughly in agreement with the principles of the Evangelical Lutheran church."

In my view, to tie theology to the church in this way goes against its claim to be a scientific discipline. This bond with the church is also abundantly clear in the statement by my colleagues quoted above. This says on my renunciation of Christianity:

"We dispute that these statements are the necessary conclusions to be drawn from scientific insights.

Although our teaching and research as professors of the theological faculty differ widely, we hold Christian faith and science to be essentially compatible." From a purely scholarly perspective, the following serious objections to the statement arise:

First, the content of the scientific insights which have led me to renounce Christianity must be discussed.

Secondy, the statement that faith and science are essentially compatible needs to be complemented by a statement about the result of my scientific investigation of Christianity, which is the issue here. Instead of this, my colleagues claim in advance something that needs to be proved. This fatally recalls a sentence from the Catholic Anti‑Modernist Oath of 1910: "At the same time I reject the error of those who claim that the faith presented by the church could conflict with history and that the Catholic dogmas ... cannot be made to accord with the real origin of the Christian religion. "17  So initially the issue is not the general one of whether Christian faith and scholarship are essentially compatible, but the concrete one of whether belief in the resurrection of Jesus today is compatible with the fact that Jesus rotted away and was not raised.

In this connection it would be useful to recall Max Weber's classic article "On the Inner Call to Scholarship."18 This rightly states: "Any theology adds some specific presuppositions for its work and thus to justify its own existence" (336). A Iittle later Weber aptly remarks that any theology which wants to remain true to itself calls for the sacrifice of the intellect (338f.), simply because it must presuppose "revelation." For the great sociologist, "such a sacrifice of the intellect in favor of an unconditional religious surrender b ... is morally something quite different from that avoidance of the simple intellectual obligation to honesty which arises when one does not have the courage to become clear about one's own ultimate position, but makes this obligation easier by weak relativization" (338f.).

Unless my impression is mistaken, the statement made by my colleagues is guilty of the last charge, or comes suspiciously close to it. For what is the weak confession that Christian faith and science are essentially compatible, if not an avoidance of the obligation to be honest? As we can see from the example of Max Weber, most scholars regard it as impossible for Christian faith and science to hold together without a sacrifice of the intellect.

Now my colleagues showed respect for my decisions, but at the same time called on me to go beyond tactical considerations and to reflect on my own membership in the theological faculty, practicing the truthfulness that I call for. To be specific, they wanted me to leave the faculty voluntarily. As I did not do this, six months later, under increased pressure from the church, they sent a recommendation to the President of the university to remove my chair from the theological faculty.

The change of tactics relates to my statement that I wanted to continue to remain in the theological faculty but no longer as a Christian professor. This decision is based on my firm intention to bring to bear the best traditions of free Protestant theology and to reestablish the critical principle within the confessional theological faculties, which have become so anemic. My colleagues evidently do not recognize the possible tension, not to say the possible contradiction, between scientific judgments and judgments of faith. For in their view only those may belong to the faculty who can accept the basic statement of the Christian faith or the church. I regard this as a preliminary decision which it is impossible for a scholar to make, and which in the last resort derives from Roman Catholic thinking (see the above text on the Anti‑Modemist Oath). 

At the same time it should be remarked that in their research and teaching, most of my colleagues have long since left the principles of the church behind them but (want to) attach themselves to this tradition by symbolic interpretation and other interpretative skills. Hardly one of them shares the eschatological presuppositions of the church's tradition, and very few expect, for example, the return of Christ in judgment. To keep quiet about this could similarly be described as a tactic. 

So it is high time to talk about theology and its content, and that can be done only in the form of a discussion about the historical foundations of Christian faith and without any tactics, even at the risk of having openly to repudiate the principles of the Evangelical Church, i.e., the confessional writings.  As long as theology remains in the university, it has to research and inform, not reveal and preach; to bring people to maturity in matters of religion, not lead them astray into servitude towards an old superstition, no matter how modern it may claim to be. To quote Theodor Mommsen (1817‑1903) freely, theology must remain a relentlessly honest investigation of the truth, evading no doubts, and papering over no gaps in the tradition. A remark by Bertrand Russell still applies without qualification to its maturing and ongoing development:

Even if the open windows of science at first make us shiver with cold after the cosy indoor warmth of traditional humanizing myths, in the end the fresh air brings vigour, and the great spaces have a splendour of their own.  19

Gerd Lüdemann

Göttingen, January 1999

Notes

1. I am grateful to my friend Dr. John Bowden for also translating this preface.

2. Franz Overbeck, Werke und Nachlass, vol. 5 of Kirchenlexicon. Texte. Ausgewäh1te Artikel J‑Z (Stuttgart and Weimar:

Verlag J. B. Metzler, 1995), p. 580.

3. English translation: Jesus' Proclamation of the Kingdom of God, ed. Richard Hyde Hiers and David Larrimore Holland

(Minneapolis: Fortress Press, and London: SM Press, 1971).

4. English translation: The Messianic secret in the Gospels (Cambridge: James Clarke 1971).

5 Cf. Gerd Lüdemann and Alf Özen, "Religionsgeschichtliche Schule", TRE 28 (1997): 618‑24 (with bibliography).

6. Wilhelrn Lueken (1875‑1961) was a pupil and friend of Wilhelm Bousset.

7. David Friedrich Strauss's (1808‑1874) work Das Leben Jesu (2 vols, 1835‑1836; second edition 1838‑1839), famously

translated by George Eliot, reissued as The Life of Jesus critically Examined, ed. Peter C. Hodgson (Minneapolis: Fortress

Press, 1972, and London: SCM Press, 1973), was basic reading for the history‑of‑religions school. Rudolf Bultmann still

planned to dedicate the first edition of his book Die Geschichte der synoptischen Tradition (The History of the synoptic

Tradition, 1921) to the memory of D. F. Strauss, but refrained from doing so for tactical reasons.

8. Letter from Karl Woebcken to Emil Lueken, 25 May 1956 (Lüdemann Archive).

9. Gerd Lüdemann, Untersuchungen zur simonianischen Gnosis, GTA 1, 1975; cf. id., "The Acts of the Apostles and the

Beginnings of Simonian Gnosis," New Testament Studies 33 (1987): 420‑26; id. (with Martina Janssen), Suppressed

Prayers. Gnostic Spirituality in Early Christianity (London: SCM Press, and Harrisburg, Pa.: Trinity Press International,

1998).

10. Gerd Lüdemann, Pau1, Apostle to the Gentiles, Studies in Chronology (Minneapolis: Fortress Press, and London: SCM

Press, 1984).

11. Gerd Lüdemann, Opposition to Paui in Jewish Christianity (Minneapolis: Fortress Press, 1989).

12. Gerd Lüdemann, EarIy Christianity According to the Traditions in Acts. A Commentary (London: SCM Press, and

Minneapolis: Fortress Press, 1989).

13. Gerd Lüdemann, The Resurrection of Jesus. History, Experience, Theology (London: SCM Press, and Minneapolis:

Fortress Press, 1994).

*I deal with this conflict separately in my book Im Würgegriff der Kirche. Für die Freiheit der theologischen Wissenschaft

(In the Stranglehold of the Church. Toward the Freedom of Theological Science) (Lüneburg: KIampen Verlag, 1998).

14. Gerd Lüdemann, Heretics. The Other Side of Early Christianity (London: SCM Press, and Louisville: Westminster John

Knox Press, 1996).

15. Gerd Lüdemann, The Unholy in Holy scripture. The Dark Side of the Bible (London: SCM Press, and Louisville:

Westminster John Knox Press, 1997).

16. Gerd Lüdemann, Virgin Birth? The Real Story of Mary and Her Son Jesus (London: SCM Press, and Harrisburg, Pa.:

Trinity Press International, 1998).

17. Translation following Hermann Mulert, Anti‑Modernisteneid, freie Forschung und theologische Fakultäten. Mit

Anhang: Der Anti‑Modernisteneid, lateinisch und deutsch nebst Aktenstücken (Halle, 1911), p. 43. The Latin text runs:

"Idem reprobo errorem affirmantium, propositam ab Ecclesia fidem posse historiae repugnare, et catholica dogmata,

quo sensu nunc intelliguntur cum verioribus christianae religionis originibus componi non posse."

18. Max Weber, Soziologie. Wissenschaftliche Analysen. Politik, Kröners Taschenbuchausgabe 229, 4th ed. (Stuttgart:

Alfred Kröner Verlag, 1968), pp. 311‑99. Page references are given in the text from this point on.

19. Bertrand Russell, "What I Believe," in Why I Am Not a Christian and Other Essays on Religion and Related Subjects,

ed., with an appendix on the "Bertrand Russell case," by Paul Edwards (New York: Simon and Schuster, 1957), p. 43.

Zurück zur Homepage von Gerd Lüdemann.

SAMEVATTING

NUWE WÊRELDORDE

Baie Christene is bekommerd oor die koms van die sogenaamde Nuwe Wêreldorde, terwyl dit reeds duisende jare bestaan en onophoudelik sy werk doen om die wêreld oor te neem en te beheer.  Die Egiptenare, die (Meders en) Perse, die Grieke en Romeine, Genghis Khan, die Britte – almal het hulle dit ten doel gestel, eindelik so ook Marx en die Kommunisme.

Sedert die val van die Berlynse Muur dink baie mense: "Aha!  Die Kommunisme is tot niet en die Nuwe Wêreldorde daarmee saam".  Diesulkes is oulik mislei.  Die val van die Berlynse Muur was 'n aanduiding dat alle Westerse lande eindelik onder beheer van die Nuwe Wêreldorde gekom het.  Die Europese lande is weens die vervlegting van hul ekonomiese sake verenig binne daardie Nuwe Wêreldorde.  Amerika is lankal daardeur oorgeneem en Suid-Afrika is eintlik die laaste Westerse land wat in daardie kraal gejaag moes word, iets wat in 1994 finaal vermag is.

Geagte leser, dit is nie 'n "Nuwe Wêreldorde" wat nog gaan kom nie.  Inteendeel, dit is die oudste van alle ordes, het reeds die wêreld oorgeneem en sal eersdaags die hangtou styf om die nek van alle vrydenkendes span.  Reeds vrees dit niks en niemand meer nie.  Die groot kapitaliste bedryf dit in die naam van geld, hul kerk is die Rooms Katolisisme, hul handlangers is die Protestantisme, veral die "bekeerde", maar afvallige Amerikaners.  Hul politiek is – Regeer Die Wêreld! en Beheer alle mense!

Hulle het hul doel byna finaal bereik.  As u dit nie glo nie, sê net vir ons – Wie is nie in hulle greep nie - watter kerkgenootskap, watter sakeonderneming, watter sosiale instelling, watter land staan nie onder die gesag daarvan nie?

TOEKOMSBLIK

Die eerste tesis in hierdie skrywe is dus dat daar nooit 'n Jesus, die "seun van God", was nie.  Daardie religie is deur mense uitgedink en in die naam van aardse mag op die volkere van die weste afgedwing.  Oor die laaste drie honderd jaar sedert ons voorste denkers begin agterkom het dat dit wel die geval is, het die lede van die Nuwe Wêreldorde begin werk aan dit wat die Christelike bestel gaan verang.

Oral hoor ons van die aftakeling van dit wat bekend was as die Christelikheid.  In Suid-Afrika verskyn daar gereeld koerantartikels oor die aftakeling van Christelike norme en standaarde in Amerika.  Ons hoor hoedat die "Onse Vader" in skole daar verbied is, dat die Tien Gebooie daar nie gehoor of gesien mag word nie.

Dit is tog nie hierdie skrywer wat daarmee besig is nie.  Een man kan tog nie die grote Amerika bring by die plek waar die Onse Vader in skole belet word nie.  Verdermeer is hulle lankal desig daarmee terwyl hierdie skrywe nou eers gepubliseer is.

Tog lyk dit of hierdie skrywer met daar magte saamwerk.

Die ontknoping is eenvoudig.

Saam met duisende ander het hierdie skrywer dit ingesien dat die Christelike geloof 'n mensgemaakte sameflansing is en as dit so is, dan is ons dit eens dat dit 'n religie is wat ons nie wil hê nie.  Die redes daarvoor word in eenvoudige terme hierin uiteengesit.

Ons is dit eens - die Christendom is vir ons sleg en moet onder ons uit verwyder word.

Die aftakeling en verwydering van die Christendom vanuit ons wêreldbeskouing is iets wat ons met die Nuwe Wêreldorde in gemeen het.

Wat ons nie met hulle in gemeen het nie is die religie wat hulle in die plek van die Christendom gaan aanbied.  Daarin sien ons verdere gevaar vir ons mense.

Ons is oortuig dat enige iets wat die "konings van die aarde" wat "gehoereer" het met die "hoer wat sit op die baie waters", ons aanbied, net tot ons ondergang gaan lei.

Daarom het ons voorste denkers reeds oor dekades en eeue heen begin met 'n ondersoek na hierdie dinge.  Hulle is dit eens dat daar net een religie is, net een geloofstelsel is, wat ons durf aanhang en dit is die stelsel wat die Ewige Natuurwette in ag neem.  Die skepping word beheer deur sekere wette.  Daardie wette het nie hul oorsprong by mense nie en is dus al wat ons kan vertrou.  Hulle staan in die kosmos geskrywe en by die ontleding daarvan volg wysheid en in die onderhoud daarvan is lewe.

Hierdie skrywer skaar hom daarby.

Die religie wat die "konings van die aarde" met "tekens en wonders" en "vuur uit die hemel" gaan aanbied, gaan 'n uiters bose stelsel wees, veel erger as dit wat ons nou vir twee duisend jaar gehad het.  Dit het ten doel om alle mense in slawerny te hou.

Die bewys daarvoor is eenvoudig - die eerste arrestasie van 'n Westerse, Noord-Europese Kaukasiese "andersdenkende", die eerste marteldood van so persoon, is die teken dat die ryk van boosheid aangebreek het.  Daaraan sal elkeen die waarde daarvan kan meet.  Vervolging en bloedvergieting is die eerste teken dat 'n stelsel vals is.

En die maatstaf is eenvoudig en duidelik:

Wat is goed (bevorderlik) is vir die Kroos is die hoogste deug, wat sleg is, die grootste sonde.

As daardie religie nie die beginsel van Volksvryheid bevat nie, is dit vals.  As dit nie toelaat dat elke Volk in afsonderlikheid voortbestaan nie, is dit vals.  As dit 'n nuwe "toring van Babel" van eenheid onder die mense oprig, is dit vals.  As dit 'n geroep van "Vrede, vrede..." laat hoor, is dit boos.  As dit nie die verwrongenheid van rasverbastering belet nie, is dit vals.  (Hierdie is sekerlik die belangrikste faktor in ons voortbestaan).  Daarnaas volg 'n aantal beginsels wat spruit uit die ontleding van die Natuurwette wat onomstootlik is en wat in so 'n religieuse bestel saamgevat moet word om die egtheid daarvan aan te toon.

Om "volwasse" te word, om die "melkkos van die geloof" te los en by "vaste spyse" uit te kom, is nou elkeen se plig.

In u hart word die voortbestaan van u mense opgesluit.  In elke woord van u mond, lê lewe - die lewe van u Kroos.

Die tyd vir Huisgenoot lees en fliek kyk is verby. 

Many a long dispute between divines (of heilige manne) may thus be abridged:

It is so.  It is not so.  It is so.  It is not so.

Benjamin Franklin

Na Volgende Hoofstuk